ขณะที่แถบชายแดนทางตะวันออกของแคว้นเหลียงกำลังจะมีการเผาบ้านกันเกิดขึ้น ที่ใจกลางแคว้นเฉิงฮั่นยามนี้ก็เต็มไปด้วยเพลิงปะทุเช่นกัน หากแต่เป็นเพลิงราคะที่ถูกโหมกระหน่ำจากชายหญิงคู่หนึ่ง
“เสด็จพี่ อื้ออ” เสียงหวานใสขาดหายเพราะโดนริมฝีปากหยักฉกลงมากลืนกินจนนางต้องกลืนคำท้วงลงคอ ลิ้นหนาอุ่นร้อนล่วงล้ำเข้าไปกอบโกยน้ำหวานแสนอร่อยอย่างเอาอกเอาใจ เขาขบเม้มทั้งริมฝีปากบนและล่างจนนางถึงกับน้ำตาคลอ ไม่ว่ากี่ครั้งนางก็ยังไม่ชินกับเรื่องเช่นนี้เสียที
“ฟางฟาง” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกไท่จื่อเฟยรักอย่างหลงไหล ยามปกตินางดูห้าวหาญ ซุกซน แต่พอยามอยู่บนเตียงกับเขานางจะแปลงกายเป็นเด็กน้อยที่บอบบางและอ่อนแอน่ารังแกยิ่ง
“อื้ออ มากกว่านี้ อึก ไม่ได้นะเพคะ” จิ้นฟางจิง องค์หญิงใหญ่แห่งแคว้นเหลียงซึ่งบัดนี้ได้แต่งงานมาเป็นไท่จื่อเฟยแห่งแคว้นเฉิงฮั่นเป็นเวลากว่า 1 ปีแล้ว เอ่ยท้วงการกระทำที่พระสวามีเริ่มรุกล้ำบุปผางามของตน
