หล่อนหน้าแดงซ่าน พยายามจะปีนป่ายลง แต่เขาเอามือกดเนินสะโพกเอาไว้ พร้อมกับหยัดความเป็นชายที่ตุงเป้ากางเกงขึ้นเสียดสี
อา...
หล่อนกำลังจะละลายแล้ว...
“คุณอลัน... จะ... ทำอะไรคะ... อื้อ... ปล่อยพิมเถอะค่ะ”
“คืนนี้เราจะอยู่ด้วยกันที่นี่”
“คะ...?”
“เราจะนอนเฝ้าอเล็กด้วยกัน บนที่นอนเดียวกัน”
น้ำเสียงของอลันกระเส่าเหลือเกิน จน... จนหล่อนสัมผัสได้ถึงความหื่นหิวของเขาได้อย่างชัดเจน
“คุณ... อลัน... พิมว่า...”
เขาส่ายหน้าไปมา รอยยิ้มที่แต้มบนปากหยักสวยช่างน่ามองเหลือเกิน
“ทำไมล่ะ กลัวว่าฉันจะทำอะไรเหรอ”
“เอ่อ... พิม... พิมว่า...”
คำพูดแผ่วเบา ตะกุกตะกัก และอาการตัวสั่นสะท้านของสาวน้อยที่นั่งอยู่บนตักทำให้อลันยิ่งปรารถนามากขึ้น
ทำไมเขาถึงรู้สึกสดชื่นแบบนี้นะ ยามที่ได้ชิดใกล้กับพิมรัก
ยัยลูกสาวคนรับใช้ที่ไม่เคยอยู่ในสายตามาก่อน แต่ตอนนี้เจ้าหล่อนกลับทำให้เขาละสายตาจากหล่อนไม่ได้เลยแม้แต่วิ
