"คะ...คุณภูผามานานแล้วเหรอคะ"น้ำเสียงประหม่าของบัวบูชาดังขึ้นในระหว่างที่ทั้งคู่อยู่ภายในรถซึ่งตอนนี้กำลังจอดติดไฟแดงอยู่บนท้องถนนซึ่งอัดแน่นไปด้วยจราจรที่ติดขัดในยามเย็น
"คุณภูผาเป็นอะไรไปคะ วันนี้งานที่บริษัทหนักเหรอคะ"
"เปล่า"เขาเอียงศีรษะหันหน้ามาตอบเธอ สัมผัสอ่อนโยนของฝ่ามือใหญ่วางลงบนศีรษะทำเอาบัวบูชาสะดุ้งด้วยความตกใจแต่ในวินาทีต่อมาเธอสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นจากฝ่ามือคู่นั้นของเขา
"แล้วเธอล่ะเป็นยังไงบ้างเรื่องการผ่าตัดแม่ของเธอ"
"ดีค่ะ การผ่าตัดผ่านไปได้ด้วยดี"เธอคลี่ยิ้มบอกชายหนุ่มเสียงหวาน
"ขอบคุณนะคะที่ยื่นมือเข้ามาช่วย ถ้าบัวไม่ได้คุณภูผาช่วยค่ารักษาผ่าตัดบัวคงไม่มีปัญญาหาเงินมารักษาแม่แน่ ๆ "แม้ว่าการที่เธอได้เงินก้อนนั้นมามันจะต้องแลกกับสิ่งมีค่าของตัวเองก็ตาม แต่เธอก็ยอมที่จะแลกเพื่อหาเงินมายื้อชีวิตของมารดาเอาไว้ให้อยู่กับเธอให้ได้นานที่สุด
"ยิ้มได้แล้วสินะ"
"ค่ะ แค่ร
