4

1414 Words

“หึ! ผมจะยอมถ่ายก็ต่อเมื่อให้เธอมาคุยกับผมเท่านั้นครับ ”นางแบบคนนี้ผมต้องการคุยตัวต่อตัวแบบส่วนตัว ผมอาจจะยอมถ่ายก็ได้ถ้าแม่ผมทำตามที่ผมพูด “คือ........คุยกับแม่ก็ได้ทำไมต้องคุยกับน้องด้วย”เธอเองก็กังวลอยู่กับไนท์ลูกชายตัวดีแสบได้เรื่อง เลี้ยงมากับมือรู้นิสัยหมดแล้ว “ไม่รู้ครับ งั้นก็ไปหาที่อื่นถ่ายผมไม่ให้ถ่ายสนามผม”ผมเจ้าของสนามรถที่แม่ต้องทำโปรเจคผมจะให้ถ่ายไม่ให้ถ่าย มันขึ้นอยู่กับคนคนเดียวว่าจะยอมผมรึป่าว “งั้นแม่ขอคุยกับลิซก่อนนะ เราโตแล้วนะไนท์!”เธอทำเพื่องานโปรเจคที่ได้รับมาอีกที แต่ใจนึงก็ต้องดูแลลิซเป็นอย่างดีเพราะถ้าไนท์มาแบบนี้ไม่ดีแน่นอน เธอรู้ดี “ผมยังไม่ทันทำอะไรเลยนิครับ”ผมบอกยิ้มกวนๆมองหน้าแด๊ดกับแม่ ผมยังไม่ได้ลงมืออะไรเลยรอผมลงมือก่อนสิ “เสือยังไงก็คือเสือ ไอ้ลูกชาย”แด๊ดผมตบไหล่หนักๆ ผมไม่ได้กลัวแด๊ดนะแต่แค่ผมไม่สู้แค่นั้น “ให้เธอมาคุยกับผมแล้วผมจะยอมครับ”ผมย้ำแม่อีกรอบ ถ้าลิซมาหาผมยังไงผมก็ยอมถ่ายอยู่แล้วผมคำไหนคำนั้นไม่เคยเปลี่ยนคำพูดอยู่แล้ว “เห้อ~ แม่จะเครียดกับเรานะไนท์” “ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ หวัดดีครับ”ผมยกมือไหว้แด๊ดกับแม่แล้วเดินออกมา ลิซเหมือนลูกไก่ในกำมือผมจริงๆแต่พอดีผมไม่ใช่คนใจบุญอะไรที่จะปล่อยลูกไก่ตัวนี้ไปง่ายๆ วันต่อมา~~ คอนโด BP ครืดดดด ครืดดดด ‘คุณปอย’ [สวัสดีค่ะคุณปอย] (จ่ะ คือลูกชายป้าจะให้ลิซเข้าไปคุยด้วยพอจะสะดวกมั้ยจ่ะ) [คุยเรื่องอะไรหรอคะ] (เรื่องโปรเจคถ่ายแบบ ป้าจะไม่บังคับลิซนะตามใจเราเลย) [............ได้ค่ะ ไปวันไหนหรอคะ] (ลิซว่างวันไหนไปเลยลูก ลูกชายป้าอยู่สนามแข่งAZZ) [วันนี้ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวลิซเข้าไปหาเอง] (คุยเสร็จแล้วออกมาเลยนะป้าเป็นห่วงเรา) [คะ?] “เอ้า? พูดอะไรได้ยินไม่ถนัดเลย”ฉันฟังคำพูดของคุณปอยไม่ถนัด พูดเบาจนฉันได้ยินอะไรไม่ชัด ฉันเลิกสนใจแล้วเดินไปอายน้ำแต่งตัว ทำไมต้องไปคุยด้วยก็ไม่รู้แต่เพื่องานฉันทำไมอีกอย่างฉันไม่อยากเลือกมากเดี๋ยวจะโดนเป็นขี้ปากชาวบ้านเอา ฉันรำคาญ!