หญิงสาวหัวเราะ “คุณกลัวขวัญเหรอ กลัวทั้งๆ ที่ธามไทอยู่ด้วย”
ภีมพลเหลือบมองลูกน้อง แล้วเดินกลับมากระแทกก้นลงบนโซฟาระบายลมหายใจ
“แก้วเดียวเท่านั้น!”
เธอรินไวน์ขาวใส่แก้ว แล้ววางไว้ตรงหน้า แล้วเลือกรินให้ตนเองยกขึ้นเพื่อขอชน
“ชนกับฉันหน่อยได้ไหม” ดวงตาเธอหวานฉ่ำ ภาพวันเก่าๆ หวนกลับมา แต่มันไม่มีผลต่อสภาวะของใจอีกแล้ว
แกร๊ง
แก้วกระทบกัน สองคนกระดกดื่มจนหมด ขวัญจิรายิ้มเย็นช้อนสายตามองอดีตคนรัก
“รู้อะไรไหมภีม ขวัญอยากฆ่าผู้หญิงที่นอนกับคุณทุกคน เพราะมันแย่งสิ่งที่ขวัญต้องการ ขวัญไม่เคยได้สิ่งนั้นจากคุณมาก่อนเลย รวินดามันสมควรตายเสียด้วยซ้ำ ขวัญยอมไม่ได้หรอกถ้ามันจะไปโจษจันว่าได้นอนกับหนุ่มหล่ออย่างภีมพล ขวัญทนไม่ได้!” รอยยิ้มเหี้ยมส่งไปยังภีมพล คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน
“คุณพูดอะไร!”
เธอหัวเราะราวกับคนบ้า
“คุณคิดว่าขวัญจะปล่อยมันไปหรือไง คุณพามันไปรักษาที่ห้องนี่คะ!”
ชายหนุ่มชะงักหันไปทา
