The Innocent Wife

Chapter 04

Chapter 04

M A L Z I A

It's Sunday, kakatapos lang ng misa na dinaluhan ko at kasalukuyan akong nasa Immaculate Concepcion House kung saan ang isa sa charity na aking sinusuportahan.

Simula bata pa lang daw ako sabi ni Dad ay nahilig na akong makisali sa mga organisasyon na kung saan tumutulong sa mga bata at matatanda na iniwan o di kaya inabuso sa tahanan.

Kada buwan ay bumibisita ako para tignan ang kalagayan ng ICH para makita kung may mga kulang pa sila o hindi kaya kailangan. Mas maraming sanggol ang inaalagaan nila kesa sa mga bata na may edad na.

Patungo ako ngayon sa House Office upang makausap si Sr. Tina, isa sa mga head ng sambahayan. Siya ang in-charge sa pamamalakad at siya din ang pinakamalapit kong kakilala sdito sa ICH.

Napangiti ako habang marami akong nakikitang bata na naglalaro at ang iba naman ay madre na may hawak hawak na sanggol. Malaki na talaga ang pinagbago ng lugar na 'to.

Nang makarating ako sa House office ay bigla agad akong napansin ng mga volunteer workers dito kaya masaya akong binati ng mga ito.

"Magandang Umaga Ate Zia! Kumusta na po?"maligayang saad ni Dino at napangiti naman ako, si Dino ang isa sa pinakabatang volunteer dito sa ICH.

Napadako naman ako sakanya at niyakap ko ito.

"Dino! Kumusta ka na! Ang laki mo naring bata ka."masaya kong batid at kumalas ng yakap para guluhin ang buhok niya.

Napakamot naman ito sa ulo at parang namula pa ng yakapin ko ito kaya natawa naman ako.

"O-Okay naman po ako Ate Zi, eto po malapit ng umalis."saad niya at napakamot siya sakanyang ulo.

"Talaga bang aalis ka na?"malungkot kong tanong. Naging malapit narin ako kay Dino dahil simula ng matagpuan ko ang lugar na 'to ay isa rin sya sa mga batang naging malapit saakin.

Tumango naman ito at huminga ng malalim. "Opo Ate Zi, medyo nakakalungkot kasi naging malapit na ang lugar na'to saakin pero kailangan ko na harapin ang responsibilidad ko."Seryoso nitong sagot, bakas ang lungkot sa mukha nito.

"Malulungkot ang kapatid ko niyan."saad ko ng mahinhin at nagulat ako nang makitang nalungkot ang mata nito at may hindi maipaliwanag na mensahe.

"Ate kasi kilala mo naman sila Dad."saad nito at napakamot na lamang sa ulo pero bakas dito na ayaw niya talaga umalis.

Pero hindi ko siya masisisi, bukod tanging tagapag-mana siya ng West Coast Airline, na isa sa pinaka-tanyag na airline sa West, bilib ako sa batang ito dahil kahit may marangyang buhay na siya ay nagagawa parin nitong mag boluntaryo.

At naging malapit sila ni Lianne, kaya alam ko na malulungkot ang kapatid ko kapag nalaman niya naaalis na ang pinakamatalik niyang kaibigan, or should I say her great love.

Tuwing nakikita ko sila ng kapatid ko ay hindi ko mapag-akila na may iba akong nararamdaman sakanila. Malalim ang pinagsamahan at pagtitinginan nilang dalawa kaya alam ko na magiging malaki ang epekto nito kay Lianne.

"Basta mag-iingat ka at pagbutihin mo ang pag-aaral mo okay? Para makabalik ka at makita mo ulit si Lianne."ngiti kong paalala at tumango naman ito.

"Siya nga pala, 'asan si Sr. Tina?"tanong ko.

"Ay ate 'asa taas siya."sabi niya at tumango naman ako. Nagpaalam kami sa isa't isa at bumaling ako sa hagdan papuntang taas.

Nang makatungo ako sa taas ay nakita ko ang kanyang opisina kaya tumungo ako dito at pag kuwan ay kinatok ko ito.

"Pasok..." rinig kong saad nito kaya binuksan ko ito at bumungad sakin si Sister na halatang may binabasang papel.

Lumingon ito sa gawi ko at napatayo ito nang mapagtanto niya na ako ang nasa pinto.

"Zia!"masaya nitong batid at sinalubong ako ng yakap na agad ko namang ginawaran.

"Sister kumusta na po? Pasensya na kung hindi po ako nakabisita ng tatlong buwan, busy po kasi ako sa kumpanya at sa exhibit na gaganapin."paumanhin ko at umiling naman ito.

