“คารวะองค์ชายรองพ่ะย่ะค่ะ” กงอี้เหวินทำความเคารพเจ้าของวังทันทีที่ลงจากรถม้า ตอนนี้ทั้งสองเดินทางมาถึงวังของไคเฉิง ท่ามกลางสายตาของเหล่าขุนนางที่พากันขบคิด ถึงการกระทำของทั้งสอง ดูท่าว่าศัตรูของพวกเขาจะเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งแล้วกระมัง
แม้ว่ากงอี้เหวินจะไม่ได้มีตำแหน่งใหญ่มากมายเท่าใด แต่ก็ไม่ถือว่าไร้อนาคต หน้าที่การงานก็นับว่าดีเยี่ยม อายุเพียงเท่านี้เป็นถึงรองเจ้ากรมยุติธรรม หากไม่มีอะไรผิดพลาด คุณชายกงผู้นี้คงจะได้เป็นเจ้ากรมยุติธรรมในอนาคตอย่างแน่นอน
“อืม ตามข้ามา” ไคเฉิงตอบรับอย่างขอไปที เอ่ยตามตรง...ตอนนี้เขาง่วงยิ่งนัก แต่ก็อยากจะคุยให้มันแล้ว ๆ ไป อย่างไรตอนนี้กงอี้เหวินก็หลวมตัวเข้ามาฝ่ายเขาแล้ว อย่างไรก็ต้องคุ้มครองคนสักหน่อย พวกหมารับใช้เฒ่าจะได้ไม่คิดมาแหยมกันง่าย ๆ
ภายในห้องโถงของวัง สวี่ไคเฉิงนั่งอยู่บนเก้าอี้ประจำตำแหน่งของตนอย่างเกียจคร้าน ผิดกับกงอี้เหวินที่นั่งอยู่ตรงข้าม
