หม่อมหลวงนิรินรดาพยายามปรับลมหายใจให้เป็นปกติ หลังจากบทรักอันเร่าร้อนดิบเถื่อนผ่านพ้นไปแล้ว หญิงสาวยังคงซบหน้าลงกับซอกคอเปียกชื้นไปด้วยเม็ดเหงื่อ แอบสูดกลิ่นอายของความเป็นบุรุษเพศเข้าปอดลึกๆ พร้อมกับกดจมูกเล็กลงไปบนแอ่งชีพจรบนซอกคอโดยไม่ให้ชีคฟาฮิดรู้ตัว กระนั้นเจ้าแห่งทะเลทรายก็ยังคงรับรู้ได้อยู่ดี ทรงลอบอมยิ้มด้วยความพึงพอใจ ขณะรับรู้ถึงจมูกเล็กที่กดจูบลงมา
“อืม...เราชอบเวลาเจ้าครางกระเส่า ตอนเจ้ากำลังจะไคลแมกซ์ และชอบที่สุด ตอนเจ้ากัดเรา เมื่อเจ้าไคลแมกซ์แล้ว”
หม่อมหลวงนิรินรดาถึงกับอายหน้าแดงซ่าน ร้อนผะผ่าวไปทั้งตัวกับคำกระซิบแหบกระเส่าชิดกับใบหูของเธอ หญิงสาวอายจนแทบไม่กล้าสู้หน้าชีคฟาฮิด เพราะสิ่งที่พระองค์ตรัสมานั้นล้วนเป็นความจริงทั้งสิ้น
และวิธีข่มความอายที่ดีที่สุด คือการยกเรื่องการแก้แค้นมาพูดกับเจ้าแห่งทะเลทรายอีกครั้ง
“ท่านชีค ผิงต้องการพูดเรื่องการแก้แค้นต่อ”
“ก็เอาสิ
