วันต่อมา...
ผมไม่อยากไปเรียนเท่าไรนัก คงเป็นเพราะไม่ได้นอนและตัวก็มีกลิ่นเหล้า แต่ผมบอกตรง ๆ ว่าคณะนี้มันกินเหล้าเป็นชีวิตจิตใจ ไม่แปลกเลยที่จะได้กลิ่นเหล้าจากนักศึกษาที่เดินสวนกันไปมา
“กูว่าตอนนี้แก๊งเราต้องไปทำบุญว่ะ”
“_”
“แม่งมีแต่คนอกหัก” ผมนั่งฟังไอ้เสือพูดตั้งแต่เช้าจนถึงตอนนี้มันก็ยังไม่หยุดพูด “ใยไหมยังไม่หายงอนกูเลย”
“หึ มึงก็เลิกได้แล้ว ไอ้นิสัยเจ้าชู้แบบนี้” ผมว่าเสียงเนือย ๆ เพราะยังไม่ทันได้พัก ไอ้เสือมันยังไม่หยุดเรื่องผู้หญิงเลย
“ไม่ได้โว้ย! กูกับใยไหมเป็นพ่อและแม่ของลูก ไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว อีกอย่างนะยังไงเธอก็ไม่มีทางไป มึงรู้จักคำว่าของตายป้ะ ใยไหมไม่มีทางหอบลูกหนีกูหรอก เงินติดตัวสักบาทก็ไม่มี” มันว่าสีหน้าระรื่น ไม่มีความรู้สึกผิดเลยที่นอกกายแม่ของลูกไป
“เหรอ ตอนนั้นกูก็คิด คิดว่าแก้มใสเป็นของตายเหมือนกันว่ะ” ผมพูดเสียงอ่อน ๆ ผมคิดว่าเธอชอบ เธอรักผม ไม่ว่าผม
