King of Engineering [1]

1189 Words

ซ่าาา...ซ่าาา...ซ่าาา ซ่าาา...ซ่าาา...ซ่าาา เสียงสายฝนเทกระหน่ำลงมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุดโดยที่ฉันกับเพื่อนไม่สามารถออกไปข้างนอกได้เลย "เฮ้อออ...มาตกอะไรตอนนี้เนี่ย" ฉันบ่นออกมาเพราะตอนนี้ตัวเองกำลังจะไปโรงรถ แต่ฝนกลับตกลงมาซะก่อน ก็เลยติดอยู่ในห้องสมุดของคณะอยู่อย่างนี้ "เพราะแกคนเดียวเลยยัยเค้กเนย" "เพราะพวกแกสองคนนั้นแหละ อยากจะมาอ่านหนังสือทำไมเวลานี้ก็ไม่รู้" ฉันบ่นเพื่อนสนิทของตัวเองทั้งสองคนที่ลากฉันมาที่ห้องสมุด โดยที่ยัยพวกนั้นให้เหตุผลว่าอยากมาอ่านหนังสือเพราะพรุ่งนี้สอบ เชื่อตายล่ะ... "แล้วแกตามมาทำไมยะ" "ฉันก็เเค่..." "แค่อะไร..." ดูยัยตุ๊ดนี่ทำหน้าเข้าสิ เหอะ! "พวกแกก็รู้ไม่ใช่เหรอ" ทำเป็นถามอยู่ได้ "เหอะ! ชะนีแกก็บ้าผู้เหมือนกันนั่นแหละ" "ไอ้จีน! " "จีนี่ยะ! " "จะเรียกไอ้จีน จะทำไม...แบร่ๆๆ " ฉันล้อเลียนไอ้จีนหรือชื่อในวงการของมันคือ จีนี่ มันเป็นเพื่อนคนที่สองของฉันในรั้วมหาลัยที่เข้ามาทักฉันด้วยเหตุผลที่ว่า มันบอกว่าฉันขี้เหร่และถ้ามีฉันเป็นเพื่อนมันจะได้เด่น บ้ามากเลยเหตุผลของมัน ที่จริงฉันออกจะน่ารัก เหอะ! และฉันกับมันก็มักจะแหย่กันอย่างนี้เป็นประจำ แต่เราก็รักกันมากถึงเพิ่งจะสนิทกันก็เถอะ "ที่นี่ห้องสมุด พวกแกช่วยเงียบด้วย" "......." ฉันกับยัยจีนี่จึงหันไปมองหน้าเพื่อนอีกคนของฉัน ยัยนี่เป็นเพื่อนตั้งแต่เด็กของฉัน เพราะเราอยู่บ้านข้างกัน นานา เป็นผู้หญิงที่เงียบมาก แต่เธอจะพูดมากเมื่ออยู่กับคนที่สนิทจริงๆ ยัยนี่เป็นคนที่สวยมากเลยล่ะ มีแต่คนชอบแถมยังสูงอีกต่างหาก ฉันแอบอิจฉาเบาๆ เลยล่ะ ส่วนฉันมีชื่อว่า เค้กเนยค่ะ เรียกสั้นๆ ว่าเค้กก็ได้เนยก็ดี ฉันคิดว่าตัวเองเป็นคนที่สดใส ร่าเริงและเป็นคนมองโลกในแง่ดี จริงๆนะ คิคิคิ ฉันเป็นคนต่างจังหวัด แต่เพราะอยากหาประสบการณ์ใหม่ๆ เลยขอคุณพ่อคุณแม่มาเรียนที่กรุงเทพ ตอนแรกท่านก็ไม่ยอมทีเดียว พอเจอลูกอ้อนเค้กเนยไปหน่อยเท่านั้นล่ะคะ ฉันก็เลยได้มาเรียนที่นี่ แต่ต้องอยู่คอนโดเดียวกับนานา ท่านถึงจะยอม คิดว่าฉันจะปฏิเสธหรือไง ^_^ เราทั้งสามเรียนคณะเดียวกันอีกด้วยนั่นคือคณะวิศวะ มหาลัย Z นั่นเอง ที่ฉันตัดสินใจเลือกก็เพราะว่าพี่ชายก็เรียนวิศวะแล้วอีกอย่างฉันคิดว่ามันเท่ เลยตัดสินใจสอบจนติดที่มอนี้ ตอนนี้พวกฉันก็อยู่ปี 2แล้ว กว่าฉันจะขึ้นปี2 มันช่างยากเย็นแสนสาหัสอะไรเช่นนี้ ดีนะที่ได้นานาช่วย