You're mine อ่อยขนาดนี้มาเป็นผัวหนูดีๆเถอะ

จะตามไปหา

You’ re mine อ่อยขนาดนี้มาเป็นผัวหนูดีๆเถอะ

Ep.10

ฉันระบายยิ้มหวานออกมารอฟังคนตรงหน้าจะพูดว่ายังไง

"ฝันเหรอ"

"อะไรอ่ะ ทีพี่ยังให้โนพูดเลย"

ฉันมองค้อนพี่เวย์ แต่คนตรงหน้าทำแค่เพียงยื่นโทรศัพท์กลับมาให้ฉันแล้วเอามือล้วงกระเป๋าหน้าตาเฉย

"ขึ้นรถดิ จะไปส่ง"

"ในฐานะอะไร"

ฉันเอ่ยเบาๆแต่พี่เวย์ก็หันกลับมามองฉันเงียบๆ แล้วเอามือมาลูบหัวฉันอย่างแผ่วเบา

"ขอเวลาหน่อยดิวะ จะให้ชอบเธอเต็ม100%เลยตอนนี้คงไม่ได้ว่ะ" เวย์มองนาโนด้วยสีหน้าจริงจังใช่เขาไม่ใช่คนที่จะชอบใครง่ายๆแต่ปฎิเสธไม่ได้ว่านาโนทำให้เขาหงุดหงิดเวลาเธออยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น

"อีกนานแค่ไหน โนต้องรออีกนานแค่ไหนพี่เวย์"

"แล้วเธอจะรีบไปทำไม"

"เอ้า!โนหาผัวนะพี่ไม่ได้พรีออเดอร์สั่งสินค้า"

"หึ!หน้าไม่อาย" เวย์มองนาโนด้วยความเอือมระอา

"รู้ตัว"

ฉันตอบกลับอย่างไม่ยอมแพ้เช่นกัน

"เพราะงั้นพี่เตรียมตัวไว้ได้เลย โนเอาพี่เป็นผัวแน่นอน"

"ได้ดิ ฉันจะรอดู"

พี่เวย์ยิ้มมุมปากพลางดันไหล่ฉันให้เข้าไปในรถหรูของเขา ระหว่างทางฉันได้ถามพี่เวย์นิดๆหน่อยถือว่าการพูดคุยของเราพัฒนาขึ้นไปอีกขั้นแล้ว

"ฝันดีนะคะพี่เวย์ ขอบคุณที่มาส่ง"

ฉันยิ้มหวานให้พี่เวย์แต่พี่เวย์ทำได้แค่เหลือบตามองแล้วขับรถออกไปทันที แค่บอกฝันดีกลับมันจะตายหรือไงอีพี่เวย์ เชอะ!

ฉันอาบน้ำเตรียมตัวจะนอนก็ไม่ลืมที่จะส่งข้อความไปหาพี่เวย์

Nano :'อย่าลืมฝันถึงโนนะคะ จุ๊ฟๆ'

Whey :......

อ่านแต่ไม่ตอบนะพี่เวย์ แล้วจะให้เบอร์ทำแปะอะไรวะ

"เข้าค่ายเหรอ?"เสียงเอลที่เอ่ยขึ้นเพราะพวกเราต้องเข้าค่ายตั้งสามวันแนะ

"ไม่ไปไม่ได้เหรอ"

ฉันกับฟรีสเอ่ยขึ้นพร้อมกันเราสองคนพากันกอดคอด้วยความเศร้าราวกับผัวตาย

"ไม่ได้จ้ะ อีชะนีไม่ไปไม่ผ่านย่ะ" แมรี่พูดขึ้นพร้อมกับแจกใบปลิวมาให้พวกเรา

"อาสาสร้างกำแพงบูรณะวัด" เอลอ่านจากใบปลิวในกระดาษที่แมรี่ให้มา

"ฉันคนบาปเข้าวัดไม่ได้วะ แถมให้สร้างกำแพงวัดอีกตายๆ"

ฉันกรอกตาอย่างเอือมๆนี่เข้าค่ายหรือใช้แรงงานทาส

"งั้นอันนี้ดิ เข้าป่าสร้างฝ่ายกั้นน้ำ"

"ในป่าไม่มีสัญญาณสิ" ฟรีสเอ่ยเสียงอ่อน

"ขาดสัญญาณเหมือนขาดใจ"

ฉันพูดเสียงเศร้าๆ

"แกก็เลือกมาอีชะนีนมโตแกจะไปในป่าที่ไม่มีสัญญาณหรือแกจะไปนอนที่เมรุในวัดเลือกเอา"

แมรี่ท้าวสะเอวหันมาถามฉันอย่างอารมณ์เสีย

"แน่นอนว่าฉันต้องเลือกที่ๆสะบายอยู่แล้ว"

"นอนเมรุ"

"เข้าป่าสิอีดอก"

ฉันตอบพลางสบัดผมไปด้านหลังด้วยความมั่นใจเอาวะแค่ไม่มีสัญญาณเองมันจะแค่ไหนกันเชียว

