บทที่46 พี่ชาย
“ใจเย็นดิวะไอ้วิน แล้วมึงก็เลิกกวนมันได้แล้วถ้ามึงยังไม่เลิกกวนมันพวกกูจะไม่ห้ามมันให้มึงอีกแล้วนะ” บรูซก็เริ่มไม่สบอารมณ์กับเกรทขึ้นมาบ้างแล้วเหมือนกัน ก็รู้ ๆ อยู่ว่ามาวินมันกำลังร้อนยิ่งไปราดน้ำมันให้กับมันอีก
“แล้วมึงเป็นผัวประสาอะไรวะ ไม่รู้จักแม้กระทั่งพี่ชายเมียตัวเอง”
“พี่ชาย!! พี่ชาย!! พี่ชาย!! พี่ชาย!!” สี่หนุ่มร้องอุทานประสานเสียงออกมาพร้อมกัน
“พวกมึงจะร้องเสียงดังกันทำไมวะ” เกรทกับริชชี่และคารีน่าถึงกับสะดุ้งโหยงกับเสียงคำอุทานของชายหนุ่ม
“พวกกูได้ยินไม่ผิดใช่ไหมวะ พี่ชายเกลจริง ๆ เหรอวะ” ไคโรถึงกับขนลุกเมื่อนึกถึงใบหน้าคมดุมาดมาเฟีย
“เชี่ยแล้วไอ้วิน มึงแม่ง! เรียกว่าซวยของแท้เลยวะ” มือใหญ่ของออสตินเข้าไปตบบ่าของมาวินแล้วนั่งลงตรงโต๊ะของอบิเกลแล้วเรียกเด็กให้เอาเหล้ามาให้เพิ่มและทุกคนก็เดินตามออสตินเข้าไปนั่ง ความเงียบเกิดขึ้นฉับพลันเมื่อรู้ว่าผู้ชายคนนั้นเ
