Penpen de Sarapen XII: Rebelasyon
Tiya Isabel's POV
Ilang buwan pa lang ang nakalilipas, sariwa pa rin ang sugat sa aking puso at ang alaala ng namatay kong anak. Dahil ang kaisa-isa kong anak na babae ay bigla na lang nawala at ayon sa kuro-kuro ay pinatay daw ng isang hindi maipaliwanag na nilalang.
"Mama, iigib lang po ako ng tubig sa balon. Para may mainom po tayo," masayang nagpaalam pa sa akin ang anak kong si Sabel.
"Sige anak, mag-iingat ka. Saka, bilisan mo at huwag kang magpapagabi sa daan." Pag-aalala kong sabi sa kanya.
"Opo mama," hindi ko mawari bakit parang ang saya-saya ng anak ko ng mga oras na 'yon. 'Yung saya niya ay biglang napalitan ng kalungkutan. Hindi ko lubos maisip na 'yun na pala ang huling sandali na makakasama at makikita ko ang magandang ngiti ng aking a
