เพราะรัก 2
1628 Words
Because of love เพราะรัก 2
“กดบัตรคอนน่ะ กดไม่เป็นมาสอนก่อนแล้วกันจะกดให้” เดี๋ยวนะเขาพูดว่าอะไรนะ จะช่วยกดจริงๆใช่ไหม
“จริงๆนะ!?”
“อือ มาสอนก่อนแล้วกันไม่เคยทำ” อยากจะกอดเซ็นแน่นๆถ้าจะติดว่ากลัวเขาจะถีบลงจากรถอ่ะนะ ฉันยิ้มกว้างอารมณ์ดีไม่ลืมที่จะเอ่ยขอบคุณเขาด้วย
“ขอบใจนะ ว่างวันไหนเราจะสอนเอง”
“มะรืนก็ได้ พรุ่งนี้มีเรียน”
“มะรืนเรามีเรียน แต่พรุ่งนี้เราว่าง” ฉันบอกเสียงอ่อน ทำไมว่างไม่ตรงกันนะ
“เย็นนี้ก็ได้ มาห้องเราแล้วกัน”
“ตอนเย็นเราต้องดูรายการทีวีอ่ะ น้องไป”
“มาดูห้องเรา จบ”
“จ้าพ่อ”
“อะไรนะ?” เสียงเข้มเลย ทำไงดีๆถ้าเขาโกรธก็ไม่มีคนกดบัตรให้นะ
“เปล่าๆ ไม่มีอะไร” ฉันยิ้มแฉ่งให้เซ็นอย่างเอาใจ แต่คนตัวโตที่ขับรถอยู่ส่ายหัวทั้งยังทำหน้าระอาด้วย
“สักห้าโมงเย็นก็ได้ ขอนอนก่อน”
“โอเค ขอบใจนะ”
ฉันถึงห้องก็จัดของเข้าตู้เย็นเปลี่ยนชุดอาบน้ำ เรียบร้อยพร้อมหวีดน้องหน้าคอมแล้ว ฉันนั่งดูสตรีมจากเกาหลีแม้จะฟังไม่รู้เรื่องแต่ฉันก็มีความสุขที่ได้เห็นหน้าและได้ยินเสียงน้อง น้องแบม ลูกชายในมโนฉัน อิอิ น้องน่ารักมากเลยนะยิ่งเวลาทานอะไรคือแบบน้องลูก อยากจะกรี๊ดดังๆไปเลยแต่ก็ยังเกรงใจเพื่อนข้างห้องเลยลดระดับเสียงกรี๊ดลงบ้าง แต่คู่ชิปฉันนี่หาโมเม้นยากมากเหลือเกินแต่ไม่เป็นไรฉันชิปได้ สายตาๆ พี่มองน้องด้วยงานที่ไทยครั้งก่อนฉันนกบัตรแต่ในความโชคร้ายก็ยังมีคนใจดีขายบัตรให้แบบไม่อัพ น้ำตาจะไหล
“กรี๊ด!! อุบ”
ฉันรีบยกมือปิดปากโดยเร็วเมื่อเผลอกรี๊ดเสียงดัง เซ็นจะได้ยินไหม เขาจะตื่นขึ้นมาด่าฉันหรือเปล่าเพราะก่อนแยกกันเขาบอกเขาจะนอน เอาละดูน้องต่อก่อนเดี๋ยวจะต้องไปห้องเซ็นแล้วสอนเขากดบัตรแล้ว
17.30 น.
ฉันหอบโน้ตบุ๊คกับโทรศัพท์ตัวเองก่อนจะย้ายร่างไปเคาะห้องข้างๆ เคาะอยู่นานกว่าที่คนด้านในจะเปิดประตู ใบหน้าหล่อยุ่งจนน่าขำ เขาเดินนำเข้าไปที่โซฟาสีเข้มที่ถูกวางชิดผนังห้อง ห้องเราคล้ายๆกันคือมีหนึ่งห้องนอนมีห้องน้ำสองห้องคือในห้องนอนและด้านนอกมีห้องครัวห้องนั่งเล่น ต่างกันเพียงสีห้องของเขาที่เน้นทางสีเทาส่วนของฉันจะเป็นสีขาว
“หิวไหม?” เขาถามระหว่างที่เดินเข้าไปในห้องครัวพร้อมกับทั้งเปิดตู้เย็นสีดำเครื่องใหญ่
“ไม่หิว”
“แต่ฉันหิว สอนเสร็จแล้วออกไปทานข้าวกันนะ” ชวนทานข้าวด้วยใบหน้าเรียบเฉยแบบนี้ก็ได้เหรอ งงใจเขาจริง
“มานั่งเร็วจะสอน” ฉันมองคนที่ลีลาไม่ยอมมานั่งด้วยสายตาดุๆ แต่มันก็ยังไม่สามารถทำให้เขากลัวได้หรอกนะ
“รีบเหรอ” เซ็นยืนเก๊กมองฉันด้วยรอยยิ้ม
“รีบสิ เซ็นมานั่ง”
“หึหึ”
“อันนี้เป็นแอคเคาน์เรานะ เราต้องซื้อจากเว็บนี้ เดี๋ยวจะลองกดของคอนอื่นให้ดูด้วย เซ็นฟังอยู่ไหมเนี่ย” เขาเอาแต่มองหน้าฉัน ไม่รู้ว่าเข้าใจที่บอกไหม
“อือ ฟังอยู่”
“พอใกล้ถึงวันมันจะมีหน้าแจ้งเลยเวลาเข้า วันนั้นต้องรีบล็อคอินก่อนเพราะมันจะเสียเวลาพอล็อคอินเข้ามาแล้วใช่ไหม เซ็น!”