ไม่ใช่อะไรหรอก 1 ชั่วโมงต่อมา~~ ฉันแต่งหน้าบางๆเสร็จเรียบร้อยก็มาเช็คตัวเองในกระจก ฉันขี้เกียจแต่งตัวเยอะใส่แค่ชุดธรรมดาไป เสื้อสีดำตัวใหญ่กับกางเกงขายีนส์สั้นใส่รองเท้าผ้าใบแค่นั้น “ทำไมรู้สึกแปลกๆวะ”ฉันขึ้นมานั่งบนรถตั้งGPSไปสนามแข่งรถAZZ ความรู้สึกมันแปลกๆ ฉันคงรู้สึกไปเอง 14.30 สนามแข่งAZZ “ไอ้บอล”ผมเดินเข้ามาเรียกไอ้บอล วันนี้แม่ผมโทรมาบอกผมก็โดดเรียนมาเลย ทำไมนะหรอ หึ! “ครับพี่ ทำไมวันนี้เลิกเรียนเร็ว”บอลมองไนท์กลับมาสนามแข่งทั้งๆที่มีเรียน “ยุ่งอีกมึง! ถ้ามีผู้หญิงมาหากูให้ขึ้นไปเลย”ผมให้เวลาอีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงลิซต้องมาถึงที่นี่ “ครับๆนัดหญิงไว้เลยรีบกลับ?” “เสือกสัส!!”ผมด่ามันแล้วเดินขึ้นมาบนห้องทำงาน ให้ผมเดาลิซยังไม่รู้ว่าผมคือลูกชายของเจ้าของบริษัท ถ้ารู้คงไม่ยอมมา แต่ก็ดีผมจะได้ทำไรง่ายๆหน่อย นี้แค่เริ่มต้นนะครับผมยังมีอะไรอีกเยอะ! หึ! . . “ขอโทษนะคะ เจ้าของสนามอยู่มั้ยคะ”ฉันเดินเข้ามาถามผู้ชายตัวสูงที่ยืนอยู่ที่เคาน์เตอร์ ที่นี่เค้ากินเสาไฟฟ้าเป็นอาหารหรอสูงกันจัง!? “อยู่ครับ ขึ้นไปชั้นสองทางซ้ายมือครับผม”ฉันมองตามที่เค้าชี้บอกแล้วพยักหน้าเข้าใจ “อ่อขอบคุณค่ะ”ฉันพูดยิ้มอ่อนๆแล้วเดินไปขึ้นชั้นสอง พอขึ้นมาเงียบมากเหมือนไม่มีคนอยู่เลย ก็อกๆ กึก “มีใครอยู่มั้ยคะ?.......?”ฉันเปิดประตูแล้วชะโงกหน้ามาถาม ในห้องเป็นห้องทำงานมีครามสไตล์ผู้ชายนั้นแหละ “เข้ามาสิ”ฉันขมวดคิ้วรู้สึกคุ้นน้ำเสียงต่ำๆแบบนี้เหมือนกับ......ไนท์มาก แต่คงไม่ใช่หรอกฉันเดินเข้ามาหยุดตรงโต๊ะทำงาน “ว่าไง?!”ผมหมุนเก้าอี้หันมาทักลิซยกยิ้มมุมปาก เจอผมแค่นี้ตกใจตาโตเลย?! หึ! “........นาย!!”ฉันว่าแล้วน้ำเสียงคุ้นๆ ไนท์นี้เองทำไมถึงเป็นไนท์ล่ะ?! อย่าบอกนะคือลูกชายของคุณปอย! “จะไปไหนนั่งลง!!”ผมพูดดักลิซเสียงเข้ม เจอผมแล้วก็จะไปไม่เห็นเก่งเหมือนปากเลย เจอผมต้องกล้าๆหน่อยดิ! “กลับบ้าน!”ฉันกลับบ้านยังดีกว่าอยู่คุยกับไนท์ เจอกันครั้งแรกก็หาเรื่องฉันกลางคนเยอะๆ! ฉันไปทำอะไรให้นี้ก็คงเป็นความคิดของไนท์สินะ! “เธอแน่ใจว่าจะกลับ!?!”ผมเลิกคิ้วถามลิซเสียงเรียบ งานนี้อยากทำมากไม่ใช่หรอผมก็กำลังจะคุยไง “มีไรก็คุยมา ฉันไม่ได้มีเวลามาก!!”