Riley's point of view
Kanina pa ako iyak nang iyak hindi ko alam kung saan patutunguhan hindi ko kasi matanggap yung nakita ko at hanggang ngayon iyak pa din ako nang iyak kanina pa nga niya ako tinatawag dito sa kwarto na ito eh kaso ayokong lumabas nakakainis parang kasi pag lumabas ako ganun parin nandito parin yung sakit.
*tok*tok*
"Please mag usap tayo"
Hindi ko siya pinansin at umiiyak parin ako ang ginawa ko na lang kinuha ko yung unan nang malakas at sa sobrang lakas nito tumunog pa.
*DUG*!
"Ley ano ba wag mo naman idamay phone mo diyan!"nagulat ako sa sinabi niya so akala niya phone ko na binigay niya ang ibabato ko gusto niya ibalik ko pa eh.
"Hindi phone iyon unan iyon tanga!"sigaw ko at nagtakip nang unan narinig ko pa yung sinabi niya.
"Jester pick th
