Kabanata 7. Date raw kami ni kuya.
1607 Words
Cresia's POV
I took a deep breath before getting out of the car. Late na ako sa klase ko ng umaga that's why my heart is racing fast na akala mo ay may mga nagkakarerang daga na humahabol sa aking likuran dahil sa aking pagkataranta. I heard that our new subject teacher will arrive today. Papalitan niya si Mrs. Manalaktak na iginupo na ng katandaan sa tagal ng pagtuturo nito sa HNU at hayun nga nag-resign na nang nakaraang araw at ngayon namin makikilala ang aming bagong subject teacher na sabi ay lalaki raw. They didn't mention if it is old or not. Well, I don't care. Andito ako para matuto hindi para gayahin ang mga kaklase ko na puro pag-jo-jowa ang inaatupag.
Mabuti nga at pinayagan na siya ni Kuya Storm na magpahinga sa pagtuturo. Isa kasi si Mrs. Manalaktak sa mga mahuhusay na subject teacher namin sa senior high kaya mahirap kay Kuya Storm na hayaan na itong umalis. No choice siya dahil marami na ring sakit na nararamdaman ang butihing guro. Passion niya ang career na ito ngunit sabi nga nila may hangganan ang lahat lalo na kapag kalusugan ang kalaban.
Matulin akong naglakad para makaabot pa ako ng mas maaga sa klase ko, I’m sure nag-i-introduce pa lang naman ang bago naming subject teacher sa harapan kaya naman naisip kong makakahabol pa ako sa lecture niya.
Mabuti na lang at mabilis ang naging paghilom ng sugat sa aking gitna. Kaya heto at nagagawa kong bilisan ang aking paglalakad. Parang dalawang linggo lang yata ang lumipas bago ko naramdaman na hindi na masakit ang gitna ko. Tuwid na akong maglakad na hindi na kailangan magkunwari sa harap ng sino man para itago ang sakit na nadarama ko banda roon.
Kaya lang, sa nangyari sa amin ni kuya ay parang naging sensitive ako banda roon sa aking ibaba. Namulat ako bigla sa kamunduhan at lahat na lang ng mga bagay at galaw ng mga tao sa paligid ko ay binigyan ko ng malisya at kahulugan. Dati naman ay wala akong pakialam at muwang sa mga bagay na ganito, na kahit tingnan ako ng mga kalalakihan pataas at pababa sa aking katawan ay parang balewala lang sa akin. Ngayon, conscious na conscious ako to the point na gusto ko silang singhalan at pagsabihan na huwag nila akong tingnan ng ganoon dahil naiilang ako. Na alam ko na agad sa mga isip nila na pinagpapantasyahan nila ako at laman ng mga panaginip nila gabi-gabi.
Ganito yata kapag malapit na sa adulting stage kaya conscious na sa sarili. Ilang buwan na lang ay magde-debut na ako. Magkakaroon na ako ng kalayaan sa lahat ngunit hindi rito nakapokus ang isip ko. Gusto kong mag-matured at tutukan masyado ang aking pag-aaral. Para pagdating ng panahon ay makatulong naman ako sa mga negosyo ng pamilya na pwede ang linya ng kurso na kukunin ko. Fashion designing at architecturing ang nasa listahan ko. Pwede rin ang business management pero mas preferred ko ang mga dalawang nauna dahil may sariling brand ng mga damit si mommy where in pwede kong i-improve ang mga disenyo ng mga ito at palawakin pa. Tapos may malaking firm din kami para sa mga architect and engineers kaya naisip ko na pwede iyong dalawa ang pwede kong i-manage kung makatapos ako.
“Hi beautiful,” bati ng isang varsity player sa akin ng basketball nang mapadaan ako sa gym kung saan ay kasalukuyan silang nagpa-practice.
Sinundan naman ito ng pagbati sa mga kasama niya na nakakakilala sa akin.
Napangiwi ako at alanganin tumigil at nag-hello sa kanila. Hindi kasi ako snobbish ngayon kaya tuwang-tuwa sila nang lumingon ako at kumaway.
“Hayyyyyyy!” Bulalas ng ilan sa mga ito at nagkunwari na pinana ni kupido ang mga puso nila.
Napapailing habang natatawa na nilampasan ko na lang sila.
Sino nga naman ang hindi mararahuyo sa ganda ng isang Trillanes-Cojuangco? Mula sa kanunununuan namin hanggang sa henerasyon namin ngayon bilang gen z ay kita ang ganda ng lahi namin. My father and mother have beautiful genes that we inherited so much to them. Though, medyo naiiba ang mukha ko sa mga kapatid ko dahil siguro nakuha ko ito mula sa pinaghalong genes ng mga magulang namin. Si Ate Rain kasi ay kamukha ni mommy, gayundin si Ate Sunny. Sina Kuya Wind at Cloud ay young and improved version naman ni daddy na sobrang habulin ng mga babae kahit saan sila mapadpad. Me, a mixed version of them that is so rare and beautiful. Tapos iyong kulay ng balat nila, pansin ko na hindi kasing puti ng akin. Parang pinaglihi sa labanos ang dalawa kong ate at kuya, samantalang ako ay mukhang sa gatas yata ipinaglihi ni mommy. Snow Angeles dapat daw ang ipapangalan sa akin ni mommy dahil parang kasing puti ko raw ang snow nang ipanganak ako ngunit mas gusto pala ni daddy ang Maria Lukresia, na kasama pala sa pagpipilian nila ng mga pangalan ko ng mga panahong iyon na ewan ko ba kung bakit ito ang nagustuhan niya. Naiiba tuloy ako ng pangalan sa mga kapatid ko.
