บทที่44 พาเดล
มาวินเลือกที่จะไม่หันลงไปมองด้านล่างเขาหันมาพูดคุยกับเพื่อนมากขึ้นแต่ก็ยังมีบางจังหวะที่แอบเหลือบหางตาลงไปมองอยู่บ้างเล็กน้อย เขากลัวว่าถ้ามองลงไปมาก ๆ จะไม่สามารถคุ้มอารมณ์ตัวเองได้
ด้านล่างสาว ๆ ต่างพากันสนุกกันสุดเหวี่ยงกันไปเลย พากันออกไปโยกย้ายตามจังหวะเพลงมัน ๆ ไม่สนใจสายตาที่มองมาอย่างโลมเลียของชายหนุ่มหลาย ๆ คน พวกเธอเต้นกันจนรู้สึกเหนื่อยแล้วก็กลับเข้ามานั่งพักที่โต๊ะ
“วันนี้สนุกจริง ๆ วะ” ริชชี่พูดขึ้นขณะที่กำลังนั่งลง
“เออ จริงว่ะไม่ได้สนุกแบบนี้มานานแล้ว” คารีน่านั่งลงได้ก็กระดกเหล้าสีอำพันรวดเดียวหมดแก้ว
“แคทเบา ๆ ก่อน เดี๋ยวได้หลับคาโต๊ะหรอก” อบิเกลรีบยื่นมือไปแย่งแก้วเหล้าจากมือคารีน่าแต่ไม่ทัน
“เบาทำไมวะเกล นาน ๆ มึงจะได้ออกมากับพวกกูแล้วผัวมึงยังไม่ตามอาละวาดอีก” คารีน่าตอบแล้วให้พนักงานเข้ามาชงเหล้าให้เพิ่มอีกแก้ว
“ปล่อย ๆ แคทมันไปเถอะ จริงอย่
