บทที่ 6
1243 Words
“เอาไว้เราแต่งงานกันแล้ว เราก็ออกงานด้วยกันได้นะคะคุณชนน”
“ครับที่รัก ผมจะรอวันนั้นครับ ขับรถดีๆ นะครับ ผมเป็นห่วง”
ชนนรวบรัดด้วยการกล่าวคำลา พอหม่อมหลวงสาวแย้มยิ้มให้พร้อมกับเดินออกไปจากห้องทำงานของเขาในที่สุด ก็รีบปิดประตูตามหลัง พร้อมกับพ่นวาจาสบถลั่นด้วยเพราะความหงุดหงิด
“ยุ่งฉิบหาย! กว่าจะออกไปได้ กูแทบอยากอุ้มอีนี่ออกไปจากห้องของกู”
ไอ้ยักษ์แสยะยิ้มกับคำสบถของเจ้านายมัน ก่อนจะเอ่ยถามเสียงเย็น “ทำไมเจ้านายไม่บอกล่ะครับ ผมจะได้จัดการให้เอง ให้เอาไปโยนทิ้งแบบไร้วิญญาณในป่าก็ยังได้เลยครับเจ้านาย”
“ยังก่อนไอ้ยักษ์ อีหม่อมหลวงผิงมันยังมีประโยชน์กับกูอยู่มาก”
ชนนโบกมือปฏิเสธ จ้องมองผ่านผนังห้องที่ทำเป็นแบบกระจกใสไปยังเหล่านักเที่ยวทั้งหลาย แล้วเอ่ยถามลูกน้องต่อ
“ลูกค้าอยากประมูลสินค้าแล้วใช่ไหม”
“ครับเจ้านาย” ไอ้ยักษ์รับคำ ก่อนจะเอ่ยบอกเสียงเครียด “ลูกค้าเริ่มโวยวายแล้วครับ บางคนไม่พอใจถึงกับขว้างแก้ว ขว้างขวดเหล้าแล้วครับ”
“ถ้างั้นมึงไปเอาพวกเด็กๆ ออกมาประมูลเดี๋ยวนี้ รอบนี้มึงตั้งราคาเริ่มต้นที่สองแสน เพราะสินค้าล็อตนี้กูได้แบบมือสอง ผ่านผู้ชายมาแค่คนละครั้งสองครั้งเท่านั้น”
ชนนเอ่ยบอกเสียงเย็น ไม่รู้สึกรู้สากับการทำธุรกิจขายเนื้อสด ซึ่งล้วนแต่ถูกล่อลวงมาทั้งสิ้น
“ได้ครับเจ้านาย ผมจะจัดการตามนี้ครับ รับรองว่าคืนนี้เรามีเงินเข้ากระเป๋าไม่ต่ำกว่าสิบล้านแน่ครับ”
เด็กสาวที่ถูกหลอกมาเกือบสิบคน กำลังจะทำเงินจำนวนมหาศาลให้กับชนนและลูกน้อง ซึ่งทำธุรกิจค้าน้ำคาวมานานแล้ว
“ไปจัดการได้แล้ว ก่อนลูกค้าจะหิวโซหนักกว่านี้” ชนนออกปากไล่ลูกน้อง
“ครับเจ้านาย”
ไอ้ยักษ์รีบเดินตรงไปยังประตูห้อง แต่พอจะก้าวออกไปก็นึกอะไรขึ้นมาได้ จึงรีบเอ่ยบอกเจ้านายของมันต่อ
“อ้อ!...เจ้านายครับ เจ้านายใหญ่โทรมาหาผม และฝากถามว่าเจ้านายหาเด็กได้หรือยัง”
“เด็กอะไรอีกวะไอ้ยักษ์”
ด้วยลูกค้าที่มีค่อนข้างมาก ส่งผลให้ชนนจำไม่ได้ว่าต้องส่งเด็กสาวให้กับใครบ้าง
“โธ่...นาย ก็เด็กที่เจ้านายสั่งให้เตรียมไว้สำหรับลูกค้าวีไอพีที่จะเดินทางมาถึงประเทศไทยในอีกสองวันยังไงล่ะครับเจ้านาย”
