Secretly love ep.1 จุดเริ่มต้น

1446 Words

ตึก...ตึก...ตึก เสียงฝีเท้าที่เร่งรีบพร้อมกับร่างบางตรงยาวตรงสลวย ใบหน้าหวาน ยิ้มสวยแฝงไปด้วยเสน่ห์กับชุดนักศึกษาที่พอดีตัวกำลังเดินลงบันไดมาด้วยความเร็ว "ไปกันได้แล้ว" "ค่าาา" "วันแรกก็สายเลยนะมีน" "ก็เมื่อคืนมีนตื่นเต้นไปหน่อยนี่คะกว่าจะได้นอน ก็เลยตื่นสายนิดหน่อย ไม่ทำหน้าแบบนั้นสิคะพี่เมย์ ^_^" "เฮ้อออ" จากนั้นทั้งฉันและพี่เมย์ พี่สาวของฉันก็รีบเดินไปกันที่รถ โดยที่ฉันก็ยังมิวายหยิบขนมปังที่พร้อมนมที่แม่บ้านเตรียมไว้ให้ออกมาด้วย เพราะถ้าจะให้นั่งกินข้าวที่บ้านก่อน ก็คงไม่ต้องเรียนคาบแรกกันแล้วล่ะนะ "งั้มๆๆ " ฉันนั่งกินขนมปังในรถด้วยความอร่อย ก่อนจะมองตรงหน้ารถด้วยความตื่นเต้น เพราะมหาลัยที่ฉันเข้าได้นั้นเป็นมหาลัยที่มีชื่อเสียงและเข้ายากมากยังไงล่ะ แต่เพราะได้เพื่อนดีช่วยติวกัน ฉันกับเพื่อนจึงสอบเข้าได้ "ค่อยๆ กิน เดี๋ยวก็สำลักหรอก" "งั้มๆๆ สูดดด" ฉันนั่งอมยิ้มกับพี่สาวตัวเองที่กำลังบ่นฉัน พี่เมย์หรือเมษา เป็นพี่สาวที่แก่กว่าฉันสามปี และตอนนี้พี่ฉันก็อยู่ปี 4 ส่วนฉันกำลังขึ้นปี 1 เราทั้งสองเรียนมหาลัยเดียวกัน เพราะฉะนั้นฉันเลยต้องมากับพี่สาว เพราะพ่อกับแม่ไม่อยากให้ไปอยู่ที่หอหรือคอนโดสักเท่าไหร่ เหตุผลเพราะเป็นห่วงฉัน "วันนี้เปิดเทอมวันแรกก็ไม่มีอะไรมากหรอกนะ" "ขอให้เป็นอย่างนั้นเถอะค่ะ ^_^" "เฮ้อออ...แล้วนี่เพื่อนไปเราล่ะ เรียนเอกเดียวกันมั้ย? " "เฮ้อออ...ไม่มี ^_^" ฉันถอนหายใจออกมาทันที เพราะฉันเป็นคนเดียวที่สอบเข้าคณะในฝันได้ ส่วนเพื่อนสนิทของฉันที่เราติวกันมาได้คณะอื่นแทน แต่พวกนั้นก็ชอบเหมือนกัน จึงไม่ได้สอบใหม่อะไร "ไม่เป็นไรหรอกนะ เพราะยังไงก็ต้องเจอเพื่อนใหม่ๆ อยู่ดี" "จะได้เจอจริงเหรอคะพี่เมย์" ฉันถามพี่สาวออกไป เพราะฉันคิดว่ามันน่าจะยากนะที่ต้องหาเพื่อนใหม่อีก "พี่ว่าเราทำได้ อย่าอายแล้วก็อย่ากลัวที่จะเข้าหาใคร เพราะพี่คิดว่าน้องสาวของพี่น่ารักเสมอ ถ้าใครได้เป็นเพื่อนกับเรา พี่คิดว่าทุกคนจะรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเราแน่นอน ยัยตัวแสบ^_^" "นี่พี่ว่ามีนเหรอคะ เหอะ! คิคิคิ ^_^" ฉันหัวเราะออกมาเมื่อเห็นว่าพี่สาวคนสวยกำลังยิ้มขำกับท่าทางของฉันอยู่ ที่จริงถึงแม้ว่าฉันจะเป็นคนที่ยิ้มแย้ม ร่าเริงสดใส