ใจรักปรารถนาร้าย

บทที่3

“พี่ก็ยังไม่ได้ว่าว่าอิงแกล้งหลับเสียหน่อย ไม่ได้พูดเลยสักนิด” ให้ตายสิยัยอิง! พลาดท่าเสียทีอีกแล้ว อุรัสยาต่อว่าตัวเองในใจก่อนจะเงยหน้าค้อนอีกคนที่กำลังแกล้งกันทั้งๆ ที่เขานั้นมีความผิดติดตัวอยู่

“พี่ขอโทษนะครับที่จู่ๆ ต้องให้ปันเขาเข้ามาอยู่กับเราที่นี่ อิงไม่โกรธพี่นะ” อย่างเธอน่ะหรือจะโกรธเขาได้ ถึงต่อให้ทำได้จริงก็คงหายสนิทแค่เขาส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้กัน อุรัสยาคิดก่อนเอ่ยตอบเสียงแผ่ว

“อิงเข้าใจค่ะ พี่ก้องไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ อิงเข้าใจดี…” ยิ่งอีกคนพูดแบบนั้นเขาก็ยิ่งอดห่วงไม่ได้ รู้ดีว่าภรรยาพูดแบบนี้ก็เพราะอยากให้เขาสบายใจ เธอไม่ได้พูดถึงสิ่งที่กำลังรู้สึกออกมาเลยสักนิด

“พี่ก้อง…ยังรักคุณปันอยู่ใช่ไหมคะ” คนที่จู่ๆ ก็ถูกถามจี้ใจดำเริ่มหายใจลำบาก ก้องภพจ้องมองภรรยาในอ้อมกอดท่ามกลางความรู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก เขาไม่อยากทำร้ายเธอด้วยการพูดความจริง ความจริงที่เขาเองก็ชักไม่แน่ใจเหมือนกันว่าความรู้สึกที่มีต่อปันตาตอนนี้มันยังใช่ความรักอยู่รึเปล่า เพราะเมื่อครู่ตอนที่เธอสะดุดล้มแล้วเขาเข้าไปกอดไว้ อ้อมกอดของเธอมันให้ความรู้สึกที่ต่าง

ต่างจากอ้อมกอดของอีกคนที่กำลังนอนจ้องหน้ากันตาแป่วอยู่ตอนนี้ต่างกันมากเสียจนเขาเองก็เริ่มรู้สึกไม่แน่ใจในความรู้สึกตัวเอง

“พี่เองก็ยังตอบไม่ได้เหมือนกันครับ แต่อิงต้องเชื่อใจพี่นะ พี่พูดคำไหนคำนั้น ไม่ว่ายังไงอิงก็จะเป็นภรรยาของพี่ ไม่มีอะไรมาเปลี่ยนความจริงข้อนี้ได้” อุรัสยาไม่ตอบแต่กลับเอื้อมมือไปกอดเอวสอบของสามีเอาไว้แน่น ไม่รู้ทำไมเธอถึงรู้สึกว่าเวลาของตัวเองมันกำลังจะหมด หมดไปตั้งแต่ผู้หญิงที่ชื่อปันตาคนนั้นกลับมาในชีวิตเขา

“ทำหน้าเครียดแบบนั้นเดี๋ยวแก่เร็วนะครับ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นค้อนอีกคนเข้าให้ แต่ไม่นานก็ต้องร้องลั่นเมื่อจู่ๆ เขาก็พลิกตัวเธอให้ล้มลงไปนอนใต้ร่างโดยมีเขาขึ้นคร่อมอยู่ด้านบน แน่นอนหญิงสาวรู้ดีว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นนับจากนี้ ดูได้จากสายตาเอาแต่ใจของคนโตที่ส่งมา ที่กำลังจ้องมองกันราวกับราชสีห์พร้อมขย้ำเหยื่อก็ไม่ปาน

