“พอฉันโมโห ฉันก็พาลอยากเอาเธอ...” ใบหน้าหล่อจัดก้มต่ำลงมาหา ดวงตาสีฟ้าครามตอนนี้อัดแน่นไปด้วยความหิวกระหายจนน่ากลัว
“จะเอาเธอแรงๆ ให้ร้องไม่เป็นภาษาเลย คราวหน้าจะได้ไม่ยิ้มให้ผู้ชายคนอื่นอีก”
“คุณอลัน... จะทำในนี้ไม่ได้นะคะ”
“ทำไมจะทำไม่ได้ ไม่มีใครมาหรอก”
“ตะ... แต่พยาบาล หรือว่าแม่บ้านอาจจะเปิดประตูเข้ามาตอนไหนก็ได้”
หล่อนพยายามบอกให้เขาเข้าใจ แต่อลันกลับอมยิ้มร้ายกาจ
“ก่อนเข้ามาฉันล็อกประตูห้องเรียบร้อยแล้วล่ะ ดังนั้นเธอสบายใจได้”
“คุณอลัน...?”
ผู้ชายคนนี้ทั้งร้ายกาจ ทั้งเจ้าเล่ห์ ทั้งเอาแต่ใจ และไม่เคยสนใจความรู้สึกของใครเลย
“ฉันรู้ว่าเธอก็ชอบ... หรือว่าไม่จริง พิมรัก”
“มะ... ไม่ค่ะ ไม่ชอบ... อ๊ะ...”
เขาตลบชายกระโปรงยาวขึ้นไปกองไว้ที่เอวคอด จากนั้นก็เอานิ้วสัมผัสกับกลีบสาวอูมอวบผ่านกางเกงชั้นใน
“อา... ซี๊ดดด อา...”
ไอร้อนจากนิ้วยาวช่ำชองแผดเผาสำนึกผิดชอบชั่วดีของหล่อนจนไม
