ตอนที่17 ไล่ล่า
แม้แสงจะสาดเข้ามาเพียงน้อยนิดก็ตาม หากดวงหน้าหวานซึ้งยังลอยเด่นชัด ชายหนุ่มพลิกร่างออกมาจากหญิงสาวคว้าอาวุธแล้วรีบผลุนผันออกมาจากเต็นท์ โดยที่ไม่ได้ปริปากกับเธอสักคำ หญิงสาวนอนนิ่งราวกับถูกสาป ร่างกายของเธอถูกตอกตรึงเอาไว้ด้วยความคิดสับสนวุ่นวายในหัวพร้อมๆ กับหยาดน้ำที่หลั่งออกมาจากดวงตา ใบหน้าของชายคนรักลอยมาย้ำเตือนให้เจ็บหนึบกับการ กระทำบางอย่างที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่นาน
‘นี่เธอกลายเป็น ผู้หญิงใจง่ายไปแล้วหรือพันธิตรา แม้แต่กับไอ้โจรห้าร้อยนี่เธอยังปล่อยตัวปล่อยใจให้มันกระทำย่ำยีได้ถึงเพียงนี้ ไร้ยางอายที่สุด’
พันธิตราก่นด่าตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะตัดสินใจอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ หญิงสาวลุกขึ้นนั่งปาดน้ำตาและยกแขนปาดคราบรอยจูบอันอัปยศออกจากเรียวปากของตนเองอย่างชิงชังรังเกียจ เขาออกไปนานแค่ไหนไม่อาจรู้ได้ หากภายนอกเงียบกริบไร้การเคลื่อนไหวของสิ่งมีชีวิตใดๆ เธออาจไม่ใช่ผู้หญิงร้
