หลังจากจัดการกับคนบุกรุก เจ้าของรูปร่างกำยำก็นำพาตัวเองหายเข้าไปในไร่ จนค่ำแล้วเขาก็ยังไม่มีทีท่าจะกลับมา เธอจึงจุดตะเกียงแล้วชะเง้อชะแง้มองออกไปด้านนอก เวลาผ่านไปนานเข้า หัวใจเธอก็พลันร้อนรุ่ม เธอนึกเป็นห่วงเขาจนต้องคว้าเอาตะเกียงติดมือ ทว่ายังไม่ทันได้ก้าวลงบันไดเสียงฟ้าก็ฟาดเปรี้ยง ไม่กี่วินาทีสายฝนก็เริ่มโรยเม็ดลงมา
ลมพัดซ่าๆ ชวนให้ขนกายหนาวสะท้าน เธอถอยร่นเข้าไปภายในกระท่อมแล้วก่ายกอดตัวเอง พลันนึกเป็นห่วงใครบางคนจับใจ เธอคิดว่าจะนั่งรออีกสักพัก ถ้าหากว่าเขายังไม่กลับมา เธอคงต้องขอความช่วยเหลือคนงานแถวนี้ ให้พวกเขาช่วยเธอตามหาเขาอีกแรง
ตาลหวานไม่รู้จริงๆ ว่าจะจัดการกับสถานการณ์ต่อจากนี้เช่นไรดี เธอควรจะโกรธไหมที่เขาไม่ยอมบอกว่าตัวเองเป็นใคร และเธอก็ควรจะขอโทษใช่ไหม เพราะว่าคนเก่าของเธอมาสร้างความวุ่นวายให้เขาจนถึงที่นี่ แต่ความรู้สึกทั้งหมดมันก็ไม่สามารถพูดออกมาได้ เพราะคนที่ควรอยู่