แต่ถ้าอยู่กับคนแปลกหน้าหรือคนที่ฉันไม่สนิท ฉันก็จะนิ่งและไม่คุยด้วยทันที เพราะฉันเป็นคนขี้อายและขี้กังวลมากๆ ยังไงล่ะ มันจึงเป็นเรื่องยากที่ฉันจะเข้าหาใครก่อน แต่ถ้าเป็นคนที่สนิทจริงๆ อย่างพี่สาวของฉัน ฉันก็จะพูดไม่หยุดเลยล่ะ บรื้นนน.... เอี๊ยดดด.... รถยนต์คันหรูเข้ามาจอดในโรงรถเรียบร้อยแล้ว ฉันกับพี่สาวจึงแยกย้ายกันไป ดูเหมือนว่าพี่ฉันจะรีบเข้าคลาสซะด้วยสิ อันที่จริงแล้วเราสองคนก็เรียนเอกเดียวกัน แต่คนละปีมากกว่า นั่นจึงทำให้เราต้องมาพร้อมกันยังไงล่ะ เหตุผลที่ฉันไม่ได้มาเองอีกเหตุผลหนึ่ง ก็เพราะว่าฉันยังขับรถไม่เป็น ถึงแม้ว่าคุณพ่อจะซื้อไว้ให้แล้วก็เถอะนะ เพราะช่วงนี้ท่านทั้งสองก็ไม่ได้มีเวลาอยู่บ้านมากนัก ท่านทั้งสองคนเดินทางไปดูงานที่ต่างประเทศซะส่วนใหญ่ หน้าที่ดูแลฉันจึงตกไปเป็นพี่สาวสุดน่ารักยังไงล่ะ ^_^ ตึก...ตึก...ตึก ฉันเดินไปตามทางต่างๆ มหาลัยแห่งนี้ทั้งกว้างและใหญ่มาก ดูมีระดับจริงๆ ถึงแม้ว่านักศึกษาจะไม่ได้เยอะเหมือนมหาลัยอื่นๆ แต่เพราะที่นี่เน้นคุณภาพยังไงล่ะ ไม่คิดเลยแฮะว่าจะสอบเข้าที่นี่ได้จริงๆ >. ฉันเดินไปเรื่อยๆ จนมาถึงตึกที่ตัวเองต้องเข้าเรียนในคาบแรกของวันเปิดเทอมวันเเรกนี้ ที่จริงเพราะได้พี่สาวด้วยนั่นแหละที่บอกทางมา "เอาล่ะมีนา! " ฉันพูดกับตัวเอง ก่อนที่จะเดินเข้าไปในตึก ก็เห็นนักศึกษาต่างๆ ทั้งชายและหญิงที่เดินผ่านไปมา แล้วดูท่าทางของแต่ละคนนี้คงต้องรวยแน่ๆ เพราะดูจากของที่ถือรวมถึงหน้าตาที่ดูดีแล้วอ่ะนะ ก็อยากว่าแหละมหาลัยนี้ค่าเทอมแพงมาก แกร๊ก! ฉันเดินเข้าไปในห้องที่ตัวเองต้องเรียน ซึ่งตอนนี้คนก็เริ่มทยอยกันเข้ามาแล้ว ฉันจึงเดินไปทางด้านหลังซึ่งเกือบจะอยู่ท้ายห้องแล้ว เพราะเห็นว่ามุมนี้ยังไม่มีคนนั่ง ส่วนใหญ่จะมีคนที่เลือกที่นั่งข้างหน้าหรือตรงกลางมากกว่า แต่มีนาแล้วนั้น ข้างหลังคงดีกว่ามากมาย พรึ่บ! "ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ :-) " "......." "หยิ่งซะด้วย" "........" พรึ่บ! ฉันเลือกที่จะไม่ตอบผู้ชายที่เดินมานั่งข้างๆ ฉัน ก่อนจะหันไปสนใจอย่างอื่นแทน จนผู้ชายคนนั้นลุกออกไปทันที แต่เป็นเพราะฉันพูดไม่เก่งกับคนแปลกหน้าต่างหากล่ะแถมยังเป็นผู้ชายอีก เฮ้อออ....ฉันต้องเปลี่ยนตัวเองแล้วล่ะ เพราะถ้ายังเป็นแบบนี้อยู่อีก อาจจะไม่มีเพื่อนก็ได้แฮะ... ตึก...