Kwento ni mommy, naisip daw niya ito nang maalala niya si daddy na mahilig tumitig sa buwan kapag stress siya kaya sinuhestiyon niya ito kay daddy. Ang ibig sabihin daw kasi ng Lukresia ay, ‘she who brings light’. Na noong panahon na down na down ang pakiramdam ni daddy sa mga problemang sunod-sunod na dumating sa buhay namin ay bigla raw akong dumating sa buhay nila at nagbigay ng pag-asa at inspirasyon sa aking ama para ipagpatuloy ang laban sa buhay. Kaya kapag tinatawag ako ni daddy sa buong pangalan ko, napapangiti na lang ako at napapatakbo ng yakap sa kaniya. Samantalang kapag iba ang bumigkas, naiirita ako at parang gusto ko na agad itama ang tawag nila sa akin.
Malapit na ako sa room namin nang matigilan ako sa tunog ng cellphone ko. Dali-dali ko itong hinugot sa bulsa ko dahil naririnig hanggang sa dulo ng pasilyo na kinaroroonan ko ang tunog nito. Hindi ko pala na-silent kaya heto at malakas na tumutunog.
Sa katarantahan ko ay hindi ko na tiningnan ang caller. Sinagot ko ito bigla without looking the name in the screen.
"Hello? Who is this?" I asked while looking at my wristwatch. Ten minutes na akong late. Nakakahiya naman sa bago naming subject teacher.
"Hello, baby." Husky ang boses na sabi ng nasa kabilang linya na tila pamilyar sa akin.
"Who is this? Pwede ba, huwag mo akong tawagin ng baby dahil hindi ako baby!" Mataray kong sinabi na balak ko na sanang patayin ang tawag nang tumawa ang nasa kabilang linya dahilan para matigilan ako. His laugh is familiar? Si Kuya Wind ba ang kausap ko?
"Ang sungit mo naman, mahal. Ganiyan ka ba talaga kapag nilalambing ka?" Panunudyo nito dahilan para mapalunok ako at halos mabitiwan ko ang aking aparato nang maisip ko na tama nga ako sa hula ko.
Bigla tuloy akong natulala at biglang nag-flashback sa alaala ko ang mga nangyari sa amin. Kaya naman hindi ko napigilan ang mapasinghap at mapapikit. Bigla rin akong nakaramdam ng init.
Binantaan niya ako nang nakaraan na iwasan namin ang isa't isa bakit ngayon ay gumagawa siya ng paraan para magkaroon ng komunikasyon sa akin. Umiwas nga ako agad pero siya naman ang lumapit at nilalambing pa ako ng nakaraan. Tapos noong sinabayan ko siya, nagalit siya at nag-walk out. Tapos hindi na bumalik ng mansion at nanatili na lang sa kaniyang condo. Pabor iyon sa akin para patayin ang nadarama ko para sa kaniya na unti-unti ng namamatay. Mahirap mabaliw sa isang tao lalo na at hindi mo pag-aari, lalo na at hindi pwedeng maging kayo. Isa pa, naisip ko tama siya. Wala kaming mapapala sa relasyon na hinihingi ko sa kaniya. Unfair ito sa akin lalo na at tuloy pa rin ang kasal nila ni Ate Dorina maging akin man siya o hindi. Ayaw din maging unfair ni Kuya Wind sa akin kaya siya na ang unang umiwas. Isa pa naisip ko na hindi lang sarili ko ang niloloko ko kapag ganoon ang nangyari. Gagawin lang akong parausan ni Kuya Wind lalo na kung thrill ang hanap niya sa s*x life niya, maging ang mga magulang namin na walang kamuwang-muwang sa katarantaduhan na ginagawa namin ay masasaktan if they found out about this.
"Tse! Bakit ka napatawag? Akala ko ba iiwasan mo na ako? Bakit ngayon mukhang ikaw ang nag-e-effort?" pilyang sabi ko at saka tumawa.
"Yes, iniiwasan naman kita. Pero ngayong araw, gusto kitang makita, Cresia. Let's go somewhere and eat dinner together," alok niya na tila ilang beses yata niyang pinag-isipang maigi bago niya ito sinabi sa akin.
"A-Ano?" Ito lang ang tangi kong nasabi sa sobrang gulat ko sa sinabi niya.
"You heard me clearly, Cresia. Five p.m, meet me at the gate. Hihintayin kita roon. Sige na, ibaba ko na ang tawag," nagmamadaling sabi niya na agad ko naman siyang pinigilan.
"Teka? Inaaya mo ba akong mag-date, Kuya?" Pabulong na sabi ko na hindi mapigilan ang excitement. Sinasabi ko na nga ba, hindi ako matitiis ng isang 'to. Nasarapan siya sa akin at gumagawa na siya ng paraan para tikman akong muli.
My heart beat raced fast.
Shit! Papunta na kami sa forbidden relationship..Hindi lang yata ako ang mababaliw kay kuya, maging siya ay mukhang mababaliw na rin sa akin.
"Yes, you can call that way if you want. But please do not tell to anyone, baby." Sabi niya sa namamaos na boses na tila may ginagawa siyang kababalaghan habang kausap ako sa cellphone.
Walang hiya!
Ano kayang ginagawa niya?
Gosh, my virgin mind! Sobrang polluted na!
- Writer
