“ไอ้หมอนั่นมันคุยอะไรกับคุณตั้งนาน ผมอยู่คนเดียวจนเบื่อแล้วเนี่ย” อลันทำหน้าบูดเบี้ยวอยู่บนเตียง เมื่ออภิสราเข้ามาในห้อง
“พยาบาลมาจัดการเรื่องตรวจเชื้อหรือยัง” เธอไม่ตอบคำถาม แต่ก็เดินเข้ามาช่วยผูกเชือกที่เสื้อด้วย
“เรียบร้อยหมดแล้ว เหลือเจาะเข็มให้น้ำเกลือ” เขาทำหน้าเซ็ง เมื่อรู้ว่าอีกไม่นานจะโดนเข็มทิ่มตัวอีกครั้ง
“ทำเป็นเก่ง แต่กลัวเข็ม” เธอเยาะเย้ย แกล้งทำหน้าดูถูก ส่งไปให้
“แล้วคุณไม่กลัวเหรอ”
“ไม่กลัว แต่ก็ไม่ชอบ”
“แล้วคุณกลัวผมไหม”
“ไม่กลัว แต่รำคาญซะเป็นส่วนใหญ่”
“คุณต้องรู้สึกดีกับผมบ้างแหละ ไม่อย่างนั้นคุณไม่อยู่กับผมจนถึงตอนนี้หรอก”
“ป่วยอยู่ก็ควรจะอยู่ให้นิ่ง นอนพักผ่อนไปเถอะ” เธอทำหน้าเหนื่อยใจ คุยเรื่องอาการป่วยอยู่ดี ๆ ก็เปลี่ยนมาชื่นชมตัวเอง แล้วยังมั่นหน้าอีก... คงคิดว่าหล่อมากสินะ
“เดี๋ยวผมก็คงจะหลับแล้วแหละ ยาที่กินไปเมื่อกี้มันทำให้ผมง่วงมาก” เขาเห็นเธอไม่พูดอ
