THE SECRET WIFE'S TEMPTATION

CHAPTER 6

CHAPTER SIX

ALMOST.

He almost gave in into Reverie’s kisses but there's something with his action that stopping himself to drive through the sensation.

“For Pete's sake, Reverie. Tumigil ka!” Pigil-hiningang awat ni Zurick kay Reverie. He even pushed her away. Dahil doon ay parang napahiya si Reverie at tila naapakan ng dambuhalang bagay ang ego niya.

She's in the state of rejection, she could say it that way and she hates being rejected. She already had enough from Nigel at ang laking insulto nito sa pagkatao niya.

She hates it so damn much when someone makes her feel unworthy and unattractive. Parang hindi na iyon ang mundong ginagalawan niya noon. Parang nasa ibang planeta siya at kakaiba ang tingin ni Zurick sa kanya.

“Look, Reeve. Okay, let's just say that you're having a rough time in your life today but that doesn't mean that you have to be this desperate towards a man. Be broken but don't act like a trash for crying out loud. Tinalikuran ka lang ng isang lalaki tapos nagkukumahog ka nang maging isang patapon. Hold some decency in you. You're only disrespecting yourself with what you're doing.”

Hindi na napigilan ni Reverie ang kanyang palad nang lumipad ito patungo sa pisngi ni Zurick. Tumigas ang panga ni Zuirck sa ginawa niya. All she could see is the harmful version of him. Very dangerous.

“Cazzo!” Mahina ngunit matalim na mura ni Zurick. “What made you think that highly of yourself, huh? Ikaw pa lang ang babaeng sumampal sa akin. Tangina!” Asik nito na ngayon nagliliyab na sa galit ang mga mata.

Inalis ni Reverie ang tingin mula kay Zurick. Pakiramdam niya kasi ay mas nakakahalina ang mga mata nito kapag galit.

Crap! May gana pa talaga siyang purihin ang lalaki. Dapat nga ay banas na banas siya rito. Iyon dapat.

“Kasi duwag ka! Why were you stopping yourself to kiss me back? You're a certified manwhore yet here you are, acting like a kind-hearted prick. For all I know, that's not the usual you.” She spat out with venom in her voice.

Reverie let out an insulting cackle and exhaled sharply. “What's stopping you to do it with me? What's your sudden deal now? Bakit hindi mo panindigan ang bansag ng lipunan saiyo? What's this? Are you trying to act like a divine and Almighty Roman asshole who couldn't f**k a woman who's deliberately giving herself in you? Patawa ka! Naghuhugas kamay ka ba?” She mocked him and frustratingly banged her back against the soft backseat of Zurick’s luxury car.

Ginaya rin ni Zurick ang ginawa niya ngunit hindi hamak na mas mabigat ang kilos nito. Halatang naiinis at hindi lang niya mawari kung nagpipigil nga lang ba ito. May kakaiba talaga sa kilos nito na hindi niya ma-point out. Masyadong unreadable kasi ang nilalang na ito plus hindi naman niya ito ganoon ka-close upang madaling mapuna ang bawat ibig sabihin ng inaakto nito.

She sighed and sighed. Pakiramdam niya ay galing siya sa isang boxing match at hindi naglasing sa isang night bar.

Medyo naliliyo pa siya ngunit hindi niya matiyak kung dahil ba iyon sa alak na ininum niya kanina o sa paghalik niya sa labi ni Zurick. Alin man ang alin ay ramdam niya ang kakatwang kiliti sa sistema niya.

Crap!

“You... Do you really want it?” Anito pagkatapos ng ilang sandaling katahimikan.

Marahas na napabaling si Reverie sa kasama at sa puntong iyon ay hindi na niya sigurado kung may sentido kumon pa ba ang utak niya para tumalon sa ganoong uri ng set-up.

She'll f*****g use other man to forget Nigel.

