[Anastasia's POV]
TAHIMIK lang siyang nakaupo sa aking harapan pero hindi pa rin nawawala ang makahulugang ngiti sa kanyang mga labi. Para bang sinasadya nitong titigan ako ng matagal at pagkatapos ay biglang iiwas sa tuwing sinusubukan kong hulihin ang mga mata niya.
Ang clumsy mo talaga Tasha! Muntik na talaga akong sumemplang kanina habang nilalagyan ng tea bag ang cup ni Mr. Fierro, mabuti na lang at nahawakan niya agad ako upang alalayan. Sabi ko na nga ba at mas mabuti pa kung inutusan ko na lamang si Dylan para gumawa ng kape para sa aming tatlo.
Kasalanan talaga ito ng mabait kong best friend na kung anu-ano ang pinapagawa at pinagsasabi sa'kin. May inis ko tuloy na inilapag ang platito sa harapan niya kanina at inutusan na siya na lamang ang maghanda ng sarili niyang meryenda.
