Canhıraş bağırıyordu. Sanki canından can gidiyordu. Gitmişti de. Kalbi eskisiden daha çok acıyordu. Elini içine sokmak istedi. Kalbini oradan çekip çıkarmak istiyordu. Önce annesini sonra da yeniden âşkını kaybetmişti. Şimdi ne olacaktı? Orhan, Yusuf'un arkasından ağlayan kardeşine bakıp acıyan kalbine toprak attı. O toprak acıyı dindirmeye yetmedi ama dindirmek zorundaydı. Çünkü onunla kardeşinin olması imkansızdı. Hazan yeniden "Yusuf!" diye bağırdı. Hazan'ın dizleri onu taşıyamadı ve dizlerinin üzerine çöktü. Yağmurdan dolayı çamurlaşmış toprak ellerine bulaştı. Ama umursamadı. Hıçkırarak ağladı. Bütün gözyaşları yağmur gibi aktı, toprağa. Atakan ağlayan kuzenine acıyan gözlerle baktı. Aşk böyle bir şey diye düşündü. Acıtan kalbine rağmen vazgeçememek. Ayağına taş takılsa o taşı yok etm
