EP.3 เทวา...สุภาพบุรุษซาตาน
1162 Words
EP.3 เทวา...สุภาพบุรุษซาตาน
ทันทีที่ชมนาดเดินลงมาที่ลานซักล้างทางด้านหลังบ้าน เธอก็ทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดอาลัย แทนไทกับวาดฟ้าคบหากันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมปลายและตกลงใจเป็นแฟนกันตอนเข้าเรียนปีหนึ่งที่มหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ต่างคณะ หลังจากเรียนจบทั้งคู่ก็จูงมือกันไปศึกษาปริญญาโทที่อเมริกา แล้วจึงกลับมาทำงานได้ปีเศษ ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องกันว่าหนุ่มสาวทั้งสองคบหากันมาร่วมสิบปีจึงอนุญาตให้ทั้งคู่แต่งงานกัน
“คุณแทนกับคุณวาด เหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก”
หญิงสาวหยิบผ้าปูที่นอนใส่ลงไปในเครื่องซักผ้า นึกน้อยใจในโชคชะตาตัวเองที่เป็นเพียงเด็กกำพร้าไม่มีแม้แต่โอกาสได้เห็นหน้าพ่อแม่ ได้พึ่งใบบุญของครอบครัวเทเวศร์ไพศาลก็นับว่าเป็นบุญท่วมหัวจนหาที่เปรียบไม่ได้แล้ว ครั้นจะไปเทียบชั้นหลงรักบุตรชายของผู้มีพระคุณ ดูจะเป็นเรื่องที่เพ้อเจ้อไม่รู้จักประมาณตน
ชมนาดได้มีโอกาสเรียนจนจบมหาวิทยาลัยเปิด คุณนวลพรรณอนุญาตให้เธอออกไปทำงานนอกบ้านได้ เธอสมัครงานที่บริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง ทว่าเมื่อได้ยินคุณนวลพรรณเปรยว่าไม่มีคนคอยดูแลบ้านให้แทนไท ชมนาดก็เสนอตัวเข้ามารับใช้อย่างไม่เกี่ยงงอน นั่นก็เพราะอยากตอบแทนบุญคุณที่คุณนวลพรรณเลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่ยังเล็กๆ และอีกสาเหตุหนึ่งที่เธอไม่สามารถบอกใครได้...นั่นก็คือ
เธออยากใกล้ชิดแทนไท...ขอแค่เพียงเห็นหน้า แม้มิได้ครอบครองเธอก็สุขใจหาใดเปรียบ
สนามหญ้ากว้างตกแต่งด้วยริบบิ้นสีขาวแดง พลิ้วไหวลู่ลมราวกับกำลังหยอกเอินใบหญ้าเขียวขจีที่ขึ้นหนาราวกับผืนพรม ช่อดอกกุหลาบสีแดงผูกติดกับเสาซึ่งพันไว้ด้วยริบบิ้นสีขาวกระจายไปรอบงาน งานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสตกแต่งด้วยกุหลาบสีแดงสดและริบบิ้นสีขาวตัดกัน บริกรเดินเสิร์ฟอาหารด้วยชุดสูท ผูกหูกระต่ายสีแดงเข้ากับคอนเซปต์ของงาน
วาดฟ้าอยู่ในชุดเจ้าสาวเกาะอกสีขาวซึ่งตัดเย็บจากดีไซเนอร์ฝีมือดีระดับแนวหน้าของประเทศ ชายกระโปรงแซมลูกไม้ลายดอกลากยาวเดินเคียงข้างกับแทนไทซึ่งจูงมือเธอทักทายแขกเหรื่อตามโต๊ะต่างๆ ด้วยท่าทางหวานชื่น ใบหน้าของคู่บ่าวสาวอิ่มเอิบ ส่งยิ้มกว้างอย่างมีความสุขไปทั่วทั้งงาน
“วาดมีความสุขจังค่ะ”
หญิงสาวเอียงศีรษะซบลงบนไหล่กว้างแล้วแหงนหน้ามองเจ้าบ่าวที่กำลังมองเธออยู่ก่อนแล้ว เขาส่งยิ้มกลับมาให้เธอแล้วโน้มลงมาจุมพิตแผ่วเบาที่หน้าผากมน
“ผมก็มีความสุขมาก วาดรู้ตัวหรือเปล่า วันนี้วาดเป็นเจ้าสาวที่สวยที่สุดในโลกเลย”
“พูดเกินไปแล้วค่ะ”
หญิงสาวส่งสายตาค้อนให้ชายหนุ่มอย่างไม่จริงจังนัก ในขณะที่แทนไทมองหน้าเจ้าสาวด้วยสายตาชื่นชมอย่างไม่ปิดบัง วันนี้วาดฟ้าสวยสง่าราวกับนางอัปสรสวรรค์จำแลงกายลงมาบนโลกมนุษย์ ผิวสีขาวอมชมพูเนียนเกลี้ยงเกลา ใบหน้ามนรูปไข่รับกับผมดำขลับที่เกล้าขึ้นสูงเหนือศีรษะทุยได้รูปสวย ประดับด้วยกลีบดอกกุหลาบซึ่งนำกลีบมาร้อยพับเป็นช่อดอกไม้แล้วปักแซมตามเรือนผมอย่างพิถีพิถัน
ร่างบางอรชรอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอม ไม่มีวันไหนที่เขาไม่รักวาดฟ้า เขารักเธอ...รักเธอแทบทุกลมหายใจเข้าออก ไม่ว่าสิ่งใดหากเป็นความสุขของวาดฟ้า เขาพร้อมจะลงมือทำโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆ
“อะแฮ่ม!”