“อะไรเล่า พูดต่อสิ” พูดไปน่ะเขาจะเข้าใจไหม เพราะเขาขยับมาเบียดแล้วยังลอบมองหน้าฉันบ่อยๆอีกด้วย
“หน้างานมันจะมีบายนาวเราก็กดแล้วก็เลือกวันที่ทำการแสดงก่อนแล้วมันจะมีผังแสดงใช่ไหม เดี๋ยวผังออกเราจะมาบอกว่าเราจะเอาที่ไหน พอเข้าแล้วก็...”
“...”
“เข้าใจไหม?” ฉันพูดยาวๆและมือก็คลิกเม้าไปเรื่อยๆจนถึงขั้นตอนสุดท้ายและตัดบัตร แต่ฉันไม่ได้ตัดจริงๆไม่ได้อยากไปคอนนี้ค่ะเลยไม่ตัดบัตรจ่าย
“อือ เข้าใจ”
“แล้วไปกี่คน” เซ็นถามมือก็เลื่อนหน้าจอโทรศัพท์มุมปากยกยิ้ม คุยกับแฟนอยู่สินะ
“ไปคนเดียว เดี๋ยวเราต้องกลับแล้ว ขอบคุณนะที่ช่วย”
“ไปทานข้าวกัน” เซ็นชวน แต่สายตายังจ้องที่หน้าจอโทรศัพท์อยู่
“เรามีนัดแล้ว ขอตัวนะ” พูดจบก็รีบออกจากห้องเซ็นทันที และแน่นอนที่ฉันมีนัด นัดกับน้องแบมผ่านหน้าจอยังไงล่ะ ฉันอยู่ในห้องเล่นเน็ตส่องน้องดูข่าวคอนเสิร์ตจนเวลาล่วงเลยไปจนเกือบตีสองลืมทานข้าวเย็นไปเลย พออาบน้ำเสร็จฉันก็กลับมาเล่นเกมกว่าจะตัดสินใจว่าควรนอนก็ปาไปตีห้าอีกแล้ว อย่าไปบอกเพื่อนฉันล่ะเดี๋ยวพวกนั้นมาบ่นฉันอีก
วันทั้งวันฉันหลับยาวไปจนถึงบ่ายสอง ตื่นก็ตอบแชทเพื่อนในไลน์เล่นโทรศัพท์เห็นคุยกันว่าตอนเย็นจะออกไปทานข้าวกันและยังบังคับฉันออกไปด้วยอีกตั้งสามชั่วโมง ฉันลุกขึ้นมาเก็บห้องกวาดห้องจัดรูปน้องก่อนจะไปอาบน้ำเพื่อออกไปตามนัด ร้านอาหารที่นัดก็อยู่ไม่ไกลเท่าไหร่
“ไปไหนน้องต้น” เสียงพี่ที่ประชาสัมพันธ์ตะโกนถาม
“ไปทานข้าวค่า พี่เพิ่งเข้ากะเหรอคะ”
“ใช่จ้า ทานข้าวให้อร่อยนะ”
“งั้นหนูไปแล้วนะคะ”
ฉันลาพี่ประชาสัมพันธ์ก่อนจะเดินตามทางเดินเท้าไปยังร้านอาหารที่เพื่อนนัด เพราะร้านอยู่ไม่ไกลมากนักฉันเลยเลือกที่จะเดินแทนการนั่งรถแท็กซี่ แต่พอเอาเข้าจริงๆฉันมาช้ากว่าเวลานัดเกือบสิบห้านาที ไปถึงก็โดนบ่นเรื่องที่เดินมา เพื่อนไม่เข้าใจเลยอารมณ์รักษ์โลกอ่ะเลยเดินแต่พวกมันหาว่าฉันบ้า ชิ พวกไม่รักษ์โลก!!
