เสียงใสลอยมาก่อนตัวเสียอีก ทำเอาเซี่ยผิงหลัวอดจะอมยิ้มเสียมิได้ จนเมื่อฉู่หรั่นจีโผล่หน้ามาเห็นว่าคุณชายและคุณหนูนั้นกำลังถูกกล่อมให้นอนจึงเร่งหุบปากเลิกตะโกนโหวกเหวกโวยวาย แต่เปลี่ยนเป็นยกปลาที่ตนขอซื้อมาจากชาวบ้านในลำธารที่นางไปซักผ้าอวดให้ผู้เป็นนายและสาวใช้รุ่นน้องได้เห็น
“เมื่อครู่หรั่นจีพบท่านลุงผู้หนึ่ง เขาเร่ขายปลาตัวนี้เลยซื้อกลับมา เห็นท่านหญิงบ่นอยากกินปลาสามรสหลายวันแล้ว”
นางเอาปลาตัวอวบอ้วนมาให้เซี่ยผิงหลัวได้ดูใกล้ๆ หญิงสาวแม่ลูกอ่อนเห็นแล้วก็กลืนน้ำลาย เพราะนึกอยากกินมาหลายวันดังที่สาวใช้คนสนิทกล่าว
“เช่นนั้นหรั่นจีขอไปจัดการปลาตัวนี้ก่อนนะเจ้าคะ”
“ไปเถิดทางนี้มีจื่อเว่ยช่วยอยู่แล้ว”
หลังจากพบว่าสองฝาแฝดหลับสนิทลงไปแล้ว นางจึงอุ้มร่างอวบกลับห้องโดยมีจางจื่อเว่ยเดินนำเข้าไปก่อนจัดแจงส่งทั้งสองพี่น้องที่ขนาดนั้นอวบอ้วนไม่ต่างกันวางลงในเปลสองหลังด้วยกิริยาระมัดระวั
