รักข้ามพรมแดน

ห่วง

สองยายหลาน เดินทางออกจากศูนย์อพยพ รีบไปรับพ่อกับแม่ของพรรณรายที่พักอยู่ที่โรงเรือนอีกแห่งไม่ไกลกันนัก อยู่ภายในบริเวณรั้วเดียวกัน แต่ห่างออกไปประมาณ 2 กิโลเมตร

หมออบเชยแสดงตัวว่าเป็นญาติของ สองสามีภรรยาชาวโพคะยา มารับกลับไปพักที่บ้าน ก่อนที่จะกลับโพคะยา ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี หมออบเชยเป็นที่เคารพของทุกคน ไม่แปลกที่คนฝั่งนี้จะอ้างว่าเป็นญาติกับคนโพคะยา หรือคนโพคะยาอ้างว่าเป็นญาติกับคนฝั่งนี้ เพราะตามจริงแล้ว คนสองฝั่งก็เป็นพี่เป็นน้องกัน ดังนั้นการที่หมออบเชยไปรับพ่อกับแม่ของพรรณราย จึงไม่มีปัญหาและไม่ได้เป็นที่สงสัย

“ผมกับภรรยาขอขอบพระคุณ คุณหมออบเชยมากเลยนะครับ ที่เสี่ยงมาช่วยเราสองคน”นายลาพอกับนางพะพายยกมือไหว้ขอบคุณหมออบเชย

“ไม่ต้องมาขอบคุณฉันหรอก มันเป็นสิ่งที่ต้องทำ”

เรณูหันหัวรถกลับบ้าน วันนี้เธอรู้สึกหนักกับหลายๆอย่าง เรื่องของทหารที่บาดเจ็บ เธอเป็นห่วงอาการบาดเจ็บของคนป่วย ถ้าหาก