ตอนที่26 ก้าวผ่านความกลัว
“ปลอดภัยแน่นอนครับ”
บอดี้การ์ดผมทองร้องตะโกนกลับมาบอกหลังจากเดินข้ามท่อนไม้เก่าๆ ที่วางพาดระหว่างตลิ่งอีกฝั่งข้ามไปอย่างปลอดภัย ซึ่งข้างล่างเป็นธารน้ำสีขุ่นไหลเชี่ยว ระยะห่างจากอีกฝังคะเนด้วยสายตาไม่น่าต่ำกว่าห้าเมตร ไม่ต้องเสียเวลาคิดเลยว่าผลของมันจะเป็นยังไงถ้าพลาดตกลงไป มีหวังตายแหง!
พันธิตราหันมองหน้าชายหนุ่มอีกคนที่ยืนอยู่ข้างๆ เธออยากให้เขาข้ามไปก่อนหากอีกฝ่ายรุนหลังให้เธอเดินไปข้างหน้า เป็นครั้งแรกที่หญิงสาวคิดว่าการก้าวเดินมันช่าง… ยากเย็นซะเหลือเกิน แข้งขาเธอสั่น มันรู้สึกหนักว่าปกติหลายเท่ากว่าที่จะเดินไปได้แต่ละก้าว
“กางแขนออกทรงตัวให้ดีแล้วค่อยๆ เดินไปอย่าก้มมองลงไปข้างล่าง” ผู้กำกับด้านหลังส่งเสียงเข้มงวดที่เหมือนเสียงของเขามันดังอยู่ข้างๆ หูของเธอ
“ฉะ… ฉันกลัวความสูง”
เธอสารภาพและหยุดเดินเมื่อมากลางท่อนไม้ที่เป็นเหมือนสะพาน ดวงหน้าขาวๆ กลายเป็น