เสียงกระแอมทำให้คู่บ่าวสาวละสายตาออกจากกัน หันไปมองแขกที่มาร่วมงาน ร่างสูงกว่าร้อยแปดสิบเซนติเมตรอยู่ในชุดสูทสากลเรียบหรู มือหนาถูกซ่อนไว้ในกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง วาดฟ้ามองชายตรงหน้าด้วยความแปลกใจ ด้วยมั่นใจว่าเขาไม่ใช่หนึ่งในแขกของเธอ แต่กระนั้นแขกของแทนไทแทบทุกคนเธอล้วนรู้จักและสนิทสนมเป็นอย่างดี...เขาเป็นใครกัน
“ไม่มีการ์ดเชิญ สามารถเข้าไปร่วมแสดงความยินดีได้หรือเปล่า”
เสียงทุ้มเอ่ยถามในขณะที่ดวงตาจับจ้องอยู่ที่เจ้าสาวจนแทบไม่กะพริบตา วาดฟ้ารู้สึกใจเต้นแรงกับสายตาคมกล้าคู่นั้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เธอยืนนิ่งราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นปราดไปทั่วร่างบางจนแทบทรงตัวยืนไม่ไหว
“ได้สิครับพี่เทวา ด้วยความยินดีครับ”
วาดฟ้าเงยหน้าขึ้นมองผู้ชายที่ชื่อเทวาอีกครั้ง กว่าสิบปีที่หญิงสาวรู้จักกับแทนไท เธอเคยได้ยินชื่อผู้ชายที่ชื่อเทวาหลายต่อหลายครั้ง แต่ไม่มีโอกาสได้พบเห็นตัวจริงเสียที
“นี่วาดฟ้าเจ้าสาวของผมครับพี่เทวา”
แทนไทเอ่ยแนะนำ เขาเองก็รู้สึกกระอักกระอ่วนใจอยู่ไม่น้อย ด้วยไม่คาดคิดว่าพี่ชายต่างมารดาจะมาร่วมแสดงความยินดีกับพิธีสมรสของเขา จะว่าไปแล้วความสัมพันธ์ของแทนไทกับเทวานั้นเรียกได้ว่าบ้านเล็กบ้านใหญ่ โดยคุณนวลพรรณมารดาของแทนไทเป็นภรรยาน้อยที่ไม่ได้รับการตีทะเบียนเฉกเช่นคุณหญิงแพรวดีมารดาของเทวา
“เจ้าสาวของนายสวยมาก”
เสียงทุ้มเอ่ยชมทว่าสีหน้ากลับเรียบสนิทราวกับคำชมเมื่อสักครู่ถูกเอ่ยออกไปตามมารยาทเท่านั้นเอง แต่ในใจของเขานั้นจะเห็นคล้อยหรือคัดค้านก็ยากที่จะหยั่งรู้ความจริงได้
“ขอบคุณมากครับพี่เทวา แล้วผมก็ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้นำการ์ดเชิญไปให้ เพราะคิดว่าพี่เทวาอาจไม่สะดวกใจที่จะมา”
แทนไทมีสีหน้าลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด เพราะบ้านใหญ่เกลียดชังบ้านเล็กราวกับกิ้งกือไส้เดือน ความร้าวฉานที่สะสมมาแรมปีปริร้าวจนไม่สามารถผสานมันเข้าไว้ดังเดิมได้อีกต่อไป
“เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ฉันแค่อยากมาแสดงความยินดีก็เท่านั้นเอง”
เจ้าของใบหน้าเรียบขรึมคมคล้ามสีน้ำผึ้งเกรียมแดดอย่างคนออกกำลังกายกลางแจ้งอยู่เป็นนิจ แตกต่างจากแทนไทซึ่งมีผิวขาวค่อนไปทางคนเจ้าสำอางอย่างสิ้นเชิง
“ผมดีใจมากเลยครับที่พี่มาในวันนี้ เข้าไปข้างในก่อนสิครับ ถ้าคุณพ่อเจอพี่เทวาท่านต้องดีใจมากอย่างแน่นอน”
วาดฟ้าสังเกตเห็นว่าสีหน้าของเทวาเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเอ่ยถึงทรรศนัย บิดาผู้ให้กำเนิดบุรุษทั้งสอง แต่เพียงชั่ววินาทีเดียวเขาก็คลี่ยิ้มออกมากลบเกลื่อนความไม่พอใจจนสิ้น
- Writer
