แสงของเช้าวันใหม่ทอดอ่อนผ่านม่านกรองแสงสีขาว เรียกเปลือกตาของหญิงสาวให้ค่อยๆ ขยับลืมขึ้น ความงุนงงยังคงค้าง ดวงตากลมปรับโฟกัสมองรอบห้องนอนโทนสีขาวให้ความรู้สึกอบอุ่นละมุนละไม เฟอร์นิเจอร์และสิ่งอำนวยความสะดวกเน้นความเรียบทว่าสัมผัสได้ถึงกลิ่นไอหรูหราบอกรสนิยมผู้อยู่ แน่นอนการตกแต่งแบบนี้ไม่ใช่ห้องของเธอ
กุลญาดาขยับตัวหมายจะลุกขึ้น ทว่าความรู้สึกคล้ายมีไออุ่นโอบล้อมตัวทำให้ต้องช้อนตาขึ้นมอง ตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจในคราแรกเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนอุทิศแขนตัวเองเป็นหมอนให้เธอได้นอนหลับสบายทั้งคืน
“คุณชาย…” สาวน้อยเรียกเขาเสียงแผ่ว ตรงข้ามกับหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ จนกลัวว่าอยู่ใกล้กันแค่นี้คุณหมอจะรู้หรือเปล่า เพียงเสี้ยววินาทีความหวานล้ำจากทุกการกระทำก็ซึมซ่าน เปลี่ยนใจดวงน้อยให้ฟูฟ่องพองโตในวงแขนแข็งแรงที่กอดตัวเธอเอาไว้หลวมๆ
…อยากขยับตัวแต่ก็กลัวว่าเขาจะตื่น แค่เมื่อวานที่เป็นธุระจัดก