Forget Nigel, seriously? Iyon ba talaga ang rason o baka gusto mo lang na may mapatunayan sa sarili mo? Libak ni Reverie sa sarili.

Paano ba siya napunta sa ganoong klaseng buhay? She should be back to France for Christ's sake and shouldn't be in the state of deliberation and asked Zurick to do her. She's completely out of her mind.

“Uh...” Kung kani-kanina lamang ay atat na atat siyang igawad ang sarili kay Zurick ngayon naman ay tila gusto na niyang kainin siya ng lupa. Nakakabaliw ang sitwasyon niya. One minute she was willing to go for a heaven trip and then got scared the next.

Napapatitig na ngayon sa kanya ang binata. Nakatikwas ang isang gilid ng labi at parang nanghahamon. “Unsure now?”

“Uh...” Naiwala na talaga ng tuluyan ni Reverie ang kanyang boses. Ipinagkanulo na niya ang sarili sa kabaliwang ginagawa.

“Look, dolce signora. I am a very busy person and I don't have all the f*****g time on earth. Kung dala lang ng kahambugan kaya nasabi mo iyon kanina, well think about it again. Think harder about it.”

May baong ngiti ng tagumpay si Zurick nang iwan siya nito sa labas ng row house na tinutuluyan niya sa Rome.

The nerve!

She felt defeated. Big time. Sobrang inis niya sa sarili dahil hindi man lang niya nagawang ipagtanggol ang sarili kanina. At lalong ipinahiya lang niya ang sarili dahil hindi niya magawang panindigan ang sariling desisyon. She's such a loser!

DUMAAN pa ang isang araw pero hindi pa rin nakakamove-on si Reverie sa pagpapahiya niya sa sarili. She should be in School next week dahil may field project sila sa isang remote areas sa France.

Dapat ay inihahanda na niya ang sarili sa gagawing proyekto pero heto siya’t kinaiinisan pa rin ang sarili. Hindi niya maunawaan kung bakit hindi pa rin siya makaalis sa Roma. Pakiramdam niya ay may misyon pa siyang dapat tapusin.

“s**t! s**t!” Napukaw si Reverie mula sa malalim na pag-iisip nang sunud-sunod na nagmura ang bestfriend niyang si Elfie o Elpidio sa birth certificate nito.

“Nanggugulat ka na naman. Buti hindi kita nasaksak nitong pizza slicer.” Ungot ni Reverie. “Anyare ba saiyo?”

“Just s**t! Ang pangit ng lasa nitong ginawa mong pizza. What's this truthfully, binurong pizza? It tastes awful.” Reklamo ni Elfie na animo’y isang sumpa ang nakain niyang pizza na ginawa ni Reverie.

“Ah, pangit ba ng lasa?”

“Sobra!” Mabilisang komento nito. “Hindi ko feel ang Italya kapag pizza mo ang matitikman ko. Christ!”

Napanguso na lamang si Reverie. Marunong naman siyang magluto ang kaso ay masyado siyang distracted. Kaya imbes na tomato sauce ang ilagay sa pizza crust ay mayonnaise ang nailagay niya. At least naalala pa niya kahit distracted siya.

“I'm so famished. Sa labas na lang tayo kumain.” Suhestiyon ni Elfie na sinang-ayunan na lang din ni Reverie.

Sakto lang iyon para ma-distract niya ang isip sa ibang bagay. Iniisip niyang mag-shopping na lang din tutal aalis na rin naman siya ng Italy sa susunod na linggo at duda siyang babalik pa siya sa bansang iyon pagkatapos ng masasaklap na nangyari sa kanya roon.

Pagkatapos nilang kumain ni Elfie ay kaagad na silang dumiretso sa pinakamalapit na mall. Nagpababa na lamang siya sa harapan ng gusali habang si Elfie ay naghanap ng parking space.

Habang naghihintay si Reverie sa kanyang kasama ay luminga-linga muna siya sa paligid at halos mapaubo siya nang mawaring nasa harapan lang pala niya ang hotel na tinutuluyan ng mga miyembro ng SoulDragon band.