“ประจำเดือนหมดแล้วใช่ไหมครับพี่จำได้ ถ้างั้นคืนนี้…ชดเชยสี่คืนที่เสียไปให้พี่ด้วยนะ” นั่นไม่ใช่คำถามที่ต้องการคำตอบเดิมแม้แต่นิดเดียว เพราะทันทีที่ถามจบ เรียวปากสวยก็ถูกปิดด้วยจูบเร้าร้อนรุนแรงจากอีกคน ก้องภพลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างที่เขาไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยสักครั้งทีได้สัมผัส ทุกอย่างมันนุ่มนิ่มเป็นที่น่าพอใจสำหรับเขาไปเสียหมด และแน่นอนว่าเขารู้สึกภูมิใจไปเสียทุกครั้ง ที่คิดถึงวันแรกของเขากับอุรัสยา

คืนเข้าหอที่เขาเมาจนเผลอทำเรื่องที่ไม่น่าให้อภัยลงไปกับเธอ

มันคือการขืนใจที่อีกฝ่ายไม่มีโอกาสได้โต้แย้งอะไรทั้งสิ้น ค่ำคืนเร้าร้อนที่เขายังคงจำได้ดีถึงใบหน้าที่เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา คำขอร้องอ้อนวอนขอให้ปล่อยกันของเธอยังแว่วอยู่ในหูคล้ายมันเพิ่งจะผ่านไปเมื่อวาน ยิ่งตอนที่เขาทำลายเยื่อบางๆ นั่นลง บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าเสียงกรีดร้องของเธอมันทำให้เขารู้สึกผิดมากแค่ไหนกับสิ่งที่ทำลงไป แต่แทนที่จะโกรธอีกฝ่ายกลับยอมรับและเข้าใจมัน

จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ไม่เคยคิดที่จะทำรุนแรงกับเธออีกเลย

“อื้อ…อิงรักพี่ก้องนะคะ” เสียงหวานบอกรักทันทีที่ริมฝีปากถูกปล่อยเป็นอิสระ ก้องภพไม่ได้ตอบอะไรนอกจากยิ้มรับในคำที่เคยฟังมาตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันจากอีกคน เขาใช้เวลาเพียงครู่ทั้งเขาและเธอต่างก็เปลือยเปล่าเสมอภาคกัน เรียวปากเร้าร้อนซุกลงกลางอกอวบอิ่มล้นมือก่อนจะอ้าปากงับปลายถันที่ชูขึ้นมาราวกับมันจะท้าทายกันไม่ผิด

เสียงดูดดื่มของมันดังลั่นไปทั่วห้องผลัดเปลี่ยนไปกับเสียงร้องครวญครางเสนาะหูของร่างเล็ก ที่บิดเร้าไปทั่วเตียงด้วยความทรมาน

“อื้อ…พี่ก้อง” อุรัสยาเสียวซ่านจนบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูก ยิ่งยามเมื่อสามีเคลื่อนตัวต่ำไปยังสิ่งสงวนเธอยิ่งรู้สึกทรมานจวนใจจะขาด สะโพกกลมมลขยับหนีเล็กน้อยเมื่อปลายเท้าถูกจับแยกออกจากกันก่อนใบหน้าของก้องภพจะค่อยๆ โน้มต่ำเข้าหากันอย่างกระหาย

“อ่า…พี่ก้อง” ก้องภพสอดปลายลิ้นเข้าหาช่องทางหวานฉ่ำอย่างช่ำชอง ยิ่งได้เห็นภรรยาตัวน้อยกระดกสะโพกรับปลายลิ้นเขายิ่งคลั่ง อยากสอดใส่บางสิ่งที่มันโป่งพองจนปวดหนึบเข้าสู่ทางรักเธอใจแทบขาด แต่ก็ต้องข่มใจไว้เพราะอยากมอบความสุขพิเศษให้ภรรยา

ปลายลิ้นขยับเข้าออกรัวเร็วไปตามเสียงกรีดร้องของภรรยาที่ทั้งสุขและทรมานในคราเดียวกัน ทุกอย่างมันเกิดขึ้นไปตามครรลองของธรรมชาติเธอรู้ แต่ก็ยังรับตัวเองไม่ได้ทุกครั้งที่เผลอทำตัวเหมือนผู้หญิงร่านสวาท กระดกสะโพกรับลิ้นของเขาทั้งๆ ที่มันไม่ใช่นิสัยของเธอเลย