“มิสเตอร์บีพี” ชนนเริ่มจำได้แล้วว่าใครคือลูกค้าคนสำคัญซะยิ่งกว่าคำว่าวีไอพีซะอีก
“ใช่ครับเจ้านาย มิสเตอร์บีพีต้องการเด็กที่สดจริงๆ ไม่ใช่ย้อมแมวขาย”
“เออ กูเข้าใจแล้ว”
ชนนตวาดลูกน้องด้วยความโกรธ เพราะที่ผ่านมาเขามักจะย้อมแมวขายให้กับลูกค้าหลายรายแล้ว
“นายใหญ่ให้ฝากถามว่าเจ้านายหาสินค้าให้มิสเตอร์บีพีได้หรือยัง นายใหญ่บอกให้เจ้านายโทรกลับไปรายงานเรื่องนี้ให้เร็วที่สุดครับ”
“เดี๋ยวกูจัดการเรื่องนี้เอง มึงไปเอาเนื้อสดเปิดประมูลได้แล้ว”
ชนนออกปากไล่ พอไอ้ยักษ์เดินพ้นจากห้องแล้ว ก็สบถลั่น เพราะยังหาสินค้าไปส่งให้กับมิสเตอร์บีพียังไม่ได้แม้แต่คนเดียว
“บรรลัยแน่กู จะหาเนื้อสดสะอาดเอี่ยมอ๋องจากไหนไปประเคนให้มิสเตอร์บีพีว่ะ”
ชนนเดินไปเดินมาอยู่ในห้องทำงาน คิดไม่ตกว่าจะหาเด็กสาวที่สะอาดบริสุทธิ์ผุดผ่องจากไหนไปส่งให้กับลูกค้าชาวอาหรับ ซึ่งเขารู้มาแค่ว่าชื่อมิสเตอร์บีพี เขารู้จักลูกค้าวีไอพีแค่เพียงชื่อเท่านั้น แต่สิ่งที่เขารับรู้จากนายใหญ่เกี่ยวกับมิสเตอร์บีพีคือชายผู้นี้กระเป๋า ยอมทุ่มเงินจำนวนมหาศาลเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ และสิ่งสำคัญที่สุดคือมิสเตอร์บีพี ขึ้นชื่อว่าเป็นเสือดำโหดเหี้ยมที่สุด หากจับได้ว่าถูกทรยศหักหลัง!
“Welcome to Thailand (เวลคัม ทู ไทยแลนด์) พ่ะย่ะค่ะท่านชีค”
องครักษ์ฮารันเอ่ยกับเจ้าเหนือหัวของตนเอง หลังจากเครื่องบินเจ็ทส่วนพระองค์ของชีคฟาฮิดแตะกับแผ่นดินประเทศไทยแล้ว
ชีคฟาฮิดทอดดวงเนตรมองทิวทัศน์ของสนามบินสุวรรณภูมิ เมื่อก้าวลงจากเครื่องบิน ทรงแย้มยิ้มพร้อมกับตรัสออกมาด้วยความพึงพอพระทัย
“อืม...ประเทศไทยดูสวยและน่าอยู่ตามที่เจ้าบอกจริงๆ นะเจ้าฮารัน”
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมเชื่อว่าพระองค์ต้องประทับพระทัยหลายๆ อย่างในประเทศไทยอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”
องครักษ์ฮารันเชื่อว่าจะต้องเป็นเช่นนั้น เพราะเขาเคยอ่านบทสัมภาษณ์ของนักท่องเที่ยวจากหลายประเทศ ที่มีโอกาสเดินทางมายังประเทศไทย ทุกคนล้วนชื่นชอบประเทศไทยด้วยกันทั้งนั้น
“เจ้าฮารัน โรงแรมที่เจ้าจองไว้ อยู่ไกลจากสนามบินหรือเปล่า”
