3

1335 Words

“ไอ้เชี้ยมึงก็ไปกวนตีนของเค้า”เต้นั่งมองตั้งแต่ลิซเดินมาหาไนท์แต่ถูกไนท์เล่นบทโหดปนกวนตีนไปเต็มๆ “มึงจะทำไรน้องเค้าวะ”เรียวดูออกสายตาไนท์เวลามองลิซเหมือนมีอะไรสักอย่างอยู่ในใจ ถ้าใครโดนไนท์หมายหัวบอกเลยรอดยาก “ทำไรที่มันสนุกๆหึ!”ผมพูดแล้วแสยะยิ้มให้พวกมันผมแค่จะเล่นเกมของผมแค่นั้นมันสนุกมากถ้าได้ลองเล่นเผลอๆอาจจะติดใจก็ได้ “เลวแล้วนะมึง!”เรียวพูดแล้วส่ายหน้ารู้จักไนท์ดีพูดแบบนี้คงไม่พ้นเรื่องพวกนั้นคิดแล้วก็สงสารลิซที่โดนไนท์หมายตัวตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ผมหยักไหล่กวนๆก็ไม่เคยบอกว่าผมดีนิสัยดีอะไรผมก็เป็นของผมแบบนี้ผมสนใจอะไรผมก็ต้องได้ไม่ว่าวิธีไหนก็ตาม! หึ! @ ลิซื้อ ฉันเดินกลับมาที่ห้องอารมณ์เสียนิดๆเพราะไอ้บ้านั้น! เค้าตั้งใจกวนฉันแล้วยังมามองสายตาที่ฉันไม่ชอบอีก! จะโหดก็ไปโหดไกลๆทำไมต้องเป็นฉันด้วยล่ะ! “ลิซมึงจำพี่ไนท์ไม่ได้จริงๆหรอ?”ฉันมองบาร์มันนั่งถามอะไรของมันอยู่ๆก็ถาม “อืมกูจำไม่ได้”ฉันจำไม่ไ่ด้หรอกคนในมหาลัยตั้งเยอะอีกอย่างฉันไม่ได้รู้จักคนเยอะเลยฉันอยู่ของฉันเงียบๆ “โถ่เพื่อนกูก็คนที่ชอบนั่งหลังห้องวิชานี้ไงมึงไม่เคยสังเกตุหรอ”ฉันลองนึกตามที่บาร์มันพูดฉันจำไม่ได้หรอกรู้แค่ตอนนี้เจอกันแล้วและเกลียดขี้หน้าแล้วด้วย!! “หรอชั่งเหอะเค้าคงไม่ยุ่งกับกูแล้วแหละ”ฉันคิดว่าไนท์คงจะไม่มายุ่งกับฉันอีกฉันไม่ชอบขี้หน้าเลย “ดีอย่าไปยุ่งกับเค้าเลยอันตรายมาก” “กูก็ว่างั้น”ฉันรู้สึกได้นะว่าไม่ควรเข้าไปยุ่งกับไนท์แค่สายตาก็อันตรายแล้วฉันไม่เคยกลัวผู้ชายแต่ต้องมากลัวไนท์ไม่รู้ทำไม “พูดถึงก็มาเลยครบกลุ่ม”ฉันมองที่ประตูมีพวกไนท์เดินเข้ามาฉันเบ้ปากนิดๆแล้วเล่นโทรศัพท์ต่อ . . 2 ชั่วโมงต่อมา~~ “กินไรดี”บาร์ถามลิซทันทีหลังจบคลาสเรียนคนเริ่มทยอยออกจากห้อง “ไปดูก่อนค่อยเลือก”ฉันลุกขึ้นดึงกระโปรงลงนั่งแล้วมันถกขึ้นฉันใส่ไม่สั้นนะเลยเขามานิดเดียว ผมลุกขึ้นเดินตามหลังลิซไปติดๆผมว่าลิซไม่ใช่เล่นๆอาจจะมีดีมากกว่านี้ดูจากท่าทางผมว่ามันต้องสนุกถ้าผมเล่นกับลิซหึ! “(เห้อ!)”ฉันถอนหายออกมาเบาๆพวกไนท์เขามาในลิฟต์พร้อมพวกฉันแต่ก็ดีไม่มองฉันแล้วไม่ต้องมาหาเรื่องอีกก็ดี “ลิซรอนี่ก่อนได้ป่ะพี่กูเรียกอ่ะเดี๋ยวมาแปปนึง”บาร์มันบอกฉันแล้วเดินไปหาพี่มัน “เออได้ๆ”ฉันตอบบาร์แล้วเดินแยกออกมานั่งรอใต้ตึกส่วนพวกไนท์ก็เดินแยกออกไปอีกทางเมื่อก่อนฉันไม่เคยเจอทำไมวันนี้ถึงเจอแบบโดนหาเรื่องด้วยก็ไม่รู้ ครืดดดครืดดดด ‘พี่ข้าว’ [ว่าไงคะพี่ข้าว] (ลิซเลิกเรียนรึยังพี่มีโปรเจคจะคุยด้วย) [เลิกเรียนแล้วค่ะคุยตอนนี้หรอคะ] (ใช่ค่ะว่างมั้ย) [ว่างค่ะเจอกันที่ไหนคะ] (บริษัทค่ะ) [โอเคค่ะๆ] (ค่า~) ฉันวางสายพี่ข้าวไลน์บอกบาร์ว่ากลับก่อนแล้วลุกเดินไปโรงจอดรถไปบริษัทคงไปคุยกับประธานละมั้งเจ้าของบริษัทอ่ะฉันเจอบ่อยๆเค้าดูเหมือนจะเอ็นดูฉันนะมันก็ดีแต่ทางกลับกันคือนางแบบคนอื่นก็หาว่าฉันประจบซึ่งฉันไม่สนคำพูดคนแบบนี้ บริษัทC2Z ก็อกๆ “สวัสดีค่ะคุณปอยหวัดดีค่ะพี่ข้าว”ฉันเดินเข้ามาในห้องก็ยกมือไหว้ทั้งสองคน “จ่ะนั่งก่อนป้ามีเรื่องจะคุยกับลิซน่ะ” “ค่ะ^^”ฉันยิ้มอ่อนๆให้คุณปอยแล้วนั่งตรงโซฟาตรงข้ามคุณปอยชอบแทนตัวเองว่าป้าดูเหมือนสนิทใช่มั้ยละ “คือป้าจะให้เราถ่ายแบบสนามแข่งรถเป็นโปรเจคสนามแข่งเป็นของลูกป้าเองจ่ะ” “คือจะโปรโมทสนามแข่งใช่มั้ยคะ”ฉันถามสั้นๆฉันไม่เคยรู้จักไม่เคยเห็นหน้าลูกชายของคุณปอยเลยสักครั้ง “ใช่จ่ะเป็นโปรโมทรถกับสนามแข่ง”โปรโมทสนามแข่งฉันไม่เคยทำพวกถ่ายแบบสนามแข่งหรือถ่ายแบบกับรถมาก่อนเลย “อ่องั้นก็ได้ค่ะลิซทำได้ค่ะ”ฉันตอบตกลงไปเพราะอยากทำไม่เคยทำก็อยากลองทำมันคงไม่เหมือนถ่ายแบบแฟชั่นที่ฉันเคยถ่าย “จ่ะเดี๋ยวป้าจะไปคุยกับลูกชายป้าอีกทีนะ” “ค่ะ”ฉันตอบยิ้มๆว่าไปหน้าคุณปอยก็เหมือนไนท์นะหรือฉันคิดไปเองแต่คนเดี๋ยวนี้หน้าเหมือนกันจะตายไปคงไม่ใช่หรอก “เรื่องค่าตัวป้าจ่ายได้ไม่อั้นนะ” “ทำไมค่าตัวขึ้นละคะก็ถ่ายแบบปกติ”ค่าตัวฉันก็ปกตินะทำไมถ่ายแบบนี้ถึงขึ้นค่าตัวฉันไม่แพงหรอกต่องานมันขึ้นอยู่กับกระแสด้วย “หนูต้องถ่ายบางเซตกับลูกชายป้าน่ะ” “อ่อค่ะเอาเท่าเดิมก็ได้ค่ะลิซไม่ได้ซีเรียสอะไรเลย”ฉันบอกคุณปอยยิ้มๆถ่ายคู่กับลูกชายแค่งานถ่ายแบบเดี๋ยวก็เสร็จ “จ่ะป้าจะต้องคุณกับลูกชายอีกทีดื้อหัวแข็งมากป้าพูดแล้วชอบเกี่ยงตลอด”ฉันพยักหน้ายิ้มๆเดี๋ยวก็คงเจอกันมั้งวันถ่ายแบบฉันจะได้เจอกันแต่คงไม่ขอสนิทด้วยปัญหาตามมาเยอะแยะ “วันนี้มีแค่นี้เดี๋ยวพี่จะนัดวันเราอีกนะลิซ” “ได้ค่ะงั้นลิซขอตัวก่อนนะคะสวัสดีค่ะ^^”ฉันหวัดดีทั้งสองคนแล้วลุกขึ้นเดินออกจากห้องเดี๋ยวฉันจะไปหาลุงภาคกับพี่ริต้าต่อฉันไปหาทุกอาทิตย์เลยฉันมีเงินให้ตัวเองตอนนี้ฉันเป็นคนให้เงินลุงภาคแล้วทดแทนบุญคุณที่เค้าเลี้ยงฉันมา @ ไนท์ “ว่าไงครับแม่เรียกผมมามีอะไรครับ”ผมมาหาแม่ที่บ้านโทรเรียกผมมาปกตินานๆทีผมจะกลับมาบ้าน “กลับบ้านมาไม่ได้เลยรึไง”ผมหันไปมองแด๊ดพูดแดกดันใส่ผม “ผมเหมือนแด๊ดเมื่อก่อนอะครับ”ผมหยักคิ้วกวนๆก่อนจะยิ้มผมกับแด๊ดเหมือนกันนิสัยนี้สืบทอดมาเลย😏 “แม่อยากให้เราถ่ายแบบให้และจะ............” “ไม่ครับผมไม่ถ่าย!”ผมดักคอแม่ไว้ก่อนจะพูดจบผมไม่ชอบถ่ายแบบถึงแม่ทำให้ยอมบังคับก็ตามแต่ผมก็ปฏิเสธทุกครั้งก็ผมไม่ชอบ! “แต่แม่มีนางแบบสาวสวยให้นะ”แม่ผมพูดหลอกล่อสวยแค่ไหนผมก็ไม่เอา “แล้วไงครับผมไม่ชอบ”ผมบอกแม่ยิ้มๆตอนเด็กแม่ผมก็จับไปถ่ายแบบตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิมอยากให้ผมไปถ่ายแบบให้ “เป็นลลิซนะใครๆก็อยากร่วมงานกับลิซนะ”ลลิซ? หึ! คนเดียวกันสินะเมื่อกี้ผมขอพูดใหม่แล้วกันไหนๆนางแบบก็เป็นคนนี้แล้วโชคแม่งโครตเข้าข้างผมเลย “หึ! ผมจะยอมถ่ายก็ต่อเมื่อให้เธอมาคุยกับผมเท่านั้นครับ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more