บทที่ 4
เผียะ!!!
ลัคณาตวัดฝ่ามือลงบนแก้มของจอมทัพเต็มแรง หน้าคมคายสะบัดตามแรงตบเพียงเล็กน้อยแต่กลับบันดาลโทสะให้ชายหนุ่มใหญ่หลวง
หากสิ่งที่เขาตอบโต้กลับคือดึงร่างน้อยปะทะอกกว้างแล้วฉกหน้าวูบลงไปกระแทกปากได้รูปกับปากจิ้มลิ้มที่อ้าค้างด้วยความตกใจแต่ไม่ทันส่งเสียงร้องออกมาด้วยซ้ำ
“อือ...อือ...”
หญิงสาวเค้นเสียงจากลำคอและกำหมัดทุบบนไหล่กว้างแต่กลับไม่ทำให้จอมทัพสะทกสะท้านกระทั่งเขาเลื่อนหน้าคมคร้ามออก
เผียะ!!!
ลัคณาตบหน้าเขาเป็นหนที่สองและคราวนี้ยิ่งทำให้เขาโกรธจัดจนต้องรั้งร่างบอบบางกลับเข้ามาในอ้อมแขนอีกครั้งพร้อมทั้งกดปากลงกับปากเล็กที่กำลังจะอ้าร้อง ลิ้นหนาจ้วงลึกในอุ้งปากนุ่ม คราวนี้ลัคณาตัวแข็งเพราะเขาบดบี้ปากรุนแรงจนหญิงสาวรู้สึกถึงความระบมที่มันแผ่ความเจ็บปวดออกมาตั้งแต่กลีบปากบางถึงปลายคาง ลิ้นของรุ่นพี่หนุ่มจุ่มจ้วงในปากของหล่อนหนักหน่วง จอมทัพตะบี้ตะบันจูบคน