ฉันนั่งลงพูดมองไนท์นั่งยิ้มมุมปากมองมาที่ฉัน สายตาไม่น่าไว้ใจเลยไนท์ต้องคิดอะไรอยู่แน่ๆ “แม่ฉันให้ค่าตัวเธอเท่าไร”ผมถามลิซเสียงเรียบ แม่ผมคงจะให้ค่าตัวสูงอยู่เพราะดูเป็นลูกรักแม่ผมจนคนอื่นอิจฉา หึ! ไม่รู้ไปทำอะไรแม่ผมถึงได้เอ็นดูขนาดนี้!?! “ถามทำไม!?”ฉันถามกลับทำไมต้องถามด้วย มาคุยเรื่องงานไม่ใช่เรื่องค่าตัว ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัยแล้วสิ! “ตอบ!!”ผมขึ้นเสียงพูดมองลิซ ผมให้ตอบไม่ใช่ให้ถามกลับ “งานนี้แสนสอง!”เมื่อกี้ฉันตกใจนิดๆนะแต่เก็บอาการอะไรมาขึ้นเสียงใส่ฉัน ฉันมาอยู่กับคนประเภทไหนเนี่ย! แล้วต้องมาทำงานคู่กัน?! “อืมเยอะใช่เล่น แล้วถ้าฉันจะซื้อเธอเท่าไร?!”แม่ผมให้ค่าตัวเยอะกว่าทุกคนนั้นมันแม่ผมให้ แต่ผมให้ได้มากกว่าแม่ผมเพราะผมอยากได้ตัวลิซ! “ฉันไม่ได้ขายตัว!! นายแม่งโครตต่ำ!!”ฉันโมโหด่าไนท์แล้วลุกขึ้น ใครจะอยู่ก็อยู่ฉันไม่อยู่ไม่ทำมันแล้ว! พรึ่บ!! ฟุบ!! “โอ๊ยยย!!”ตัวฉันลอยไปกระแทกกับโซฟา จุกสิเหวี่ยงฉันมาแรงขนาดนี้! “จะไปไหนฉันยังพูดไม่จบ!!”ผมขึ้นคร่อมลิซ ด่าผมแล้วก็หนีคิดว่าง่ายขนาดนั้นเลย?! หึ! ผมไม่ปล่อยไปง่ายๆหรอก!! “ก็บอกไม่ขายไง! ฉันมาทำงานไม่ได้มาขายตัว!!”ฉันขึ้นเสียงโมโห ฉันไม่ได้โกรธคุณปอยนะที่ให้ฉันมาฉันเป็นเลือกมาเอง ใครจะคิดละว่าคือไนท์!! “หรอ?! เห็นคนอื่นเข้ารับงานพิเศษกันเยอะแยะไป!”ผมเลิกคิ้วพูดน้ำเสียงกดต่ำ คนอื่นเค้าก็รับงานพิเศษกันมีหรอลิซจะไม่ทำ! “นั่นมันไม่ใช่ฉัน ออกไป!!”ฉันพูดน้ำเสียงโมโหแล้วผลักไนท์ออก ไม่ขยับเลยมองฉันแววตาดุดันโมโหอีกฉันสิที่ต้องโมโห! “เล่นตัวเก่งจะเพิ่มค่าตัวว่างั้น!?!!”อ่อที่พูดเยอะทำเป็นเล่นตัวกะเรียกค่าตัวเพิ่ม?! หึ!แม่งโครตฉลาดงั้นสนิทกับแม่ผมจะจับผมว่างั้น ใครๆแม่งก็ทำกัน!! “นายฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องหรอ อยากมากก็ไปหาคนอื่นสิ!!”ชักจะไปกันใหญ่แล้วฉันไม่ขายคือไม่ขาย! คิดอะไรอยู่แม่งเลวดีจริงๆ!! “ก็ฉันจะเอาเธอแค่บอกค่าตัวมาก็จบ!!”เล่นตัวอะไรเยอะแยะผมชักจะรำคาญละแม่ง! ทำเป็นเล่นตัวเพื่ออะไรใครๆที่ผมงานกับแม่ผมก็อยากได้ผมทั้งนั้น แล้วลิซสนิทกับแม่ผมเพราอะไร!?!! เพลี๊ยะะ!!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more