Si Nigel kaagad ang naisip niya. Ang sabi sa kanya ni Blu sa text ay ngayon pa lang aalis ng Roma si Nigel kasama si Regina. The newly wed decided to build their new life in the Philippines.

Kagabi ay napag-isip-isip ni Reverie na hindi biro ang pinagsamahan nila ni Nigel. Mas matatag pa ang pagkakaibigan nila kumpara sa romantic affair nila kaya nakapagdesisyun siya na kausapin ito at ibigay na lamang ang blessings niya.

Iyon siguro ang misyong kailangan niyang gawin. Bigat sa puso lang ang dadalhin niya sa hinaharap kung hindi niya ibibigay kay Nigel ang freedom na nararapat dito. Hindi naman siya pinakalaking masama ng kanyang mga magulang upang magkimkim ng hinanakit sa kapwa. Afterall ay bukas naman ang puso niya sa ideyang panunumbalik ng pagkakaibigan nila ni Nigel.

Kung paano nakarating si Reverie sa harapan ng suite ni Nigel ay hindi na niya halos matandaan. Good thing that the receptionist still recognized her that was why the staff allowed her to went on.

“Reeve?” Hindi makapaniwala si Nigel nang mabungaran siya nito sa labas ngunit kagyat naman itong nakahuma at inimbitahan siya sa loob.

Alinlangan siyang pumasok. The room was supposedly for her and Nigel pero sa pagkakataong iyon ay pakiramdam niya ay naligaw siya sa teritoryo ng iba. Hindi kanya. Hindi na kanya. Naroon pa rin pala ang sakit kahit anong tanggi niya sa sarili.

“Leaving already?” She opened up upon noticing Nigel’s luggage and another two additional. Siguro ay kay Regina iyon.

Napabuntong-hininga na lamang siya. Dumiretso sila ni Nigel sa visitor's corner. Reverie felt awkward under Nigel’s unpredictable stare.

“So, sa Pilipinas niyo napagdesisyunang manirahang mag-asawa?” She said conversationally to lessen the awkwardness.

“Iyon ang gusto ni Regina.” Boses undecided si Nigel.

“That's maybe a good start for you two. Besides, you love our country so much.”

“I'm still undecided, babe. Paano ka?” Nag-aalalang sabi ni Nigel na ikinainit ng damdamin niya. Pain was immediately washed out. Masaya siya sa nakikitang Nigel ngayon. Iyong Nigel na matalik niyang kaibigan noon at hindi ang Nigel na nangkulang sa kanya bilang nobyo.

“Cut the endearment already, Nigel.” Marahang natawa si Reverie. “Stop worrying about me. I'm still breathing just fine and I'll be more alright. Trust me! Okay na ako at naiintindihan kita. I'm giving you my blessings, Nigel. Have an awesome life with that b***h. Basta huwag mo akong kakalimutan na kunin na Ninang sa magiging baby ninyo.” Aniya at kapwa sila nagtawanan ni Nigel kapagkuwan.

Hindi na nagtagal pa si Reverie sa suite ni Nigel. Nasabi na niya ang sadya niya at aaminin niyang ang gaan-gaan ng pakiramdam niya pagkatapos ng pag-uusap nila ni Nigel.

“Thanks, babe.”

Nabigla si Reverie nang yakapin siya ni Nigel bago pa siya nakalabas ng suite nito.

“Get off!” Natatawang palag ni Reverie sa yakap ni Nigel. “This is cheating already, asshole. Baka kung ano pang isipin ng bruha mong asawa. Psh.”

“Hmm. I will miss you, Reeve. I'm gonna miss you so much. Everything about us, about you. Especially your eyes everytime we shared a nonsense fight and when you scolding me to the pit of the hell. Mami-miss ko ang katarayan mo at ang sama ng ugali mo.”

