“อ่าส์~ แตกในนะผิง พี่...อ่าส์~”
พั่บ พั่บ พั่บ!
พั่บ พั่บ พั่บ!
“อ่าส์~ ผิงจ๋าพี่ขอ อ๊ะ! ขอแตกในตัวหนูนะครับ อ๊ะ! อ๊าส์!!!”
ฉัน...จำได้
ฉันจำได้ถึงจะไม่ทั้งหมดว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น ถึงจะไม่รู้ว่าฉันกลับบ้านได้ยังไงและทุกอย่างเริ่มต้นที่ตรงไหน แต่ฉันจำได้ว่าฉันกับเขาที่ยังนอนเปลือยอยู่ข้างฉัน...เรามีอะไรกันแล้ว
“...” ยังไงต่อดีน้ำผิง
?
??
???
????
?????
กรี๊ด อาละวาด หรือร้องได้ฟูมฟายดี? ตอนนี้ฉันสับสนไปหมดเลยรู้ไหม ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความระบมไปทั้งร่างแล้วฉันก็ต้องตัวแข็งทื่อหลังจากพยายามรวบรวมสติและฟื้นฟูความทรงจำของตัวเอง
เชื่อไหมคะว่าฉันตื่นมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้วไม่รู้ว่าตอนนี้เช้าสายบ่ายหรือเย็นกันแน่ ฉันไม่รู้อะไรเลยนอกจากสับสนกับตัวเองว่าจะเอายังไงต่อกับชีวิตดี
“อืม~”
หมับ!
“...” เฮือก!!
ฉันกำลังคิดอะไรไปร้อยแปดพันเก้าคนข้าง ๆ ก็ส่งเสียงครางงัวเงียในลำคอแล้ววาดมือม
