Sizin hiç babanız öldü mü dizelerini ortaokulda ezberlemişti, Yusuf. İlk o zaman babasızlığın derin acısını tatmıştı. Şiiri, ağlamaktan okuyamamıştı. Sahneyi terk etmişti. Saatlerce ağlamıştı. Annesine "Anne, babam nerede?" diye sormuştu. Annesi İlknur ise oğlunun gözyaşlarını silip "O bizi izliyor, oğlum. Eğer ağlarsan çok üzülür." dediğinde hemen ağlamayı kesmişti. "O yeter ki üzülmesin, ben hiç ağlamam. Ama onu çok özlüyorum, anne. Kalbim acıyor."
Annesi, oğlunun küçük kalbinin üstünü öptü. "Yusuf'um benim. İnan benimki daha çok acıyor." deyip gözyaşlarına boğulmuştu. Yusuf, küçük elleriyle annesinin gözyaşlarını sildi. "Anne, ağlama. Babam üzülür."
İlknur burukça gülümsedi. "Ağlamıyorum, oğlum benim. Sadece gururlanıyorum. Senin gibi bir oğlum olduğu için." deyip oğlunu öptü.
Yusu