"Anak wag ka mag-alala okay naman kami dito at maging ako, eh ang kalagayan mo?"muli nitong tanong at napahinga naman ako ng malalim.

I was comatose for 2 and a half years when I was 14 years old. Sabi nila nasagasaan ako ng 4 wheeler truck. My ribs were broken, had multiple seizures and undergone a lot of surgeries. I almost died but thankfully, God still gave me a chance to live. However, wala akong naalala even just a bit of my childhood except the voices that I'm hearing.

"Sister..."I said at namuo ang luha sa aking mata. Agad naman itong tumayo at lumapit saakin para tabihan at ihinahon ako.

Napayuko ako at huminga ng malalim, ikinuwento ko lahat ng pangyayari na nangyari sa buhay ko ngayon. Isa siya sa tao mga sinasabihan ko sa mga ganitong bagay. Dahil ginagabayan niya ako at lagi niya saking pinapa-alala na sa bandang huli pag naging mabuti ka, ay babalik naman sa'yo nang mas malaki pa.

"Zia..binibigyan ka nang pagsubok ng panginoon. Tatagan mo lang, hindi kaya konektado siya sa buhay mo noon?"tanong nito. At napatigil naman ako sa sinabi niya.

Simula nung gabi na iyon ay madalas kong marinig sa panaginip ko ang boses ng isang lalake. Kahit pamilyar ang mukha niya at hindi imposible ang sinasabi ni Sister, parang nalalabuan ako dahil kung matagal niya na akong kakilala dapat ay nagpakilala na agad siya sakin nang sinabi ko na pamilyar ang mukha niya sakin.

"Sister, hindi ko alam.."Muli kong saad at tumingin ako rito. "Pero sister ang kasal ay sagrado, kung sino man ang dapat kong pakasalan, dapat yung mahal ko diba? Paano---"

"Anak.."muli nitong pagtawag at napatingin naman ako sakanya dahil napapansin niya na masyado akong nag-iisip at napapadala ng mga problema.

Hinawakan niya ang kamay ko at ngumiti ito.

"Alam mo ang sagot diyan, pero tandaan mo, pagmamahal ang pinaka madaling matutunan. May dahilan bakit nangyayari ang mga bagay na 'yan sa'yo. Basta pakatandaan mo lang na pagmamahal at kabutihan ang mamamayani kung ito ang isusukli mo sa tao kahit na hindi naging maganda ang trato niya sayo o naging masama siya sa'yo."saad nito at napatango ako.

"At imbis bawian mo ang hindi magandang pag trato niya sa'yo, alamin mo ang dahilan kung bakit matigas ang puso niya, malay mo, doon mo makikita ang malambot na parte ng kanyang puso."dagdag niya pa, tama si Sister Tina, alam ko sa mga panahon na ito ay wala akong choice kundi um-oo na lamang at tignan ang kasal bilang paraan para ilaban ang seguridad ng pamilya ko, pero hindi naman siguro mahirap mahalin ang taong yon kahit na napakatigas ng puso niya at hindi maganda ang pag-trato niya sa mga tao.

"Sister Tina, nakakasakit ang magmahal ng taong may madilim na pagka-tao hindi ba?"tanong ko at tumango naman ito.

"Madilim man ang pagka-tao o mabuti, hinding hindi mawawala ang sakit pag nagmamahal ka, nasasaktan ka kung kaya't sa kadahilanang mahal mo ang tao at nawawala ang naturang pagiging makasarili natin dahil sa sobrang pagmamahal."eksplenasyon nya.

Tama siya, maybe I should try give my marriage a try instead of regretting everything. Tsaka ganoon man ang trato niya saakin ay ramdam ko namang mabuti siyang tao. He even offered me food that night and asked me if I'm okay. Though masakit siya magsalita but that's for him to cover up his fragility at iniiwasan niya lang na makita ng tao ang kahinaan niya. He's just protecting himself from everyone.

Napahinga ako ng malalim at huminga ng malalim.

Kakayanin mo 'to Malzia.

________________________________________

Hindi na ako masyado nagtagal sa ICH dahil kailangan kong I-meet ang coordinator na mag-aayos ng kasal ko.

Kasalukuyan akong nasa kotse. Papunta kami ngayon sa bahay. Sinabi ko na lang kay Vivian na sa bahay na lang kami magkita dahil marami pa akong aayusin and it would be hassle if we'll meet somewhere.

I have to finish my paintings and investigate the stocks and assets of my company. I have bad feeling about the stock bakit bumababa ito sa Market.

Tahimik akong nakatanaw sa bintana nang tumunog ang cellphone ko. Agad ko naman itong binuksan at tinignan, It's an uknown number.

