Saatler saatleri kovalamış ve gecenin ilerleyen saatlerine gelmiştik. Mert abim artık kalkmış, Doruk da tekrar girdiği çalışma odasında Bora amcamla iş konuşuyordu. Göstermiş olduğu başarıdan dolayı Bora amcamın onu kaçırmaya hiç niyeti yokmuş gibi görünüyordu. Bence de öyle olmalıydı. Onu Alaçatı’da çalışırken görmüştüm. Her türlü başarılı bir çalışandı. Kesinlikle kaybedilmemesi gerekiyordu. Bendenim artık uyku diye yalvarmaya ve gözlerimi kapatmam için istekte bulunmaya başlamıştı. Ben de uyku diye bağıran bedenime istediğini vermek için ayağa kalktım ve odama çıktım. Bugün bir hayli yorulmuştum. Eğlenceli bir gün olmuştu. Her ne kadar akşamında bir ton soruyla muhatap olsam da zevkli bir gündü. Merdivenlerden çıkarken Bora amcanın sesi geliyordu. Hâlâ Doruk’la uğraştığına inanamıyordum