ไม่งั้นฉันแย่แน่ เฮ้อออ เอาล่ะพอแค่นี้ก่อนละกันนะคะ.... "งั้นเราไปนั่งกันตรงนั้นเถอะ >_อะไรกันยัยเพื่อนบ้านี่ "แกคิดว่ายัยเค้กมันจะอ่านหนังสือเหรอยะนานา ไม่มีทาง! " "อีตุ๊ดนี่! " เรื่องที่ยัยจีนี่พูดมันก็ถูกอยู่หรอก ถูกมากเลยแหละที่ฉันตามสองคนนี้มาห้องสมุดก็เพราะว่ารุ่นพี่ซีไนน์อยู่ที่นี่ไงล่ะ แล้วโต๊ะที่ฉันเลือกก็อยู่ตรงข้ามกับรุ่นพี่นี่แหละ คิคิคิ... "ถ้าจะมองขนาดนั้น เอาหนังสือออกเถอะยะ" "......" "เห็นแล้วน่ารำคาญ! " "ถ้าฉันเอาออกเขาก็รู้สิว่าฉันแอบมอง" พี่ซีไนน์ที่ฉันพูดถึง เป็นรุ่นพี่ของฉันเองพี่เขาอยู่คณะวิศวะเหมือนกับฉันแล้วอีกอย่างคือเราอยู่เอกเดียวกันด้วยอ่ะ คิดดูสิ นี่มันพรหมลิขิตชัดๆ ฉันแอบชอบพี่เขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากันเลยแหละ ผู้ชายอะไรทั้งหล่อ ทั้งเท่แถมยังฉลาดอีกต่างหาก นี่สิที่จะเป็นผู้ชายของฉันในอนาคต >__< "บ้ามากกก" "ก็ฉันชอบเขานี่นา ผิดด้วยเหรอยะ" "......." ทำไมยัยสองคนนี้ถึงมองหน้าฉันแบบนั้นกันล่ะ มันผิดด้วยหรือไงที่ชอบคนที่เขาช่วยเราตอนล้มอ่ะ เหอะ! "ทำไมไม่ไปบอกชอบเลยล่ะ" อยู่ๆ ยัยนานาที่นั่งเงียบอยู่นานก็เอ่ยขึ้นมา นั่นทำให้ฉันถึงกับนั่งคิดเลยทีเดียว…. "ยัยนาแกไม่น่าไปเปิดทางให้มันเลยนะ แกก็รู้เรื่องของพี่ซีไนน์ดี รายนั้นน่ะไม่สนใจผู้หญิงคนไหนหรอกนะ" "......." "อีกทั้งรุ่นพี่ยังเป็นคนดังของมอเราด้วย ไหนจะฉายา ราชาแห่งวิศวะนั่นอีก" "นั่นสิ" "ไหนจะเรื่องความเย็นชา ความนิ่งแบบสุดๆ นั่นอีก แล้วยัง..." "พอๆๆ หยุดเลยยัยจีนี่" "บอกเลยยาก! " "แง่ง! " ฉันนั่งคิดกับคำพูดที่ยัยจีนี่พูดมา ทั้งหมดมันเป็นเรื่องจริงหมดเลย ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงธรรมดาๆ ตัวเล็กๆ น่าถนุถนอมคนหนึ่ง แต่เขานี่เป็นถึงราชาวิศวะ คนดังของมหาลัยเลยนะ แถมยังขึ้นชื่อเรื่องความเย็นชาอีก เฮ้อออ เค้กเนยคิดแล้วก็เศร้า... "แกพูดแบบนี้ฉันไปไม่เป็นเลยนะ" "......" "แต่ถึงยังไงฉันก็จะพยายามก็แล้วกัน ^_^" "แกจะเอาจริง? " "เกือบสองปีแล้วนะที่ฉันได้แต่แอบชอบพี่เขา" "......" "เอาล่ะ...ฉันจะลองดูนะเพื่อนๆ ^_^" "เอาใจช่วยนะ" "ขอบคุณมากเพื่อนรัก ^_^" ฉันแอบมองเป้าหมายผ่านหนังสือที่แอบยกขึ้นมาบังหน้า แล้วอมยิ้มบางๆ ไม่รู้ว่าทำไมนานวันไปถึงได้ชอบรุ่นพี่ขนาดนี้ เอาล่ะฉันจะพยายามก็แล้วกัน เตรียมรับมือเค้กเนยได้เลยนะคะ...รุ่นพี่ซีไนน์ ^_^

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more