บ่ายวันนั้นธนาธิปเข้าไปที่วังรมย์นลิน ชายหนุ่มเรียนให้วาดจันทร์ทราบถึงเรื่องที่เกิดขึ้นกับกุลญาดา โดยเลี่ยงใช้คำให้กระทบจิตใจคนแก่น้อยที่สุด หญิงวัยเจ็ดสิบรับฟังด้วยท่าทีสงบ เหมือนท่านก็พอจะรู้อยู่แล้วจากภาพหลังจากที่ตื่นขึ้นมาแล้วเห็น ประติดประต่อเรื่องราวแม้ไม่กระจ่างชัดเท่าไรจากปากเด็กรับใช้ในบ้านและหลานสาวที่หายตัวไป
สายลมกลางฤดูหนาวโชยอ่อนพากลิ่นหอมของดอกพุดซ้อนผ่านหน้าต่างเข้ามา พอทำให้บรรยากาศภายในห้องซึ่งปกคลุมด้วยความเงียบมาครู่ใหญ่บรรเทาเบาบางลงไปได้บ้าง สายตาของผู้ผ่านโลกมามากทอดมองดอกพุดซ้อนสีขาวที่ปลูกลงดินเรียงรายตรงชายระเบียง
กลีบดอกสีขาวราวน้ำนม การ์ดีเนียกลิ่นหอม หากเป็นสตรีคงเปรียบได้กับสาวน้อยวัยแรกแย้ม กิริยาอ่อนหวานละมุนละไม ไม่โดดเด่นสะดุดตาแต่แรกเห็น แต่เมื่อคราวได้หยุดสายตาจับจ้องนานๆ ความงามนั้นกลับตราตรึงไปถึงหัวใจ
สิ่งที่ซ่อนลึกอยู่ในแววตาคมฉาบหน้าด้วยความเรีย