"Good day Ms, Kim, this is Vivian Hann, assistant of Mr. Zhang. I just want to know if you're on your way?"

Nang makita ko ang message ay nag-type naman ako.

"Good day Ms. Hann, I'm on my way, sorry for the inconvenience, I have to settle some things, but I' m already on my way."

Nang-maitype ko ito ay sinend ko na agad 'to. Wala pang segundo ay naka tanggap na agad ako ng message.

"Sure thing Ms. Kim, let me know if you're already there, we're almost there."

"Very well, thank you Ms. Hann:))"

Pinatay ko ang cellphone ko at inilagay ito sa bag.

Vivian seemed to be a nice person though just like her boss, you can't predicted them by just observing their behavior. And I think they're a good person. I just feel it.

Tsaka nakikita ko na si Vivian ay hindi lang basta assistant, not to romanticize her relationship with her boss, but I think they have a deep relationship, as if Vaughn is treating her like his right hand.

And I don't have any problem with that, as long as their intention with me is good and they treat me right, I don't care whether what relationship they have.

Napapikit ako at hindi namalayang nakatulog na pala ako sa biyahe.

________________________________________

Napadilat ako nang maramdaman ko na tumigil ang kotse, mabuti na lang at mababaw lang ang tulog ko.

"Salamat Jan."sambit ko at bumaba ng kotse. Medyo nahihiya ako dahil pinaghintay ko pa sila.

Nagmadali akong maglakad papasok ng bahay at bumungad sakin ang isang magandang babae na kasama ni Vivian.

"Sorry for being late."mahinhin kong pasensya. Bakas sa aking tono na nahihiya dahil pinaghintay ko pa sila nang medyo matagal.

Umiling naman ito na pawang hindi naman naging big deal sakanya.

"Ms. Lisa I would like you to meet Ms. Kim."She said. I offered my hand which she gladly accepted it.

"Just call me Zia."I said. Ayoko na masyadong formal, besides it would be comfortable if casual lang ang magiging usapan.

"Ms. Kim this is Ms. Lisa Cruz, one of the best events coordinator in the Asia, she organized a lot of events including the Annual Dinner at Bridgeton in England, madalas wedding of the century ang nilalagay sakanya sa LIGHT Magazine." Vivian explained at napangiti naman ako. She really is a big time coordinator, maganda ang credentials niya.

Annual Dinner of the Blue bloods is a different level. halos lahat ng pumupunta doon ay puro Royal Family. She must be pretty good in making an event.

"Impressive."I complimented her at tumawa lang ito ng mahina.

"Well It's been my priveledge to organize your wedding with Mr. Zhang, he's a kind man."She said at napangiti na lang ako. Baka sa ngayon lang kaya iba ang pag-trato niya sakin.

"I bet he is, anyway lets proceed outside, mas chill and calming doon."I said at tumango naman ito at nagsimula na ako maglakad patungong Garden.

I'm just curious bakit isang bigatin na coordinator pa ang hinire nila, all I want is just a peaceful and solemn wedding. kahit na isang malaking deal lang ito ay gusto ko bigyan ng respeto ang family ko at ayoko na may masasabi sakanila na madali lang nakuha ang anak nila.

And I want to make the best out of it though simpleng wedding lang naman ang gusto ko. I have this feeling that I want to claim this wedding, kahit na hindi ko naman siya ganoon ka-kilala ay bilang pagkilala ko na lang sa sarili ko at respeto sa pagkatao ko.

Nang makatungo kami sa Garden ay pinaupo ko ito sa sofa at sinenyasan ko ang nakasunod na isa sa mga kasambahay namin na si Fe.

"What do you want? Coffee? Iced tea or water?"I asked.

"Anything." Sabi ni Lisa at tumango naman ako.

Lumingon ako upang utusan si Fe.

"Fe kindly get them Iced tea and snack, kahit yung Red Velvet cake. Thank you." I calmly commanded. Tumango naman ito at pumasok upang gawin ang inuutos ko.

Ini-ayos ko muna ang throw pillows para makaupo sila ng maayos nang biglang magsalita si Lisa.

"Everyone is right about you, you were gentle, kind and elegant woman."saad ni Lisa habang pinagmamasdan ako nito. Bila akong natawa ng mahina at umiling-iling.

"That's nothing."mahinhin kong sabi habang umi-iling. "You can now sit."I said at may nilabas na itong Ipad habang si Vivian ay naglabas ng laptop, maybe she has business to deal with. kung sabagay, nakakahiya na naging dagdag trabaho niya pa ang kasal.