“ไม่ไกลสักเท่าไรพ่ะย่ะค่ะ ขับรถสักชั่วโมงก็น่าจะถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“แล้วเตรียมทุกอย่างตามที่เราสั่งไว้หรือยัง”
“เรียบร้อยทุกอย่างพ่ะย่ะค่ะ ทั้งเรื่องโรงแรม อาหาร บริการนวดให้พระองค์หายจากอาการ [1]เจ็ตแล็ก (Jet Lag) กระหม่อมสั่งให้ลูกน้องจัดเตรียมไว้แล้ว พระองค์เดินทางไปถึงโรงแรมเมื่อไร ทุกอย่างก็พร้อมให้บริการพระองค์ในทันทีพ่ะย่ะค่ะ”
“แล้วผู้หญิง!” ชีคฟาฮิดตรัสถามสั้นๆ ทว่าได้ใจความยิ่งนัก
“เอ่อ...เรื่องนี้กระหม่อมจัดการยังไม่เรียบร้อยพ่ะย่ะค่ะ” องครักษ์ฮารันตอบไม่เต็มเสียงนัก
และผู้เป็นเจ้าเหนือหัวก็ขึงดวงเนตรจ้องมองเขม็ง ตรัสถามสุรเสียห้วนๆ
“ทำไม? ถึงยังจัดการเรื่องนี้ไม่เรียบร้อย”
“คือกระหม่อมกำลังรอคำตอบจากคนจัดหาสาวๆ อยู่พ่ะย่ะค่ะ ว่าจะสามารถส่งสาวๆ มาบริการพระองค์ได้ในคืนนี้หรือเปล่า”
“ต้องสะอาด บริสุทธิ์ และเต็มใจทำงานนี้ เข้าใจไหมเจ้าฮารัน”
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่ลืมพ่ะย่ะค่ะ”
เอ่ยตอบไปแล้วองครักษ์ฮารันก็ลอบถอนหายใจเฮือกใหญ่ หาสาวๆ ที่เต็มใจทำงานบำเรอรักให้กับเสือดำแห่งทะเลทรายนั้นหาไม่ยาก แทบจะไม่ต้องหาด้วยซ้ำไป เพราะสาวๆ ทุกคนล้วนเต็มใจอยากอยู่กับชีคฟาฮิดด้วยกันทั้งนั้น แต่จะหาสาวๆ สะอาดบริสุทธิ์ตามพระองค์ต้องการนี่สิ คือสิ่งที่หายากที่สุด
“หวังว่าเจ้าจะไม่ทำให้เราผิดหวังนะเจ้าฮารัน”
ชีคฟาฮิดตรัสย้ำอีกครั้ง พระองค์ทรงทำงานหนักจนห่างหายร้างราจากเรื่องรักมานาน เมื่อมีโอกาสได้พักผ่อน จึงอยากใช้เวลาซึ่งมีอยู่น้อยนิดให้คุ้มค่ามากที่สุด
“ไม่แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ พระองค์จะไม่ผิดหวังแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ”
องครักษ์ฮารันย้ำคำทั้งๆ ยังไม่แน่ใจว่าจะทำได้หรือเปล่า ซึ่งเขาต้องจัดการสั่งกับเอเย่นต์จัดหาสาวๆ ให้จัดหาหญิงสาวให้กับเสือดำแห่งทะเลทรายให้ได้ภายในคืนนี้ มิเช่นนั้นแล้ว คนที่คอขาดเป็นรายแรกคือพวกเอเย่นต์จัดหาสาวๆ ที่รับเงินจำนวนหนึ่งไปจากเขาแล้ว และรายต่อไปที่ต้องคอขาดก็คือตัวเขา ที่ไม่สามารถทำตามความปรารถนาของชีคฟาฮิดได้
[1] เจ็ตแล็ก (Jet Lag) อาการอ่อนเพลียจากการเดินทางด้วยเครื่องบินเป็นเวลานาน
- Writer
