ฟีฟ่าตื่นนอนด้วยความงัวเงียมองไปโดยรอบหาแพรหวานก่อนจะชะงักไปเมื่อไม่มีหญิงสาวอยู่ในห้องนี้แล้ว
"ไปไหนแต่เช้า"
เขาหยิบโทรศัพท์กดโทรหาเธอและไม่ลืมที่จะโอนเงินไปให้ตามสัญญา แพรหวานมองหน้าจอโทรศัพท์เป็นเบอร์จากชายที่เธอรักด้วยความลังเลว่าจะรับดีรึเปล่า จริงๆตอนนี้เธอไม่จำเป็นต้องคุยกับเขาแล้วเพราะมีคนจ่ายค่ารักษาพยาบาลของลูกเธอโดยไม่ต้องง้อเงินจากเขาอีกต่อไป
"ทำไมไม่รับโทรศัพท์ โธ่เว้ย!"
ฟีฟ่าสบถออกมาอย่างหัวเสียก่อนจะลุกขึ้นไปแต่งตัวและกลับไปที่บ้านของตัวเอง วันนี้ขี้เกียจทำงานแล้วพักผ่อนอยู่ที่บ้านสักวันแล้วกัน ร่างกายเพลียมากเพราะเมื่อคืนใช้แรงไปเยอะพอสมควร
แพรหวานเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋ามองฟีน่าที่ตอนนี้กำลังนั่งเล่นกับคุณปู่คุณย่าของเธออยู่ก็ยิ้มออกมา
"หนูแพรไปทำงานเถอะเดี๋ยวพ่อกับแม่เลี้ยงหลานเอง"
ทั้งสองคนเปลี่ยนสรรพนามเรียกแทนตัวเองใหม่เพราะตอนนี้ทั้งสองคนถือว่าเป็นครอบครัวเดียวก