“อ๊ะๆ พี่ก้อง…อ่า…” ก้องภพแสยะยิ้มเมื่อส่งภรรยาแตะขอบสวรรค์ได้สำเร็จ ชายหนุ่มผละตัวขึ้นมาคร่อมร่างเล็กที่กำลังนอนหอบอยู่บนเตียงตามเดิม มือหนาค่อยๆ จับเรียวขาแยกจากกันอีกครั้งพร้อมจับอาวุธที่พร้อมรบสอดใส่เข้าหา ประสานรวมเป็นหนึ่งเดียวกับเธออย่างช้าๆ ทุกๆ การกระทำนั้นล้วนแล้วแต่นุ่มนวลจนอีกคนครางสั่น อุรัสยาผวากอดเขาเอาไว้ยามเมื่อร่างกายกำยำแข็งแรงเริ่มต้นขยับโยกย้ายไปมาบนเหนือร่างกายเธอ ทุกๆ การเคลื่อนไหวของเขาล้วนแต่แสดงให้เห็นว่าตอนนี้ เขามีความต้องการในตัวเธอมากแค่ไหน

มันมากเสียจนจากที่ไม่คิดอยากจะให้ความร่วมมือในคราแรกก็ต้องยอมผ่อนตนไปตามเขา ไม่อยากขีดกั้นความสุขเดียวที่เธอจะมีส่วนร่วมไปกับเขาได้ ทั้งที่หากจะห้ามอีกคนก็พร้อมที่จะหยุดทุกสิ่งไว้

“อ่า…อิงครับชอบไหม ถ้าพี่ทำแรงไปบอกพี่นะครับ” ก้องภพเอ่ยบอกเสียงทุ่ม สะโพกหนาเผลอขยับรัวเร็วตามแรงอารมณ์ แต่กระนั้นก็ยังนึกห่วงอีกฝ่าย กลัวทำให้เธอเจ็บ แต่เมื่ออีกคนพยักหน้ารับว่าชอบ เขาจึงปลดปล่อยความต้องการของตัวเองอย่างยากที่จะหักห้ามใจได้อยู่

“อ่า…อิงคนดีของพี่” ใบหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความสุขของสามีทำอุรัสยายิ้มเศร้า เขาจะทำหน้าแบบนี้เฉพาะเวลาอยู่บนเตียงกับเธอเท่านั้น นี่มันคงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่กาฝากในชีวิตเขาอย่างเธอจะทำได้

ก้องภพกระตุกเกร็งหลายครั้งก่อนจะปลดปล่อยสายธารแห่งความสุขสมเข้าหูช่องทางรักของภรรยา เขาไม่เคยป้องกันเลยสักครั้งที่ร่วมรักกับเธอ จะมีก็แต่อุรัสยาที่อาสาคุมเองเพราะเธอไม่อยากมีลูก

เหตุผลเดียวที่เธอไม่อยากมีก็เพราะกลัวลูก…จะเป็นสิ่งเดียวที่รั้งเขาเอาไว้ เธอไม่อยากทำเรื่องที่เห็นแก่ตัวแบบนั้นแม้ว่าจริงๆ แล้วอยากมีลูกกับเขาแทบขาดใจ อยากได้ยินเด็กตัวเล็กๆ เรียกตนเองว่าแม่อิงสักครั้งอยากที่จะตื่นนอนแต่เช้าเพื่ออาบน้ำและส่งแกไปโรงเรียน

แต่ตอนนี้ความฝันนั้นคงต้องพบเก็บเอาไว้ก่อน หรือไม่แน่ว่าบางทีมันคงมีโอกาสเป็นได้แค่ความฝัน ฝันที่มีแต่เธอเท่านั้นที่ต้องการ

“ขออีกรอบได้ไหมครับ” คำถามจากสามีทำให้เธอต้องหันไปมองหน้าเขาแทบจะทันทีก่อนจะพบสายตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา

“ตะ…แต่ว่าเราเพิ่งจะ…”