บทที่ ๖ สายฝนกับป่าเขาและเรื่องของเรา(๒)

1179 Words

ท่าทางเรียกร้องของคนใต้ร่าง ทำให้เจ้าของไร่ภูพนากดมุมปากอย่างพอใจ เขาปล่อยให้เธอจูบและเล่นสนุกกับลิ้นอุ่นๆ ของตัวเองเพียงชั่วครู่ หลังจากนั้นก็สอดส่งสิ่งที่พรักพร้อมและตึงแน่นเข้าไปในกายนุ่มนิ่มของเธอ แต่ดูเหมือนครั้งนี้เขาอยากจะแกล้งด้วยการเข้าไปเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ทำเอาตาลหวานถึงกับปรือตาขึ้นมามอง “ทำอะไรคะ” “อยากอยู่แบบนี้” เขาบอกด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ไม่เอาค่ะ อย่าแกล้งสิคะ” “ไม่ได้แกล้ง” ดินยังยียวนต่อ พอเธอหน้างอเขาก็หัวเราะ นี่เป็นการหัวเราะที่มีชีวิตชีวาที่สุดของเขา ตาลหวานอยากจะทุบเขานัก แต่แค่เธอขยับเขาก็ทำเอาเธอบิดเร่าด้วยความรัญจวน เมื่อตอนนี้อาวุธร้ายที่เคลียคลออยู่ด้านนอกถูกส่งเข้ามาในตัวเธอจนมิด แถมเจ้าของความแข็งแกร่งขยับสะโพกโยกเอวรุนแรงเสียจนเธอต้องทำหน้าเบ้เพราะความเสียวซ่านที่พุ่งเข้ามาในเรือนร่างของเธอเป็นระลอกๆ คล้ายคลื่นในทะเลที่มีแผ่วเบาบ้าง แต่ในบางครั้งก็

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD