นาราภัทรเร่งฝีเท้า พาเขามาถึงห้องพักตนเอง ภีมพลกวาดตามองรอบๆ ห้องพนักงานห้องนี้เป็นห้องเดียว มีที่นอนห้องน้ำ แล้วก็พื้นที่ใช้สอยนิดหน่อย เล็กแคบไม่น่าอยู่เอาเสียเลย บนเตียงมีคู่ขาเขานอนหายใจผะแผ่วอยู่ ชายหนุ่มรีบทรุดกายลงนั่งบนเตียงจับชีพจร แล้วตรวจดูใบหน้า
“ธามไทพาไปที่ห้อง เสร็จแล้วโทรตามหมอมาหน่อย”
“ได้ครับ”
ร่างคนเจ็บถูกช้อนอุ้มพาออกจากห้องไป นาราภัทรยืนมอง จังหวะนั้นเขาหันกลับมาแล้วยิ้มกว้าง ก่อนก้าวติดตามลูกน้องไป หญิงสาวเบ้ปากใส่แผ่นหลัง
หล่อตายล่ะ!
เปลือกตาค่อยๆ เปิดออก ใบหน้าปวดร้าวระบบ รวินดาปรือตามอง สภาพในห้องเปลี่ยนไป ขยับกายเล็กน้อยก็ปวดร้าวไปทั้งหน้า ก่อนหน้านั้นเธอถูกขวัญจิราเล่นงานอย่างหนักหน่วง ไม่คิดว่าผู้หญิงคนนั้นจะร้ายกาจถึงเพียงนี้ กล้าทำร้ายเธอบนเรือ โดยไม่คิดว่าใครจะมาเห็นเสียด้วยซ้ำ
“ฉันขอน้ำหน่อยได้ไหม” เสียงหวานผะแผ่วร้องขอน้ำดื่ม ริมฝีปากมันขยับได้ยาก
