ขณะที่ไท่จื่อหนิงหวงได้เดินทางเข้าวังเพื่อปรึกษาแผนการในการทำ ‘สัญญาไม่รุกราน’ ทางด้านจิ้นฟางจิงเองก็มาเดินพักผ่อนอยู่ในสวนดอกไม้ที่ประจำของตน อากาศวันนี้ไม่หนาวมากนัก สายลมที่พัดมาทำให้รู้สึกเย็นสบาย ร่างอวบอิ่มในชุดสีฟ้าอ่อนปักลายปลาหลีโดยรอบชายกระโปรงช่างดูสวยงามนัก เสื้อคลุมตัวนอกเป็นผ้าขนจิ้งจอกสีขาวล้วนทั้งผืน ซึ่งถือว่าหาได้ยากยิ่งเพราะส่วนมากจะมีสีอื่นแซมมาด้วย มือบางไล้ไปตามกลีบดอกไม้ที่ถูกใจ ค่อยๆ เล็มออกทีละกลีบอย่างถนอม
“เหตุใดจึงไม่เด็ดไปทั้งดอกหรือเพคะ” อ้ายเหม่ยเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นไท่จื่อเฟยนั่งลงค่อยๆ ปลิดกลีบดอกไม้ทีละกลีบ
“ดอกไม้ที่พวกเจ้าเอาไปประดับเมื่อเช้าก็พอแล้ว ข้าเพียงต้องการกลีบของมันไปทำชาและขนมให้ไท่จื่อเท่านั้น ถ้าเราตัดดอกมันทุกวัน สักวันมันก็จะหมด แต่ถ้าเราเด็ดกลีบของมันดอกละไม่กี่กลีบ เราก็ยังมีดอกไม้ให้ชมไปอีกนานๆ” เสียงหวานเอ่ยอย่างนุ่มนวล บรรดาข้ารับใช้