“แล้วทำไมไม่มากับไอ้เซ็น” เท็นถามเมื่อเรากำลังทานข้าว
“ทำไมต้องมาด้วยกันล่ะ” ฉันถามกลับ สายตามองเห็นเซ็นทำหน้านิ่งๆอยู่ แน่สิเขาคงไม่ชอบใจนักหรอกที่ฉันจะติดรถเขาไปไหนมาไหนบ่อยๆน่ะ
“อ้าวก็อยู่ด้วยกัน”
“พูดดีๆ อยู่คอนโดเดียวกันต่างหากแต่ก็ต่างคนต่างอยู่นะ” ฉันตอบกลับ มือก็ตักอาหารทาน ไม่มีคำว่าอายหรืออะไรเลยสักนิดเมื่อความหิวเข้าครอบงำฉันก็จ้วงอาหารตรงหน้าไม่ได้คุยกับใครอีกเลยจนกระทั่งทานเสร็จ
“พรุ่งนี้หลังเรียนเสร็จขอนัดทุกคนไปร้านหมูกระทะร้านเดิมนะ ใครไม่ไปตามถึงห้อง” ผักบุ้งชวนไม่สิต้องบอกว่าบังคับมากกว่า
“จะเลี้ยงเหรอ” ฉันถาม
“แน่นอน อยากเลี้ยงคนแถวนี้วันๆกินแค่มาม่าจนเหลืองไปทั้งตัวละ”
“พูดแบบนี้บอกชื่อเลยดีกว่า” ฉันประชดกลับไปเพื่อนที่รู้ว่าผักบุ้งหมายถึงใครก็หัวเราะลั่น ก็ทำไมอ่ะเวลารีบหรือต้องดูน้องสตรีมฉันก็จะทานบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแทนไง มันเร็วดีอร่อยด้วยนะ
“เอาเป็นว่าพรุ่งนี้นะ ห้าโมงเย็นเพราะเราเรียนเสร็จสี่โมงครึ่งเผื่อเวลาเดินทางด้วย”
“ให้ไปรับไหม” แหม อิจฉาจังเลยนะเท็นถามหลิวอย่างเป็นห่วงก็นะหลิวมันชอบหลงประจำไม่ว่าจะใกล้ไกลหลิวผู้ไม่รู้ทิศคือหลงค่ะ เดินห่างกันอยู่ดีๆบางทีหันมาแล้วเฮ้ยหลิวหายก็มี หรือว่าหลิวสามารถล่องหนได้นะ
“เรียนเสร็จแล้วโทรมา” คราวนี้เป็นเซ็นที่เอ่ยขึ้น แต่ก็ไม่มั่นใจว่าบอกใคร แต่ที่แน่ๆคงไม่ใช่ฉันหรอก
“ต้นมีไอจีป่ะ” เพชรถาม แต่มันคงทำให้เซ็นหงุดหงิดเมื่อเห็นว่าเขายกขาเตะขาเพื่อนตัวเองแรงๆ
“มีนะ ทำไมเหรอ”
“เปล่าแค่ลองถามดู จะให้มาติดตามพวกเราไงเราติดตามเธอแต่เธอไม่ติดตามพวกเราเลย” เพชรทำหน้าเศร้า
“จริงเหรอ? เราไม่ได้ดูเลยว่าใครติดตามเรา เดี๋ยวเราเข้าไปติดตามตอนนี้เลย” ฉันหยิบโทรศัพท์ตัวเองออกมาก่อนจะยื่นให้เพชรจัดการกดติดตามเขากับเพื่อน เพราะเอาจริงๆฉันก็ไม่รู้ชื่อไอจีพวกเขาหรอก หลังจากพอใจแล้วเพชรก็ยื่นโทรศัพท์คืนมาให้
“กลับเลยไหม พรุ่งนี้เจอกัน”
“อือ กลับแล้วนะ”
“บาย”
“บายๆ” ฉันโบกมือลาเพื่อนก่อนจะเดินแยกออกมา เดินกลับทางเดิมพอเจอร้านชานมไข่มุกที่อยู่ข้างคอนโดก็ไม่รอช้าที่จะแวะเข้าไปเติมน้ำตาลให้ตัวเอง มันม่วงไข่มุกหวานๆกลิ่นหอมๆทำให้ฉันรู้สึกสดชื่นขึ้นมาได้เยอะทีเดียว ฉันเดินกลับห้องอย่างไม่เร่งรีบแต่พอไปถึงหน้าห้องตัวเองก็ต้องตกใจเมื่อเจอกับถุงเซเว่นที่ข้างในเต็มไปด้วยข้าวกล่องที่ยังไม่เวฟ มีคนเอามาแขวนไว้ผิดห้องหรือเปล่า
To. Tonson
ถ้าไม่ทันจริงๆก็เวฟเอา อย่ากินแต่มาม่า
=============================================
**ฝากอีบุ๊เรื่อง coffee love กาแฟแก้วแรก ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ**
- Writer
