#Yağız
Sessiz bir şekilde kahvaltı yaparken dün hakkında konuşmasını bekliyordum. Ne oldu da birden öyle korkup delirdi? Ortada bu vardı diyebileceğim hiçbir şey yoktu. Şimdi ortada bir şey varsa o da enerjisi çekilmiş görüntüsüydü.
“Bal yemem gerekiyor.”
Konuşmasını beklerken bunu söylemesini beklemiyordum.
“Ne dedin?” diye şaşırarak sordum.
Başını tabaktan kaldırıp gözlerime baktı. Gözleri ruhsuz ve içe çekilmiş gibiydi.
“Bal yemem gerekiyor!”
Sesindeki netlik ve kızgınlıkla elimdeki çatalı bırakıp yerimde dikleştim.
“Neden?”
“Her şeyin hesabını sana vermek zorunda değilim!”
“Zorundasın!” diye bağırdım.
Masadaki yumruğunu sıkarak yerinden kalktığında “Nereye gidiyorsun?” dedim.
Cevap vermeyip ilerlemeye devam edince sinirle yerimden kalkıp arkasından ilerledim. Kiler
