ได้ยินเสียงเฮลั่นตามมา หลังจากนั้นก็ดูเหมือนคนงานจะหันไปสนใจกับโบนัสที่แต่ละคนจะได้รับ ไม่ได้ใส่ใจอาการประหลาดของผู้เป็นนายอีกเลย เวลานี้ทุกคนกลับมาตั้งหน้าตั้งตาและดูจะชอบบรรยากาศผ่อนคลายแบบนี้ ตลอดเวลาที่ร่วมมือร่วมใจกันพัฒนาพื้นที่แห้งแล้งจนกลายเป็นไร่เขียวขจีกินพื้นที่หลายขุนเขา สิ่งหนึ่งที่พวกชาวบ้านต้องการก็คือ การเห็นผู้เป็นนายมีความสุขเหมือนที่กำลังเป็นในเวลานี้
คงเพราะได้ทำงานที่ตัวเองรัก ดินจึงลืมไปว่าต้องสั่งให้คนไปส่งมื้อเช้าให้กับคนอยู่บ้าน ดังนั้นพอนึกออกก็รีบเดินเร็วๆ ไปยังโรงอาหาร ไปถึงก็สั่งข้าวกับอาหารอร่อยๆ ใส่ปิ่นโตหนึ่งเถา
“นายไม่กินที่นี่หรือจ๊ะ” ป้าอ้วนผู้มีฝีมือปรุงอาหารรสเลิศร้องถาม
“กินครับ” เขาตอบสั้นๆ “แต่ว่าช่วงนี้ป้าให้คนเอาข้าวใส่ปิ่นโตไปส่งที่กระท่อมหน่อยก็แล้วกัน ทั้งมื้อเช้า กลางวัน เย็นเลยนะ”
“มีแขกมาหาหรือนาย”
“ครับ” ตอบรับแค่นั้นก็หมุนกายออกไป ทิ้