“f**k you!” She hissed, chuckling her ass out.

“Kapag may nagtangkang manligaw saiyo, tell me. Still no to French and Italian male species.” Bilin nito na ikinairap niya.

“Duh! Not gonna happen. I'm also married.” Wala sa sariling naibulalas ni Reverie. Huli na nang mapagtanto niyang dumulas na mula sa bibig niya ang lihim na dapat ay sila lang ni Zurick ang nakakaalam.

Parang mabubuwal sa kinatatayuan si Nigel.

“I better get going. Have a safe trip.” Aligaga si Reverie na iwasan ang dating nobyo. Tiyak niyang hindi siya nito tatantanan hangga’t hindi maiibsan ang curiosity nito sa katawan. Besides alam din ni Nigel kung kailan siya nagsasabi ng totoo o nagsisinungaling.

“Hold on! For Christ's sake, Reverie. What again?” Mabilis na naagapan ni Nigel ang paglisan niya. Good thing na walang ibang tao ang nagagawi sa hallway kung saan sila naroon.

Crap! This could be happening. She was so trapped.

“You're married? You're f*****g married also. When? How? To whom? Damn it, Reeve. Tell me the truth!”

“Fine!” She breathed in. “I married your Roman friend, that savage Roman asshole who also happened to be the drummer of SoulDragon. Yes, we're married.”

“f**k. Just f**k! How the f**k did it happen? You and Rhames? Oh this is one hell of a bullshit!”

Nataranta si Reverie nang umabante si Nigel. May kinatok itong isang pinto na kaagad naman niyang naalala na occupied ni Zurick.

“Nigel. What the hell? We're already making a scene here. Damn it. Nigel, tumigil ka nga! Ano ba?” Hila-hila ni Reverie ang braso ni Nigel pero tila bingi na ito sa ano mang sasabihin niya.

Lagot!

Sandali pa’y lumabas na si Zurick mula sa suite nito. Naka-roba lang at halatang fresh from the shower pa. Parang biglang nanghina ang tuhod ni Reverie nang sumilip sa roba nito ang matipuno at balbong dibdib nito. Nakapanghihina!

“Dude, what's the matter— son of a gun! Why did you f*****g hit me? You d**k!”

Nigel fist greeted Zurick back. Nabalot ng matinding tensyon ang paligid. Maagap namang nakaganti si Zurick at nagpalitan ang dalawa ng suntok sa pasilyo. Wala ni isa sa kanila ang nagpapatalo. Napapaos na si Reverie kakaawat.

Mga gago talaga!

“Gago kayo pareho! Tumigil nga kayo. Ano ba?” Hinahampas niya ng shoulder bag niya ang dalawa pero nagpatuloy pa rin sa pakikipagbuno ang mga ito. Mga sanggano!

Natigil lang ang dalawa nang may isang babae ang lumitaw mula sa suite ni Zurick. Napatingin doon si Nigel at maging ay siya rin.

Tulad ni Zurick ay nakasuot lang din ng roba ang babae na halos dalawang dangkal ang taas mula sa tuhod nito. Italian b***h with a green eyes.

“Il mio amore!” Malandi nitong dinaluhan si Zurick dahilan upang maningkit ang mga mata ni Reverie.

“Are you alright? You're bloody. I'm worried.” Sabi pa nito sa mas lalong pinalanding boses.

Nakatitig lang si Reverie sa dalawa. Naninikip ang daluyan ng hininga niya sa hindi malamang rason.

“See that? Look what kind of man you married, Reverie. An ultimate man w***e who bangs whoever he meets along the way. Iyan ang lalaking pinakasalan mo. A goddamn man who won't be satisfied with one woman. Oo, gago ako pero hindi hamak na mas gago iyan. Tangina! Ano ka na ngayon, Reverie de Gracia? I can't believe you!”

Napayuko na lamang si Reverie.

I can't believe myself either.

©MaribelleVerzosa