Tumabi ako dito at may binuklat ito na i-ilang magazines at portfolio.

"Here are some of the concepts that I made in the past, you can take a look at it and get an Idea."she explained at nalula ako nang makita ko ang portfolios niya.

It's too grand and luxurious events, I don't see myself having a kind of wedding like these. I'm not a fan of extravagant things, gusto ko lang ay simple at maayos.

"And for the venue, it's up to the concept you want, for the beach wedding, it can be Maldives or for the Church wedding, Vatican is-----"

"Lisa.."pagtawag ko at nginitian ko ito ng taimtim at isinara ang portfolio na pinakita niya.

"I am impressed by these works but all I want is a simple wedding."saad ko at pawang nagulat ito, maging si Vivian ay napatingin sa sinabi ko. Did I say anything wrong?

"S-simple?"tanong muli ni Lisa na pawang nabingi siya sa sinabi ko.

"Y-yes..but I want an elegant and classic vibe but as much as possible gusto ko lang ng simple, 50 to 60 people, that's good enough."Paliwanag ko muli at pawang nagdadalawang-isip ito sa sinabi ko.

"Are you sure?"she asked at tumango ako at bakas sa mukha ko na nagtataka ako bakit pawang gulat na gulat sila sa sinabi ko.

I don't think there's something wrong having a simple wedding, for rich people siguro nga't nakakagulat lalo na sa katulad ko ang ideya na "simple."

for her siguro ay ngayon lang siya naka encounter ng ganito but that's really I want.

"O-okay then, but what about concept you want on your wedding? Beach? Church? Garden?"she asked.

I remember the St. Mary's Church, it was simple yet peaceful. Ang ganda ng ambiance, it was not crowded and it was just a plain elegant church but however, my Mom told me that when I was a kid, I usually go there but a lot of things happened so I wasn't able to remember the sentimental value of that place.

That's why I want to marry in that place, baka nang sa gayon may maalala ako sa nakalipas, who knows?

"Actually Lisa, If okay lang I really want to get marry at St. Mary's near Ibarra."I said at napatigil naman ito na pawang nagdadalawang isip ito sa sinabi ko.

Taka itong tumingin sakin at muling nagsalita.

"Ms. Zia but that place is old and too plain for------"

"That place mold my past and so as my identity, malapit ang lugar na iyon sakin. And I really would like a simple but yet elegant wedding, besides, hindi naman ako mahilig sa magagarbong event."muli kong saad. Alam ko na dala ng istado ko, madalang ang mga taong katulad ko, though I was raised in a priviledge environment, I won't consider myself as a materialistic woman.

Napansin ko na nagkatinginan sila ni Vivian ngunit tumango na lang si Lisa at napangiti.

"Well it's your dream wedding, do you have any suggestions regarding the flowers and reception?"she asked.

Napaisip ako at biglang may sumagi sa isip ko.

"Garden reception will do, if it's okay kung dinner na lang, an outdoor dinner, cabin inspired. More on dinner and party lang, don't do extravagant program."I said. I think that's a dream come true, having all the closest people on your wedding is enough. Hindi na kailangan ng mga bonggang pakulo. And I think my family also preferred private celebration.

Iilang oras nang kaka-plano ay unti unting nabubuo ang ideya na gusto ko sa paparating kong kasal, malakas ang t***k ng puso ko dahil hindi ko alam ano ang aftermath ng desisyon na pinili ko.

But things for sure that my life wouldn't be the same.

Iilang saglit ay tumayo na si Lisa at Vivian upang magpaalam. Tumayo narin ako upang maihatid ko sila sa labasan.

"Well it was an easy thing for me to work with you Ms. Zia, I honestly didn't expect that you would come up with such a simple plan. You really is the kind of woman that some of the tabloid says."paliwanag nito at natawa naman ako sa sinabi niya.

"Not everything."sagot ko na lang.

"We would inform you about the progress of your wedding, andito naman si Ms. Vivian para i-assist ako. It's a pleasure to work with you again."she said at taimtim ako ngumiti at sumagot.

"So do I, and..."I said at tumingin kay Vivian. "Thank you for your efforts."I said at taimtim lang itong ngumiti.

"Pleasure is all mine Miss." Saad nito. Nang makarating kami sa pinto ay nagpaalam na ang mga ito at tumungo na sa labas upang maka-alis na.

Sinara ko na ang pinto at huminga ng malalim.

Tutungo na sana ako sa aking kwarto nang biglang may nag-text sa akin.

"I'm back!"

Napalaki ang mata ko at napangiti ng malawak.

"Oh my.."bulong ko habang napansin ko ang may ari ng numero.

to be continued...