ตึก...ตึก พรึ่บ! "ขอนั่งด้วยได้เปล่า? " "หือออ เอ่อ...ตามสบาย" ฉันไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง เมื่อมีผู้หญิงคนหนึ่งมานั่งข้างๆ ฉัน และเหมือนว่าเธอจะเป็นคนนิ่งๆ นะ ฉันเห็นว่าเธอไม่ยิ้มเลยแฮะ ก่อนที่ฉันจะตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เพราะอาจารย์ยังไม่เข้าและไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไงกับคนข้างๆ ที่ยังคงนั่งนิ่งตรงนี้ดี "เธอชื่ออะไร? " "เอ่อ...." "ฉันแพมนะ" "อ่อออ มีนา" "อืม" "........" นิ่งเลยมีนาเอ๊ย... "งั้นฉันเรียกมีนนะ" ".......? " "ขี้เกียจเรียกชื่อเต็มน่ะ ได้ใช่มั้ย? " "เอ่อ...ได้สิ แหะๆๆ " "น่ารักดีนะ เธอน่ะ หึ :-) " ">..<" ฉันพูดออกไปอย่างเก็บอารมณ์ไม่อยู่ "หึหึหึ เราเป็นเพื่อนกันแล้ว? " "อื้ม! ^_^" ฉันยิ้มออกมาทันที "หึ...เมื่อกี้ยังนั่งนิ่งอยู่ไม่ใช่? แล้วทำไมตอนนี้เธอถึงยิ้มร่าแบบนั้นล่ะ? " "ก็ถ้าฉันไม่สนิทหรือไม่รู้จักคนนั้น ฉันจะไม่ค่อยพูดสักเท่าไหร่น่ะ แต่ตอนนี้เราสนิทกันแล้วไงล่ะ ^_^" "พูดมากขึ้นเยอะนะ" "คิคิคิ ^_^" "เอาล่ะ นักศึกษาทุกคนคะ #&฿+_@ (@" จากนั้นอาจารย์ก็เดินเข้ามาพอดี ทำให้ฉันละความสนใจจากผู้หญิงข้างๆ แล้วหันไปมองตรงหน้าแทน นี่ก็ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงในการแนะนำตัวของเพื่อนๆ ทุกคนในเอกของฉัน และหลังจากนั้นอาจารย์ก็เดินออกไปทันที ซึ่งเป็นอันว่าเข้านี้เราไม่มีเรียน แต่จะมีอีกทีก็ช่วงบ่ายยังไงล่ะ "เราจะไปไหนกันดีล่ะแพม ^_^" ในขณะที่เก็บของ ฉันจึงหันไปถามแพมที่ยังคงก้มหน้าเก็บของอย่างเท่ๆ ตามสไตล์ผู้หญิงเท่ของเธออยู่ "หาแฟน" "อะไรนะ! " "อืม :-) " ยัยบ้านี่ยักคิ้วให้ฉันอีก นี่มีแฟนแล้วเหรอเนี่ย เฮ้อออ....ก็ไม่แปลกแหละ เพราะแพมทั้งสวย เรียนเก่ง แถมยังทั้งเท่อีกต่างหากล่ะ "เฮ้อออ...งั้นฉันก็ต้องอยู่คนเดียวน่ะสิ" "ไปด้วยกันมั้ยล่ะ" "ไม่อ่ะ เธอไปเถอะ" "งั้นบ่ายเจอกันนะ" "อื้ม ^_^" เราทั้งสองเดินแยกกันออกมา และเหมือนว่าแฟนของแพมจะเป็นรุ่นพี่ด้วยสิ เฮ้อออ...ประสบการณ์มีแฟนของฉันนั้นศูนย์เลย เพราะว่ามีนาคนนี้แม้แต่สบตาผู้ชายยังไม่กล้าเลย เพราะเขินยังไงล่ะ แล้วจะเอาแฟนที่ไหนมาล่ะ แต่ไม่ใช่ไม่อยากมีนะ! เหอะ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more