Riley's point of view
Habang nag mamaneho ako umiiyak ako hindi ko mapigilan hindi umiyak kailangan ko lang siguro nang space sa mga ginawa niya siya pa may ganang magalit samantalang ako yung nasaktan nakakainis kakalbuhin ko talaga yung babaeng iyon pag nakita ko ulit siya hindi lang kakalbuhin patayin ko pa siya eh.
Nakarating na ako sa bahay ni jenny lumabas na ako nang kotse at kinuha ko yung gamit ko sa likod kumatok ako at buti nalang siya yung nag bukas nagulat naman siya kung bakit ako umiiyak niyakap nalang niya ako buti nalang nandiyan siya para intindihin ako sa mga bagay bagay.
"Magiging maayos din ang lahat ley"sabi niya saakin niyakap ko din siya nang pabalik.
"Ang sakit jen eh kung sino pa yung nasaktan at inapi siya pa yung babalewalahin".
"Tamang tama du
