แค่เริ่ม
803 Words
You’re mine อ่อยขนาดนี้มาเป็นผัวหนูดีๆเถอะ
Ep.1
"ขอเบอร์ได้ไหมครับ" ชายหนุ่มหน้าตาดีเอ่ยพลางยื่นโทรศัพท์มือถือให้กับหญิงสาวตรงหน้า
"จะโทรสั่งพวงหรีดใช่ไหมค่ะ แค่บอกที่อยู่มาเราตัดส่งถึงที่พร้อมเก็บเงินปลายทางค่ะ"
หญิงสาวหน้าตาสวยหวานมีเสน่ห์ดวงตากลมโตที่ทำให้ใครๆต่างหลงไหล กำลังรับมือกับการขายขนมจีบของหนุ่มๆที่แวะเวียนมาจนรำคาญใจ
"ใจร้ายจัง"
"ไม่หรอกค่ะ ร้านเราออกจะเอาใจใส่ลูกค้าขนาดนี้งานบริการหลังความตายไว้ใจเราได้ค่ะ"
หญิงสาวพูดเสร็จก็เดินออกมาทันทีเธอเดินไปยังเพื่อนของเธออีกสองคนที่รออยู่แล้ว
"นังเพื่อนสารเลว" เอลเพื่อนรักของเธอกำลังทำหน้ายู่อยู่อย่างไม่พอใจ
"อะไรของแกเอล"
"เกลียด นับวันแกจะสวยข้ามหน้าข้ามตาฉันไปล่ะนะ"
"สวยน้อยกว่าฉันก็ทำใจหน่อยนะ"
"หมั่นไส้อีนาโนจริงๆ" ฟรีสเพื่อนรักอีกคนของเธอส่ายหัวอย่างระอากับเพื่อนของเธอ
ขอแนะนำตัวก่อนละกันฉันชื่อ นาโนอยู่นิเทศปี1 ซึ่งฉันได้มาเรียนที่กรุงเทพฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดมาเรียนด้วยกันกับเอลและฟรีสที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยม รู้ไส้รู้พุงกันสุดๆ
"คืนนี้งานวันเกิดไอ้แมรี่แกจะไปป่ะ" เอลพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น
"ใครจะพลาดล่ะ" ฉันตอบกลับไปมันแน่อยู่แล้วที่ฉันจะไม่พลาด
@ผับ Ook
เสียงเพลงดังจนขี้หูสั่นนี้ถึงจะสนุกแต่ก็ลำบากหูตัวเองหน่อยๆ ฉันอยู่ในชุดเสื้อครอปตัวเล็กกับกระโปรงสีดำเอวสูงสบายๆ
"ไหนไอ้แมรี่มันว่ะ" ฟรีสสอดส่ายสายตามองหาเพื่อนเจ้าของวันเกิด
"ชะนีทางนี้" เสียงเรียกพร้อมโบกมือหยอยๆของแมรี่ที่รูปร่างหน้าตาผู้ชายอกสามศอกหากแต่ใจเป็นหญิง เราพึ่งรู้จักกันตอนเข้าเรียนใหม่ๆตอนแรกนึกว่าจะเป็นชายแท้สะอีกเพราะนางหล่อมาก
"แต่งตัวอะไรไร้รสนิยม" แมรี่แบะปากอย่างขัดใจกับพวกเพื่อนสาวที่ไม่แต่งตัวให้แซ่บกว่านี้
"เอ้าาา ไอ้แมนเดี๊ยะ!" เอลพูดขึ้นจนแมรี่ถึงกับตะครุบปากไว้ไม่ทัน
"อีชะนีเดี๋ยวตบปากฉีก พูดไม่เพราะ"
"ฮ่าๆ ทำเป็นรับไม่ได้" ฉันหยักคิ้วอย่างกวนๆเพราะชื่อจริงๆของมันคือแมนแต่อยากให้เรียกแมรี่ว่าซ่าน
"ปากคอเราะร้ายนักนะพวกแก ไปๆพี่ฉันรออยู่"
"หื้ม?พี่แก"
"เออ เร็วๆเลย"
พวกเราเดินตามแมรี่ไปยังโซนvip ที่คนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่จนมาถึงโต๊ะที่มีบรรดาผู้ชายหน้าตาดีสุดนั่งกันอย่างกับนายแบบ
"พวกพี่ นี่เพื่อนผมที่คณะ นี่ฟรีส เอล นาโน"
แมรี่เปลี่ยนเสียงเป็นผู้ชายแมนทั้งแท่งทันทีที่มาถึงโต๊ะถึงจะรู้มาตลอดว่ากับคนอื่นแมรี่จะืคัสเป็นผู้ชายแมนเต็มร้อยก็เถอะแต่ไม่นึกว่ากัยพี่ชายตัวเองจะไม่รู้เหรอ
"สวัสดีค่ะพี่ๆ" พวกเราสามคนทักทายพวกพี่ๆเขาหื้มหล้อหล่อ
"หวัดดีครับสาวๆ"
"คนนี้พี่ฉันเองเหละชื่อพี่มิกค์ ส่วนคนนี้พี่ต้า พี่เวย์ พี่คีย์ "
พวกพี่เขาพยักหน้าทักทายน้อยๆ แต่มีคนนึงที่สะดุดตาฉันที่สุดใบหน้าหล่อเหลาคมคายอย่างเย็นชาเขาดูไม่สนใจใครต่างจากคนอื่นๆชั่งเร้าใจอีโนยิ่งนัก
"ไม่ยักรู้ว่ามึงมีเพื่อนสวยขนาดนี้" ต้าที่ดูสาวๆทั้งสามคนอย่างหนุ่มเจ้าชู้ยิ้มพอใจกับสาวๆตรงหน้า
"สวยไม่พอมันแรดด้วย" แมรี่พูดอย่างกวนๆ
"เขาไม่เรียกแรดเขาเรียกเลือกโว้ย" เอลพูดขึ้นจนแมรี่ยกมือขอยอมแพ้ เพราะพวกเธอไม่คบใครมั่วๆและไม่ชอบคบใครเล่นๆด้วย
ระหว่างที่นั่งคุยไปได้สักพักจะมีพี่ต้าและพี่มิกค์คอยชวนคุยถามนั่นนี่ไปเรื่อยๆ แต่มีแค่สองคนเท่านั้นที่ไม่รู้ว่าเอาปากมาหรือเปล่า พี่เวย์ที่นั่งเงียบแทบจะไม่มองหน้าใครด้วยซ้ำ พี่คีย์นิ่งๆถึงนิ่งที่สุดแต่ยังคงมีกระแสตอบรับอยู่
"นาโนแกจะจ้องพี่เขาอะไรขนาดนั้น" ฟรีสที่เห็นเพื่อนสนิทจ้องคนตรงหน้าอย่างไม่วางตาก็ถามขึ้นจนคนในโต๊ะหันมามองตามยกเว้นเวย์แค่คนเดียว
ฉันยิ้มหวานขึ้นทันทีไม่รู้ทำไมถึงละสายตาจากเขาไม่ได้เลยคงเพราะ....
"ชอบพี่เขามั้ง.."
- Writer
