You're mine อ่อยขนาดนี้มาเป็นผัวหนูดีๆเถอะ

You’re mine อ่อยขนาดนี้มาเป็นผัวหนูดีๆเถอะ Ep.1 "ขอเบอร์ได้ไหมครับ" ชายหนุ่มหน้าตาดีเอ่ยพลางยื่นโทรศัพท์มือถือให้กับหญิงสาวตรงหน้า "จะโทรสั่งพวงหรีดใช่ไหมค่ะ แค่บอกที่อยู่มาเราตัดส่งถึงที่พร้อมเก็บเงินปลายทางค่ะ" หญิงสาวหน้าตาสวยหวานมีเสน่ห์ดวงตากลมโตที่ทำให้ใครๆต่างหลงไหล กำลังรับมือกับการขายขนมจีบของหนุ่มๆที่แวะเวียนมาจนรำคาญใจ "ใจร้ายจัง" "ไม่หรอกค่ะ ร้านเราออกจะเอาใจใส่ลูกค้าขนาดนี้งานบริการหลังความตายไว้ใจเราได้ค่ะ" หญิงสาวพูดเสร็จก็เดินออกมาทันทีเธอเดินไปยังเพื่อนของเธออีกสองคนที่รออยู่แล้ว "นังเพื่อนสารเลว" เอลเพื่อนรักของเธอกำลังทำหน้ายู่อยู่อย่างไม่พอใจ "อะไรของแกเอล" "เกลียด นับวันแกจะสวยข้ามหน้าข้ามตาฉันไปล่ะนะ" "สวยน้อยกว่าฉันก็ทำใจหน่อยนะ" "หมั่นไส้อีนาโนจริงๆ" ฟรีสเพื่อนรักอีกคนของเธอส่ายหัวอย่างระอากับเพื่อนของเธอ ขอแนะนำตัวก่อนละกันฉันชื่อ นาโนอยู่นิเทศปี1 ซึ่งฉันได้มาเรียนที่กรุงเทพฉันเป็นเด็กต่างจังหวัดมาเรียนด้วยกันกับเอลและฟรีสที่เป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยม รู้ไส้รู้พุงกันสุดๆ "คืนนี้งานวันเกิดไอ้แมรี่แกจะไปป่ะ" เอลพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น "ใครจะพลาดล่ะ" ฉันตอบกลับไปมันแน่อยู่แล้วที่ฉันจะไม่พลาด @ผับ Ook เสียงเพลงดังจนขี้หูสั่นนี้ถึงจะสนุกแต่ก็ลำบากหูตัวเองหน่อยๆ ฉันอยู่ในชุดเสื้อครอปตัวเล็กกับกระโปรงสีดำเอวสูงสบายๆ "ไหนไอ้แมรี่มันว่ะ" ฟรีสสอดส่ายสายตามองหาเพื่อนเจ้าของวันเกิด "ชะนีทางนี้" เสียงเรียกพร้อมโบกมือหยอยๆของแมรี่ที่รูปร่างหน้าตาผู้ชายอกสามศอกหากแต่ใจเป็นหญิง เราพึ่งรู้จักกันตอนเข้าเรียนใหม่ๆตอนแรกนึกว่าจะเป็นชายแท้สะอีกเพราะนางหล่อมาก "แต่งตัวอะไรไร้รสนิยม" แมรี่แบะปากอย่างขัดใจกับพวกเพื่อนสาวที่ไม่แต่งตัวให้แซ่บกว่านี้ "เอ้าาา ไอ้แมนเดี๊ยะ!" เอลพูดขึ้นจนแมรี่ถึงกับตะครุบปากไว้ไม่ทัน "อีชะนีเดี๋ยวตบปากฉีก พูดไม่เพราะ" "ฮ่าๆ ทำเป็นรับไม่ได้" ฉันหยักคิ้วอย่างกวนๆเพราะชื่อจริงๆของมันคือแมนแต่อยากให้เรียกแมรี่ว่าซ่าน "ปากคอเราะร้ายนักนะพวกแก ไปๆพี่ฉันรออยู่" "หื้ม?พี่แก" "เออ เร็วๆเลย" พวกเราเดินตามแมรี่ไปยังโซนvip ที่คนไม่ค่อยพลุกพล่านเท่าไหร่จนมาถึงโต๊ะที่มีบรรดาผู้ชายหน้าตาดีสุดนั่งกันอย่างกับนายแบบ "พวกพี่ นี่เพื่อนผมที่คณะ นี่ฟรีส เอล นาโน" แมรี่เปลี่ยนเสียงเป็นผู้ชายแมนทั้งแท่งทันทีที่มาถึงโต๊ะถึงจะรู้มาตลอดว่ากับคนอื่นแมรี่จะืคัสเป็นผู้ชายแมนเต็มร้อยก็เถอะแต่ไม่นึกว่ากัยพี่ชายตัวเองจะไม่รู้เหรอ "สวัสดีค่ะพี่ๆ" พวกเราสามคนทักทายพวกพี่ๆเขาหื้มหล้อหล่อ "หวัดดีครับสาวๆ" "คนนี้พี่ฉันเองเหละชื่อพี่มิกค์ ส่วนคนนี้พี่ต้า พี่เวย์ พี่คีย์ " พวกพี่เขาพยักหน้าทักทายน้อยๆ แต่มีคนนึงที่สะดุดตาฉันที่สุดใบหน้าหล่อเหลาคมคายอย่างเย็นชาเขาดูไม่สนใจใครต่างจากคนอื่นๆชั่งเร้าใจอีโนยิ่งนัก "ไม่ยักรู้ว่ามึงมีเพื่อนสวยขนาดนี้" ต้าที่ดูสาวๆทั้งสามคนอย่างหนุ่มเจ้าชู้ยิ้มพอใจกับสาวๆตรงหน้า "สวยไม่พอมันแรดด้วย" แมรี่พูดอย่างกวนๆ "เขาไม่เรียกแรดเขาเรียกเลือกโว้ย" เอลพูดขึ้นจนแมรี่ยกมือขอยอมแพ้ เพราะพวกเธอไม่คบใครมั่วๆและไม่ชอบคบใครเล่นๆด้วย ระหว่างที่นั่งคุยไปได้สักพักจะมีพี่ต้าและพี่มิกค์คอยชวนคุยถามนั่นนี่ไปเรื่อยๆ แต่มีแค่สองคนเท่านั้นที่ไม่รู้ว่าเอาปากมาหรือเปล่า พี่เวย์ที่นั่งเงียบแทบจะไม่มองหน้าใครด้วยซ้ำ พี่คีย์นิ่งๆถึงนิ่งที่สุดแต่ยังคงมีกระแสตอบรับอยู่ "นาโนแกจะจ้องพี่เขาอะไรขนาดนั้น" ฟรีสที่เห็นเพื่อนสนิทจ้องคนตรงหน้าอย่างไม่วางตาก็ถามขึ้นจนคนในโต๊ะหันมามองตามยกเว้นเวย์แค่คนเดียว ฉันยิ้มหวานขึ้นทันทีไม่รู้ทำไมถึงละสายตาจากเขาไม่ได้เลยคงเพราะ.... "ชอบพี่เขามั้ง.."