และแล้วก็มาถึงวันที่ต้องไปเข้าค่ายจนได้ร่างกายมันห่อเหี่ยวอยากกลับบ้านจัง ฉันไปหาพี่เวย์ที่ร้านก็ไม่เจอได้แต่ฝากบอกพี่คีย์ให้บอกพี่เวย์ว่าฉันมาเข้าค่าย3วันแล้วจะกลับไปจีบต่อ เพราะส่งข้อความไปแล้วพี่เวย์แทบไม่เปิดอ่านด้วยซ้ำ

"เอาละครับน้องๆ เตรียมขึ้นรถกันได้เลยนะครับ"

รุ่นพี่ปี4 ที่เป็นคนเตรียมกิจกรรมได้จัดเตรียมรถมาให้พวกเรา

"อยากได้อยากโดน"

"น้อยๆหน่อยอีแมรี่" เอลพูดขัดแมรี่ที่สะดีดสะดิ้งอยู่ข้างๆ

"ผู้หล่อแบบนี้โดนใจฉันจริงๆ"

"แกดูมีอีกหลายคนที่คิดเหมือนแกอีแมรี่" ฟรีสเอ่ยพลางเสมองไปรอบๆมีพวกผู้หญิงกระซิบกระซาบกันถึงรุ่นพี่ปี4เมื่อกี้กันไม่หยุด

"ศัตรูเยอะจริงเดี๋ยวแม่ตบปากฉีก"

อีแมรี่พูดพลางทำหน้าไม่พอใจทันทีฉันละยอมแพ้ให้อีพวกนี้เลยเรื่องอยากได้ผู้ไม่ว่าวิธีไหนชอให้บอก

"ไปๆขึ้นรถ"

ฉันกับพวกแรดหิ้วกระเป๋าขึ้นรถกันรถทัวร์นี้ถือว่าโอเคเลยนะสะดวกสะบายดี

พรึ่บ!

"พี่ช่วยนะครับ"

ฉันที่พยายามจะเก็บกระเป๋าตรงชั้นที่วางเหนือที่นั่งก็มีใครบางคนยืนซ้อนแล้วช่วยดันกระเป๋าฉันเข้าไป

"ขอบคุณค่ะ"

ฉันหันมาขอบคุณอีกฝ่ายที่ส่งยิ้มมาให้ฉันเขาคือรุ่นพี่ปี4ที่อีแมรี่มันกรี๊ดกร๊าดนั่นเอง

"หวัดดีครับ พี่ชื่อมาวินครับเรียกว่าวินก็ได้นะครับน้อง.."

"นาโนค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่วิน"

ฉันส่งยิ้มหวานราวน้ำผึ้งเดือนห้า เอาซี้อ่อยมาอ่อยกลับไม่โกงจ้า

"อะแฮ่ม!ลืมผัวแกไปแล้วหรือจ้ะ"

อีเอลมันมายืนอยู่ข้างหลังฉันพูดเสียงเรียบเล่นเอาขนลุกซู่

"ผัวเผ้อที่ไหนกันโสดสนิทคะ"

ฉันว่าพลางยิ้มหวานไปอีกที แหม่อาหารตาซะขนาดนี้

"โอเคครับ พี่ขอตัวนะครับ"

"โอเคคะ"

ฉันแบะปากใส่อีพวกแรดทั้งหลายที่มองมาอย่างกับจะมาฉีกอกฉัน ซอรี่นะจ้ะพอดีพี่สวยกว่า

โอโห้พระเจ้าช่วยกล้วยแขกแยกร่าง ทันทีที่ถึงจุดหมายปลายทางขอบอกว่าทุระกันดารสุดๆไม่ใช่แค่ไม่มีสัญญาณห้องน้ำก็ไม่มีจ้า อกอีโนจะแตก

ฉันมองหน้ากับยัยพวกแรดที่ทำหน้าไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่

"รู้งี้ไปนอนเฝ้าเมรุดีกว่า"

"เออ อย่างน้อยก็มีห้องน้ำให้ขี้ละกัน"

เอลกับฟรีสพูดขึ้นฉันกับแมรี่พากันพยักหน้าอย่างเห็นด้วย จะทำไงล่ะทีนี้ห้องน้ำไม่มีที่พักไม่มีมีแต่ต้นไม้กับพื้นดินเท่านั้น

>>ทางด้านของเวย์<<

"ไปไหนว่ะ" เวย์พูดขึ้นอย่างกระสับกระส่ายที่ขาดการติดต่อกับนาโน

"มึงจะถามหาพระแสงไรว่ะ พอน้องเขามาหามึงกลับไม่อยู่" มิกค์พูดขึ้นมองดูเวย์ที่เดินวกไปวนมาจนพื้นแทบทรุด

"เสือก!" เวย์ตอบกลับอย่างอารมณ์เสีย

"งั้นมึงก็รอไปดิ รอจนน้องเขาพาผัวใหม่มาเย้ยมึง"

"ไม่มีทาง กูจะตามไปเองไม่ว่าอยู่ไหน"