บทที่ 7
ในช่วงสายของอีกสามวันต่อมา ‘ข่าว’ ที่สตรีบำเรอทั้งสามถูกส่งออกไปนอกจวนก็แว่วมาเข้าหู ทว่าเซี่ยผิงหลัวก็มิได้ใส่ใจ เพราะทั้งสามถูกปลดประเดี๋ยวก็มีสาวงามเข้ามาแทนที่อีกเป็นแน่ วงเวียนนี้ยากจะสิ้นสุด มันเป็นเรื่องปกติธรรมดาในแผ่นดินซีฉู่แห่งนี้ที่บุรุษสูงศักดิ์และมีฐานะร่ำรวยจะมีสตรีบำเรอติดจวนเอาไว้มากหน้าหลายตาอยู่แล้ว
“ท่านต้องการพบข้าหรือ?”
วันนี้ท่านพ่อบ้านถงไปเชิญนางถึงที่เรือนเล็กท้ายจวนให้มาพบอู๋หลิงเซียวที่เรือนหน้า ซึ่งนับจากแต่งงานเข้ามาร่วมหนึ่งปีนางไม่เคยได้เหยียบเข้ามาอีกเลยหลังพิธีการกราบไหว้ป้ายบรรพชนของสกุลเสร็จ ส่วนในยามมารับมื้อเช้าร่วมกับเขาก็ไม่เคยได้มากินในเรือนหลัก วันนี้นางจึงประดักประเดิดไม่น้อยกับการก้าวเท้าเข้ามาในที่ซึ่งมิใช่ที่ทางของตนเองมาตั้งแต่แรก เซี่ยผิงหลัวจึงวางตัวไม่ถูกจริงๆ
“นั่งลงสิ”
วันนี้อู๋หลิงเซียวยังอยู่ในชุดขุนนางเต็มยศคาดว่าเมื
