Prologue - Cenomar
1091 Words
NICOLE
"OO! Nandito pa nga at nakapila na! Maaga pa ko nagpunta dito para maaga din akong matapos. Kulit nito!" saad ko sa kausap ko sa phone
[Good! Buti naman at maaga ka nagpunta dyan. Call me if you are already done ah! I'll be around] tugon ni Marky sa kabilang linya
Si Marky? Hindi ko siya jowa at lalong hindi ko s'ya asawa. He is my bandmate in college, but we're still friends. Engineer na 'yan!
While me, I’m working as a Team Leader sa Marketing Department ng Monticlaro Enterprise. Under ako ng brance nilang Hotel and Resorts.
Sa dami kasi kasi ng business ng mga Monticlaro, marami rin ang mga branches nila under ng Marketing Depatment. They are also a main benefactor of one of the hospitals here and they also own a campus which is Aim High.
Kasama ko sa M.E. mag trabaho si Kim at Tala, kaso magkaiba kami ng Team at branches. Si Kim nasa Restaurant s'ya at team leader na din, si Tala naman nasa Hotels. Pero nasa isang building at floor lang din kami kaya madalas pa din kaming magkita.
Si Danica naman, she’s now the vice president of their company… and I think she’s still studying for her dream.
We are quite busy with each other's lives but we still keep in touch with each other lalo na kami ni Kim. at kapag wala namang ginagawa ay nagkikita kita pa din kami.
“Oo na po, sige na– babye na. Nakikita ko na yung number ko,” saad ko at ibinaba yung tawag at mabilis na tumayo.
Number 113 please proceed to Window 4.
If you are asking where am I right now– I’m here at the National Statistic Office, I need to get some papers for my mother and for myself, the cenomar thing…
Not because I need it for marriage, but to know who my stranger husband is.
I’m still remember how that it happen, I was so depressed because my mother is on the emergency room and need to do an heart surgery to her but since walang pera para magpaopera ay nandoon ako para mag-isip kiung saan ako kukuha ng pera then a man came in front of me.
Sa una akala ko ay kidnapper siya but no, he offered me a deal that I’m so hesitant to accept at first but when my mom ran to the ICU again, I accepted the deal…
And that deal is…
To be his boss' wife.
They just only took my name and they don’t need me anymore.
After kong pumayag non ay agad na schedule si mama sa surgery niya. Wala kaming binarayan na kahit ano. Nakalabas din kami na hindi pinoproblema ang pera dahil may ibinigay pa sa aking malaking pera ang lalaki.
I just turned 21 that time and I’m already married to a man I don’t know.
I just made a decision with a stranger.
Nang makalapit na ako sa teller ay agad kong sinabi ang mga kailangan ko pati na ang mga documents na pwedeng patunay na kamag-anak ako ni Mama. baka kasi hindi ako paniwalaan lalo pa at iba ang surname namin ni mama.
Umalis ang ito sandali habang ako naman ay panandalian na tumingin sa phone ko para replyan si Marky.
Hindi naman nagtagal ay bumalik ang babaeng teller at muling tinignan ang mga documents na nais kong makuha.
Nang masiguro na nito na tama lahat ng documents ay humarap ito sa akin at iniabot.
The moment she handed me those documents that I requested, I didn’t bother to look at it. I just said thank you and I immediately walked outside the building.
Hindi ko muna tinawagan si Marky para sunduin ako kasi kailangan ako lang ang makakita nito dahil wala namang nakakaalam na kasal na ko.
Napako lang ako dito sa ring at necklace na kasama sa sobre na binigay sa'kin nung lalaki. Ung necklace lang ang sinusuot ko kasi maganda bukod doon, I feel secured and protected kapag suot ko iyong necklace kahit pa hindi ko kilala ang nagbigay non pakiramdam ko ay kasama ko din siya sa araw-araw at nakatingin lang.
Nang makalabas ako ng building, naghanap ako ng pwedeng upuan at nauwi ako sa gater malapit sa building.
Ilang beses akong huminga ng malalim just to calm myself, I feel so anxious to look at it! Dalawang taon kong kinumbinsi ang sarili ko na kilalanin ang lalaking kumuha ng pangalan ko, but still I feel this emotion.
Muli akong nagpakawala ng malalim na hinga bago inilabas ang dokumento at binasa, iniiwasan kong ipunta agad sa pakay ko ang tingin ko dahil gusto kong intindihin maigi ang mga salitang nakasulat doon.
Habang papalapit nang papalapit ang impormasyon ng lalaking sinasabi ko ay mas lalo akong nakakaramdam ng kaba, kaya naman panandalian akong huminto at ipinikit ang mata.
I counted 1 to 3 before I opened my eyes to read the name of my so-called husband. And shock is written all over my face! Napatakip pa ako sa bibig ko sa sobrang gulat at hindi makapaniwalang impormasyon.
"Sh*t! Totoo ba to?" ayun agad ang lumabas sa bibig ko dahil hindi talaga ako makapaniwala…
All this time, ung lalaking pinakasalan ko malapit lang sa'kin? Alam niya ba kung sino ako? Of course he knew! Pinirmahan niya 'yun ng nando'n na ang pangalan ko.
F*cking sh*t! Bakit niya kinailangan ang pangalan ng isang babae?
Pero bakit? Gusto ko malaman?! Pero paano? Kokonprontahin ko s'ya at sasabihing alam ko na ung totoo? That's Bullsh*t!
Parang binuko ko lang ang sarili ko na alam ko na! Maybe I shouldn’t let him know that I already knew him!
Muli kong tinignan ang papeles na nasa kamay ko at bahagyang napailing. So, my radar never fails me! The person who gave me the necklace is near to me!
Hindi pa rin talaga ako makapaniwala sa nababasa ko. Ilang ulit kong binasa at 'yun talaga yung nakalagay na pangalan..
-------------
TO WHOM IT MAY CONCERN;
Denzie Nicole Ferrer who is alleged to have been born on February 29, 1996 in Alaminos, Pangasinan Province is married to Miguel Kalen Monticlaro who is alleged to have been born on October 15, 1991 in Makati City, Metro Manila.
The certification is based on the record of 1945-2017 marriage enrolled in the database as of March 29, 2017.
Issued upon request of the Main Office for Marriage.
----------
“What a life! I’m married to my boss! Miggy Monticlaro!” usal ko habang nakatingin pa din sa papel na hawak ko.
- Writer
