"โอ้ย! ร้อนๆ" พ่อโจ๊กกระเด็นถูกตัวไออุ่นก็รีบสะบัดออก
"ร้อนนน" เสียงที่พูดว่าร้อนออกมาตามหลังก็คือเสียงของหยก เธอโดนไปนิดเดียว แต่คนที่โดนเยอะก็คือไออุ่น
"รีบไปหาอะไรมาทำแผลสิ" ราชสีห์เอื้อมมือไปควานหา แต่พอเอื้อมไปก็คว้าได้มือของหยก "เป็นไงบ้าง" ชายหนุ่มถามออกมาแบบเป็นห่วง
"ร้อนค่ะ"
"กฐินเอาที่ทำแผลน้ำร้อนลวกออกมาหน่อย" พอได้ยินว่าเป็นเสียงของหยกเขาก็ปล่อยแล้วร้องบอกให้แม่บ้านเอาที่ทำแผลออกมา
แล้วสักพักแม่บ้านก็รีบถือกล่องทำแผลวิ่งมา
"เอามานี่เดี๋ยวแม่ทำให้" แม่ของเธอเดินมาจับเอากล่องทำแผล แล้วจูงมือลูกสาวไปนั่งอีกมุมหนึ่งของห้องนั้น
"ทำอะไรซุ่มซ่าม" แทนที่จะเป็นห่วงลูกแต่กลับตำหนิ
"เจ็บ.. ไอเจ็บนะแม่ เบาๆ หน่อย" ตรงที่ถูกโจ๊กลวกเริ่มแดง ทั้งเจ็บและแสบแถมแม่ยังไม่เบามืออีก
"เจ็บมากไหม ฉันว่าไปหาหมอดีกว่า" คนที่พูดก็คือราชสีห์
เป็นห่วงเราด้วยเหรอ นึกว่าจะเป็นห่วงแต่ผู้หญิ
